Ανακοινώσεις

Η μετάλλαξη (πολιτική, ιδεολογική, αξιακή κ.λπ.) του ΣΥΡΙΖΑ, εκτός του αντιλαϊκού χαρακτήρα της, προκαλεί πολιτικές εξελίξεις προς τα δεξιά. Οδηγούμαστε σε διακομματικές / «οικουμενικές» κυβερνητικές λύσεις για να εφαρμοστεί το τρίτο μνημόνιο και να εμπεδωθεί η πλήρης υποταγή της χώρας στο συνολικό σχεδιασμό της ΕΕ.

Για αυτή την κατάσταση βασική  ευθύνη έχει η κυβέρνηση. Προφανώς, δεν υποτιμάμε τους συντριπτικούς διεθνείς συσχετισμούς σε βάρος της ελληνικής πλευράς, ούτε το λυσσαλέο πόλεμο των κυρίαρχων για να συντριβεί το αριστερό παράδειγμα στην Ελλάδα. Eίναι πιθανό ακόμα και αν υπήρχαν η αναγκαία προετοιμασία για έξοδο από την ευρωζώνη και η αποφασιστικότητα για ρήξη η μάχη να μην κερδιζόταν, όμως τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά.

Συγκέντρωση στην Πλ. Συντάγματος και πορεία στα γραφεία της ΕΕ

Το Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου στις 19:00 στην Πλατεία Συντάγματος, συμμετέχουμε όλοι και όλες στη διεθνή κινητοποίηση ενάντια στην Ευρώπη Φρούριο – #RefugeesWelcome.

Στο Σύνταγμα και σε δεκάδες ευρωπαϊκές πλατείες ενώνουμε τις φωνές μας και καλούμε σε κοινούς αγώνες ντόπιων και μεταναστών-τριών:

Για να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας στους κολασμένους της γης, τους πολιτικούς και οικονομικούς πρόσφυγες.
Για να διευρύνουμε τις ρωγμές που άνοιξαν στα σύνορα της Ευρώπης-Φρούριο και να αποτρέψουμε τις νέες προσπάθειες στρατιωτικοποίησης των συνόρων.

Το συγκλονιστικό αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος της 5^ης Ιουλίου -- ειδικά κάτω από τις συνθήκες που διεξήχθη -- εξέπεμψε ένα παγκόσμιο μήνυμα αξιοπρέπειας, ελπίδας και αντίστασης των λαών στο νεοφιλελευθερισμό, ένα μήνυμα που έφτασε από τη Λατινική Αμερική μέχρι τη Γάζα, από την Αν. Ουκρανία μέχρι τη Ν. Αφρική. Το βράδυ της Κυριακής, ο πρωθυπουργός, καλώντας το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών, ακύρωσε το καθαρό ταξικό πρόσημο της λαϊκής έκφρασης και φοβικά μετέφρασε το μήνυμα του δημοψηφίσματος σε «μη εξουσιοδότηση για έξοδο από το ευρώ», εκλαμβάνοντάς το ως «ισχυρό εργαλείο για καλύτερη διαπραγμάτευση». Από το ίδιο όμως κιόλας βράδυ, η σκληρή στάση των «εταίρων-δανειστών» κάθε άλλο παρά κάμφθηκε και νέο τελεσίγραφο, με σαφή αναβάθμιση απειλών, συνέχιση οικονομικού στραγγαλισμού και άμεση προοπτική παντελούς στέρησης ρευστότητας, δόθηκε στην ελληνική κυβέρνηση δύο μέρες αργότερα.

¡ NI UN PASO ATRÁS A LOS CHANTAJES DE LOS “ACREEDORES”!

El porcentaje del 62% que alcanzó el “NO” al referendo del 5 de julio, ha sido un “NO” rotundo al terrorismo de la Unión Europea y del Fondo Monetario International, un “NO” decisivo contra el frente negro de los partidos sistémicos nacionales y los Medios Masivos de Comunicación, un “NO” clasista a la dictatura de los ricos y los nuevos memorándum.

Το 62% «όχι» στο δημοψήφισμα της 5^ης Ιουλίου ήταν ένα κατηγορηματικό «όχι» στην τρομοκρατία της ΕΕ και του ΔΝΤ, ένα αποφασιστικό «όχι» στο μαύρο μέτωπο των εγχώριων καθεστωτικών κομμάτων και των ΜΜΕ, ένα ταξικό «όχι» στη δικτατορία των πλούσιων και σε νέα μνημόνια.

Αυτό το «όχι» αποτελεί μια εξαιρετική αγωνιστική παρακαταθήκη και κανείς δεν μπορεί να τη σπαταλήσει σε καταδικασμένες διαπραγματεύσεις ή να προσπαθήσει να τη μετατρέψει σε «ναι». Η Δεξιά και οι παραφυάδες της, με θράσος χιλίων πιθήκων, συντετριμμένες και απομονωμένες, επιχειρούν χέρι χέρι με τις αντιδραστικές δυνάμεις της ΕΕ και τα γκεμπελικά φερέφωνά τους ή να σύρουν την ελληνική κυβέρνηση σε μια επαχθή συμφωνία ή να τη συντρίψουν.

Η απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης να διεξαγάγει δημοψήφισμα για την αποδοχή ή την άρνηση από το λαό των απαιτήσεων των «δανειστών» –με σαφή τοποθέτησή της υπέρ του «όχι»– αποτελεί μια εξαιρετική ευκαιρία ανάσχεσης της μνημονιακής διολίσθησης των τελευταίων μηνών και ανάτασης των λαϊκών στρωμάτων, της Αριστεράς και του κοινωνικού κινήματος.

Δεν έχουμε αυταπάτες για τα όρια και τη συνέπεια της κυβέρνησης (όλοι αντιλαμβανόμαστε τι θα είχε συμβεί αν η ΕΕ και το ΔΝΤ δεν ήταν τόσο άπληστοι και κυνικοί και είχαν αποδεχθεί τις απολύτως μνημονιακές «47+5 σελίδες» της ελληνικής πλευράς…), ούτε γνωρίζουμε πώς η κυβέρνηση θα αξιοποιήσει την επικράτηση του «όχι», ωστόσο η αξία της μάχης του δημοψηφίσματος παραμένει αναλλοίωτη. Μας δίνει τη δυνατότητα, μέσα από τον αγώνα για την επικράτηση του «όχι» και την πιθανότατη νίκη του, να διευρύνουμε το μέτωπο της ρήξης ενάντια σε αυτό της υποταγής, να απεγκλωβιστούμε από τη «διαπραγμάτευση», τον «έντιμο συμβιβασμό» και τον «ευρωμονόδρομο».

Πρόκειται περί δειλίας ή εμπαιγμού; Μάλλον για... καθεστωτικού DNA συνδυασμό και των δύο. Ο λόγος για την παραμονή, δυόμισι μήνες μετά την κατάργηση του σχετικού νόμου, των Δ. Κουφοντίνα, Αλ. Γιωτόπουλου και Β. Τζωρτζάτου στις Φυλακές Δομοκού ενώ έχουν κάνει εξαρχής αίτηση μεταγωγής στις φυλακές που βρίσκονταν, όπως είχε ρητά διαβεβαιώσει ότι θα γίνει ο υπουργός Δικαιοσύνης. Παράλληλα, οι Κ. Γουρνάς και Ν. Μαζιώτης έχουν μεταχθεί μεν προσωρινά στις Φυλακές Κορυδαλλού, λόγω της δίκης τους, έγινε όμως προσπάθεια κατά τη διάρκεια της δεκαήμερης διακοπής της να επαναμεταχθούν στο Δομοκό, που τελικά ανεστάλη χάρη στην αποφασιστική στάση τους.
Στις αλλεπάλληλες παρεμβάσεις που έχουν γίνει στο υπουργείο προκειμένου να τελειώσει αυτό το αίσχος, τα στελέχη του απαντούν με ψοφοδεή επιχειρήματα και ένοχες σιωπές. Δεν εκπλησσόμαστε, το «βραχιολάκι» στον Σάββα Ξηρό, αυτός ο κυνικός τραυματισμός του πολυτραυματία έγκλειστου, προλόγισε τον κυβερνητικό κατήφορο, όμως εξοργιζόμαστε, γιατί αν είναι τόσο δειλοί και υποκριτές που δεν μπορούν να κάνουν ούτε μια μεταγωγή στα υπόγεια των Φυλακών Κορυδαλλού, πώς θα υπερασπιστούν τους δικούς τους νόμους από τα συνεχή πραξικοπήματα της δικαστικής χούντας;

Στις 27 Μαίου συνεχίστηκε στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Πειραιά μια απ' τις πιο  κραυγαλέες υποθέσεις ρατσιστικής βίας που έχουν καταγραφεί τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Πρόκειται για την υπόθεση του Αιγύπτιου εργάτη Ουαλίντ Ταλέμπ, που τον Νοέμβριο του 2012 απήχθη και βασανίστηκε άγρια από τον εργοδότη του και ιδιοκτήτη φούρνου στη Σαλαμίνα, το γιο του φούρναρη και δύο φίλους τους. Το γύρο του κόσμου είχε κάνει η φωτογραφία του ημιλιπόθυμου Ουαλίντ που βρέθηκε αλυσοδεμένος σε δέντρο με σιδερένιο χαλκά στο λαιμό.

Οι κατηγορίες που βαρύνουν τους τέσσερις κατηγορουμένους είναι αρπαγή, ληστεία, απρόκλητη σωματική βλάβη και προσβολή γενετήσιας αξιοπρέπειας. Στην τελευταία συνεδρίαση του δικαστηρίου η εισαγγελέας της έδρας πρότεινε την ενοχή των τεσσάρων κατηγορουμένων. Ειδικότερα, σύμφωνα με την εισαγγελική πρόταση, ο εργοδότης του Αιγύπτιου εργάτη πρέπει να κριθεί ένοχος ως φυσικός αυτουργός για τα κακουργήματα της ληστείας, της αρπαγής και της βαριάς σκοπούμενης σωματικής βλάβης και οι υπόλοιποι τρεις κατηγορούμενοι ως άμεσοι συνεργοί για τα ίδια αδικήματα. Όλα αυτά, όμως, χωρίς να αναγνωριστεί ότι οι κατηγορούμενοι έδρασαν βάσει ρατσιστικού κινήτρου.

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΥΛΛΟΓΗΣ ΥΠΟΓΡΑΦΩΝ ΣΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ. -Η ΡΟΗ ΤΩΝ ΥΠΟΓΡΑΦΩΝ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΕΔΩ: ( https://oikokkinesgrammes.wordpress.com/)-
Οι υπογραφές (ονοματεπώνυμο, ιδιότητα, email) στέλνονται στα e-mails:
kklokiti@gmail.com, linafini@gmail.com, ppol@uth.gr

ΟΙ ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΤΑΝ ΤΗΡΟΥΝΤΑΙ

Αυτή η πρωτοβουλία συλλογής υπογραφών κατά οποιασδήποτε συμφωνίας με τους δανειστές που θα περιλαμβάνει νέα μέτρα λιτότητας απευθύνεται στον κόσμο της Αριστεράς και των κινημάτων, που δεν του αξίζει να παραμένει σε αυτή την παραλυτική αναμονή, ούτε να ανεχτεί –πολύ περισσότερο να αναγκαστεί να υπερασπιστεί– μορφές μνημονιακής διολίσθησης.

Στη σημερινή συγκυρία δεν αρκεί να διεξάγεται η συζήτηση με επιθετικούς προσδιορισμούς του τύπου «έντιμη – επώδυνη», καθώς είναι πασιφανές ότι η όποια συμφωνία –ή η μη επίτευξή της– θα σφραγίσει την πορεία του κόσμου της εργασίας αλλά και της Αριστεράς για πολλά χρόνια. Θεωρούμε οτι η πρόσφατη συνάντηση των Βρυξελλών και η εξωφρενική στάση των δανειστών επιβεβαιώνει την προηγούμενη διαπίστωση.
Για εμάς, η συμφωνία που μπορεί να γίνει αποδεκτή είναι αυτή που:

•Θα επιτρέπει τις αυξήσεις στους κατώτερους μισθούς και συντάξεις, τη θέσπιση συλλογικών συμβάσεων και την απαγόρευση των ομαδικών απολύσεων.
•Θα εντείνει τη φορολόγηση των μεγάλων εισοδημάτων και του πλούτου, μειώνοντας αντίστοιχα την έμμεση φορολογία.
•Θα περιλαμβάνει δραστική μείωση του χρέους και επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του υπόλοιπου.
•Θα βάζει τέλος στις ιδιωτικοποιήσεις και την περαιτέρω εκποίηση των κοινών αγαθών.

Αν δεν εξασφαλίζονται αυτά τα στοιχειώδη λαϊκά δικαιώματα, δεν πρέπει να συναφθεί συμφωνία και βεβαίως δεν πρέπει να πληρωθούν οι επόμενες δόσεις.

Προφανώς, αντιλαμβανόμαστε τις δυσκολίες μιας τέτοιας λύσης και τις ενδεχόμενες συνέπειές της, ωστόσο αρνούμαστε να αποδεχτούμε τη συνέχιση της μνημονιακής καταστροφής των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων στο όνομα της παραμονής στο ευρώ. Σε αυτές τις συνθήκες, η κινητοποίηση των κινημάτων και του κόσμου της Αριστεράς, η ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα είναι εξαιρετικά αναγκαίες.