μεταναστες και προσφυγες

Τις προηγούμενες μέρες 20 περίπου οικογένειες προσφύγων βρέθηκαν άστεγες στην πλ. Βικτωρίας. Δεκάδες μικρά παιδιά, βρέφη και γυναίκες σε προχωρημένη εγκυμοσύνη κοιμούνταν στα παγκάκια και στα πεζοδρόμια.

Η κυβέρνηση διακηρύσσει ότι η χώρα δέχεται επίθεση από τους πρόσφυγες και τους μετανάστες τους οποίους μάλιστα χαρακτηρίζει «ασύμμετρη απειλή». Στην πραγματικότητα, συμβαίνει το αντίθετο. Η κυβέρνηση είναι αυτή που συνιστά ασύμμετρη απειλή τόσο για τους ντόπιους όσο και για τους ξένους. Η κυβέρνηση είναι αυτή που:

Κινητοποιεί το στρατό και την αστυνομία ενάντια σε άοπλους/ες απελπισμένους/ες και παιδιά.

Η εκρηκτική κατάσταση στην Μέση  Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, ο πόλεμος και η φτώχεια δημιουργούν, όπως πάντα στην ιστορία,  προσφυγικά και μεταναστευτικά ρεύματα.  Στην Ευρώπη φτάνει μόνο το 10% των ανθρώπων που ξενιτεύονται. Παρόλο που ο αριθμός των προσφύγων στη χώρα μας είναι μικρός, τα προβλήματα που δημιούργησαν οι πολιτικές όλων των κυβερνήσεων των τελευταίων ετών στο προσφυγικό – μεταναστευτικό είναι μεγάλα.

Την Τρίτη 4 Φλεβάρη στις 4 μ.μ., στην είσοδο της Διεύθυνσης Αλλοδαπών στην Πέτρου Ράλλη καλούμε σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στους απεργούς πείνας και σε όλους τους κρατούμενους και τις κρατούμενες εκεί. Απαιτούμε να σταματήσουν η αστυνομική βία και οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις κατά των κρατουμένων, ανδρών και γυναικών, από αστυνομικούς της Διεύθυνσης Αλλοδαπών.

Ο Περιφερειάρχης Βορείου Αιγαίου με ανοιχτό αντιμεταναστευτικό  κάλεσμα-παραλήρημα προσπάθησε να μετακυλίσει την ευθύνη για τα προβλήματα ντόπιων και μεταναστών στις προσφυγικές ροές και αντιστρέφοντας την πραγματικότητα αντί να συνδράμει τις και τους πρόσφυγες που διαβιούν σε άθλιες συνθήκες στα νησιά, ζητά με συλλαλητήρια και συγκεντρώσεις αποτελεσματικότερο έλεγχο των συνόρων, το οποίο μεταφράζεται σε  περισσότερα λεφτά σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς και ιδιωτικά συμφέροντα, περ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ

Οι συνεχείς τραγωδίες στη Μόρια και το Αιγαίο δεν είναι ατυχήματα. Αποτελούν τα αποτελέσματα της πολιτικής της ΕΕ, της Ελλάδας και της Τουρκίας. Η πολιτική των κλειστών συνόρων, της Frontex, των στρατοπέδων, του γεωγραφικού αποκλεισμού, η πολιτική του «να τους κάνουμε το βίο αβίωτο», αποτελεί μια μηχανή που παράγει διαρκώς θάνατο, βαρβαρότητα κι εξαθλίωση.

Τελικά το Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής αποφάσισε να υλοποιήσει αυτό που από καιρό ακουγόταν: να οργανώσει, χωρίς να έχει λάβει πρόνοια για το τι μέλλει γενέσθαι: εξώσεις από τα καμπς κ