Ανακοινώσεις

Δεν πέρασε μια βδομάδα από την τελευταία έκπληξη που μας προκάλεσε η σύλληψη αλληλέγγυων στη Χίο και οι κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος για βοήθεια σε είσοδο παράνομων αλλοδαπών στη Λέσβο σε αλληλέγγυα μέλη ΜΚΟ, που ρυμούλκησαν σκάφος προς τις ακτές της Λέσβου για διάσωση.

Χθες μια ακόμη έκπληξη μας περίμενε:

·         Πρώτο, γιατί δεν επετράπη στο ΠΙΚΠΑ που μαγειρεύει για το στρατόπεδο στη Μόρια στη Λέσβο να μοιράσει το συσσίτιο στους πρόσφυγες, επειδή δεν είναι πιστοποιημένη δομή (λες υπάρχουν και πιστοποιημένες δομές που καλύπτουν τις ανάγκες των προσφύγων).

·         Δεύτερο, και σημαντικότερο, το κλείσιμο των συνόρων στην Ειδομένη.  Εκατοντάδες πρόσφυγες εγκλωβισμένοι μες στο κρύο και τη βροχή να περιμένουν να τους επιτραπεί η νόμιμη  -με βάση και τις διεθνείς συνθήκες, όχι μόνο το αίσθημα αλληλεγγύης και διεθνισμού- διέλευση προς την Κεντρική Ευρώπη.

Δεν έχει σημασία αν η  κυβέρνηση συμφωνεί ή υποτάσσεται στις εντολές της ΕΕ. Η ουσία  παραμένει η ίδια. Είναι (άλλη) μία κυβέρνηση που θα κρίνει το δικαίωμα στο άσυλο με βάση τη χώρα καταγωγής και όχι τις πραγματικές συνθήκες που οδηγούν τους ανθρώπους στην προσφυγιά. Είναι άλλη μία κυβέρνηση που θα συνεχίζει να πορεύεται με καταγγελίες για τις απαράδεκτες συνθήκες κράτησης και τα κέντρα υποδοχής να έχουν μετατραπεί σε κέντρα κράτησης.

ΟΣΟΙ/ΕΣ ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΚΕΙΜΕΝΟ, ΣΤΕΛΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ ΜΑΣ (όνομα, επώνυμο, ιδιότητα, χώρα) ΣΤΟ MAIL: escnonsitocca@escatelier.net

Ανακαλύψαμε με έκπληξη πως μία διάταξη της διοίκησης του Δήμου της Ρώμης προβλέπει την έξωση του αυτο-διαχειριζόμενου εργαστηρίου Esc. Ανακαλύψαμε επίσης πως δεκάδες ακόμα κοινωνικά κέντρα και πολιτιστικές ενώσεις έρχονται αντιμέτωπες με το ίδιο μέτρο.

Όλα αυτά συνιστούν ένα πολύ σοβαρό λάθος, που χτυπάει την καρδιά των αρετών που ακόμα επιβιώνουν στην πόλη της Ρώμης, που πάντα υπεράσπιζε την απαράμιλλη ανάπτυξη της αυτο-διαχείρισης, της αμοιβαιότητας και της ανεξάρτητης πολιτιστικής παραγωγής.

Το Esc είναι ενεργό στη Ρώμη για πάνω από 11 χρόνια και αποτελεί μια σημαντική εμπειρία ριζοσπαστικής δημοκρατίας και νέου προτύπου πρόνοιας, αμοιβαιότητας και αλληλεγγύης.

Στο Esc οι μετανάστες λαμβάνουν δωρεάν νομική υποστήριξη και μαθήματα Ιταλικών, οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι άτυπα και ευέλικτα εργαζόμενοι οργανώνουν νέα εργαλεία συνδικαλισμού και αυτο-άμυνας (Συμβούλια Ελεύθερων Επαγγελματιών και Ευέλικτα Εργαζομένων). Το Esc αποτελεί ένα χώρο όπου όσοι δεν έχουν δικαιώματα εδώ τα αποκτούν. Το Ελεύθερο Μητροπολιτικό Πανεπιστήμιο καλλιεργεί την κριτική σκέψη σε εθνικό και διεθνές επίπεδο οργανώνοντας σεμινάρια, δημοσιεύσεις, παρουσιάσεις βιβλίων. Κάθε χρόνο οργανώνουμε το φεστιβάλ ανεξάρτητων εκδοτικών οίκων L/ivre, που επισκέπτονται χιλιάδες ανθρώπων. Το Esc είναι μια αναντικατάστατη εξασφάλιση ενάντια στις συνεχείς περικοπές στην δημόσια εκπαίδευση και στον πολιτισμό, μια εξασφάλιση ενάντια στη νεο-φιλελεύθερη στροφή της εκπαίδευσης και της έρευνας.

Περνώντας ο καιρός όλα μαθαίνουμε να τα περιμένουμε από την «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, στεκόμαστε ωστόσο σοκαρισμένοι/ες μπροστά στην ποινικοποίηση της αλληλεγγύης στους πρόσφυγες, πολιτική που μοιάζει όλο και περισσότερο με την πολιτική των προκατόχων της και την αντίστοιχη των ευρωπαίων συνεργατών της.

Την εβδομάδα που μας πέρασε ξεκίνησε η υλοποίηση της προαναγγελθείσας αναβάθμισης των λιμενοαστυνόμων της Frontex, όπου έχουν πλέον το δικαίωμα να ελέγχουν έλληνες και αλλοδαπούς μεμονωμένους πολίτες ή μέλη κοινωνικών και πολιτικών οργανώσεων που προσφέρουν υποστήριξη σε πρόσφυγες είτε στη διαδικασία διάσωσής είτε σε αυτήν της υποδοχής και αλληλεγγύης (κοινωνικές κουζίνες, διανομή ρούχων) με την άφιξη των ανθρώπων στα νησιά. Στη Χίο, δικάζεται για κατασκοπία ισπανός αλληλέγγυος που φωτογραφίζει σκάφος της Frontex. Στη Μυτιλήνη, αλληλέγγυοι μέλη ΜΚΟ από Δανία και Ισπανία, που ρυμούλκησαν σκάφος προς τις ακτές της Λέσβου για διάσωση διώκονται με κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος για βοήθεια σε είσοδο παράνομων αλλοδαπών.

Το περασμένο καλοκαίρι η Ευρωπαϊκή Ένωση, η «Ευρώπη» και το Ευρώ 
αναδείχθηκαν σε καθοριστικό παράγοντα των κοινωνικών συγκρούσεων. Από τη 
μία, το περήφανο «ΌΧΙ» των φτωχών της 5^ης Ιουλίου, το οποίο δεν 
φοβήθηκε ούτε τις απειλές της ευρωπαϊκής πολιτικής ηγεσίας, ούτε τη 
συμμαχία των κυρίαρχων τάξεων της χώρας, κάτω από τον χαρακτηριστικό 
τίτλο «Μένουμε Ευρώπη».Από την άλλη, η υποταγή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – 
ΑΝΕΛ και η υπογραφή του 3^ου μνημονίου, με τη μοναδική δικαιολογία ότι 
«δεν υπάρχει καμία εναλλακτική» έξω από την –υφιστάμενη- Ευρωπαϊκή Ένωση 
και τη ζώνη του Ευρώ.

Σχεδόν 400 μετανάστες κρατούνται πλέον στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Κορίνθου. Οι περισσότεροι είναι βορειοαφρικανοί οικονομικοί πρόσφυγες από το Μαρόκο και την Αλγερία, οι οποίοι στη συνέχεια της σκούπας στην Ειδομένη συνελήφθησαν στο γήπεδο του Τaekwondo ενώ άλλοι μεταφέρθηκαν κατευθείαν από τα νησιά του Αιγαίου. Το βράδυ του Σάββατου (2 Γενάρη) μετά από απόπειρα να δραπετεύσουν κάποιοι κρατούμενοι από το κολαστήριο, ξεκίνησε η εξέγερση των έγκλειστων μεταναστών, η οποία κατεστάλη από τις δυνάμεις της αστυνομίας. Ενώ ήδη έχουν απελαθεί τουλάχιστον 20 Μαροκινοί από το συγκεκριμένο στρατόπεδο συγκέντρωσης.

Οι τελευταίες απαράδεχτες δηλώσεις του υπουργού Μετανάστευσης Γιάννη Μουζάλα κατά κάποιο τρόπο ανακοινώνουν την σταδιακή επαναφορά της μηδενικής ανοχής που εφάρμοζαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Μια αντιμεταναστευτική πολιτική η οποία βασιζόταν στις σκούπες τύπου «Ξένιου Δία», στρατόπεδα συγκέντρωσης και εξαίρεση δικαιωμάτων. Τη δήλωση του Μουζάλα: «Ο Μαροκινός στο Μαρόκο πρέπει να μάθει ότι ο Οσμάν πήγε στην Ελλάδα και γύρισε» θυμίζει λίγο το «βίο αβίωτο» της κυβέρνησης Σαμαρά, την καταδικάζουμε απερίφραστα και δηλώνουμε ότι είμαστε στο πλευρό του κάθε «Οσμάν» και διεκδικούμε τα δικαιώματά του στην παραμονή, στην ελευθερία και στην αξιοπρέπεια.

Oλοκληρώθηκε εχθές, 22 Δεκεμβρίου, η δίκη του Δικτύου εναντίον των Δελτάδων. Η δικαστική έδρα, διά του προέδρου της Δημήτρη Μάκου, αθώωσε τους κατηγορούμενους εκ νέου, λόγω αμφιβολιών, δικαιώνοντας την πρωτόδικη αθωωτική απόφαση του δικαστή Νικόλαου Ζαγοριανού. Το σκεπτικό της αθώωσης σκιαγραφείται έξοχα στο κεντρικό επιχείρημα της Εισαγγελέως Παπαδοπούλου Ελένης, η οποία κατά την αγόρευσή της (πιο δαιμόνια και από τη συνάδελφό της Αικατερίνη Παππού  την οποία απολαύσαμε στην πρώτη δίκη) αποφάνθηκε ότι ο μέσος συνετός αστυνομικός δεν προβαίνει σε αξιόποινες πράξεις και άρα δεν μπορεί οι κατηγορούμενοι να διέπραξαν αυτά για τα οποία κατηγορούνται! Έτσι, αθώωθηκαν αυτοί που εισέβαλαν στο Δίκτυο, σπάσαν, τραμπούκισαν, τραυμάτισαν κόσμο, και είναι έτοιμοι πλέον να το επαναλάβουν με τις ευχές του κράτους.

Διανθισμένη με χαρακτηρισμούς όπως «εγκληματικού χαρακτήρα επίθεση», «προφανή φασιστικό χαρακτήρα», «ομάδα τραμπούκων», ο ΣΥΡΙΖΑ Μαγνησίας καταγγέλλει με ανακοίνωσή του το πέταγμα μπογιάς και ένα σπασμένο τζάμι στα άδεια γραφεία του –συμβολική παρέμβαση για την οποία δεν έχουμε καμία απολύτως πολιτική διαφωνία- κατά τη διάρκεια πορείας αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και μετανάστες, την Παρασκευή 18/12. Επειδή τους τελευταίους μήνες στο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρούν συστηματικά να επανανοηματοδοτήσουν τις λέξεις διαστρεβλώνοντας συνειδητά το νόημά τους -με αποκορύφωμα το Όχι του ελληνικού λαού στο δημοψήφισμα που ο Τσίπρας το «κατάλαβε» ως Ναι- αναφερόμαστε στο προσφυγικό/μεταναστευτικό, μια που ήταν το επίδικο της προχτεσινής πορείας, για να αποδώσουμε το ακριβές νόημα των προαναφερόμενων χαρακτηρισμών που προκλητικά χρησιμοποιεί ο ΣΥΡΙΖΑ στην ανακοίνωσή του. Λέμε λοιπόν:

Η δίκη του Δικτύου για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα κατά της Ομάδας Δέλτα συνεχίζεται και ολοκληρώνεται την Τρίτη 22 Δεκεμβρίου. Στην εκδίκαση της έφεσης της δίκης μέχρι στιγμής υπάρχει ένα συμπαγές κατηγορητήριο, με τις καταθέσεις των μαρτύρων κατηγορίας να ξετυλίγουν ξανά το νήμα αυτής της ιστορίας βίας, ρατσισμού και ολοκληρωτικών πρακτικών που οδήγησε στο βανδαλισμό του Δικτύου,  στον τραμπουκισμό ανθρώπων για τις ιδέες τους και στον σοβαρό τραυματισμό μέλους του Δικτύου. Έγινε, δε, για μια ακόμη φορά σαφές ότι η εισβολή της Ομάδας Δέλτα στο χώρο μας στις 5 Μάη του 2010 δεν ήταν τυχαία, αλλά είχε στόχο να εκφοβίσει, να «τραυματίσει» και να εκδικηθεί έναν πολιτικό χώρο που στηλιτεύει την αστυνομική βία δημοσίως και επανειλημμένως. Από την άλλη, οι Δελτάδες παρουσίασαν ένα σενάριο-καρικατούρα, σύμφωνα με το οποίο δεν μπήκαν ποτέ στα γραφεία και, για την ακρίβεια, περνώντας απέξω σχεδόν τυχαία (!) τους επιτέθηκε ένα εξαγριωμένο μπουλούκι 40 αναρχικών που «ξεφύτρωσε» ξαφνικά στην Τσαμαδού και το οποίο προσπάθησε να τους τραβήξει μέσα στα γραφεία του Δικτύου. Προς... ενίσχυση μάλιστα των ομολογιών τους και για να «τρίξουν τα δόντια» στην πολιτική αγωγή, έσπευσαν να συσχετίσουν το Δίκτυο με την τρομοκρατία, επισημαίνοντας στους δικαστές ότι πρόκειται για εχθρούς του κράτους, της Δικαιοσύνης, των δικαστών.Είναι βέβαια γεγονός ότι όταν η Δικαιοσύνη «χαϊδεύει» τους κρατικούς λειτουργούς της που αυθαιρετούν επανειλημμένα καταπατώντας τους νόμους που έχουν ορκιστεί να υπηρετούν - αντί να τους τιμωρεί παραδειγματικά - το μόνο που επιτυγχάνει είναι ένας φαύλος κύκλος αυθαιρεσίας - ατιμωρησίας και πάλι από την αρχή. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι κατηγορούμενοι αστυνομικοί και κυρίως ο Γκόβας που αναγνωρίστηκε ως δράστης του σοβαρού τραυματισμού του μέλους του Δικτύου, δεν «πρωταγωνιστούν» για πρώτη φορά σε περιστατικά αστυνομικής βίας και τραμπουκισμών (βλ. περίπτωση Αμερικανίδας, περιστατικό σε καφετέρια των Εξαρχείων κ.ο.κ.).

Το Δίκτυο για τα Πολιτικά και Kοινωνικά Δικαιώματα και το Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών θα συνεχίσουμε να υπερασπίζουμε και να διεκδικούμε τα δικαιώματα των πολιτών, έναντι αλλά και ενώπιον των υποτιθέμενων –ορκισμένων μάλιστα- εγγυητών της Δημοκρατίας. Για μια ακόμη φορά θα δώσουμε αυτό τον αγώνα, απαιτώντας:

·        Να καταδικαστούν οι αστυνομικοί που εισέβαλαν στα γραφεία μας.

·        Να λήξει η ατιμωρησία των δυνάμεων καταστολής και του αστυνομικού παρακράτους.

Καλούμε τις δυνάμεις του ανταγωνιστικού κινήματος να δώσουν μαζί μας το «παρών», την Τρίτη 22 Δεκεμβρίου στις 9.30 π.μ  στην Ευελπίδων στο κτίριο 13  με την πεποίθηση ότι η μια ισχυρή παρουσία αλληλέγγυων είναι εκ των ων ουκ άνευ για να εξασφαλίσουμε τους «προωθητικούς» όρους αυτού του αγώνα.

Στις 24 Σεπτέμβρη 2015, σε γειτονιά του Βόλου, και μετά από μια χολιγουντιανή επιχείρηση -απ’ αυτές τις γνωστές που αναλαμβάνει η αντιτρομοκρατική υπηρεσία τα τελευταία χρόνια- συλλαμβάνονται μπροστά στα έντρομα μάτια των δύο ανήλικων παιδιών τους -2 και 4 ετών- ο Γιώργος Πετρακάκος και η σύντροφός του Μαρία Θεοφίλου. Η Μ. Θεοφίλου κατηγορείται για «συγκατοχή οπλισμού», για «ένταξη σε τρομοκρατική οργάνωση» και συγκεκριμένα στον Επαναστατικό Αγώνα, καθώς και για «υπόθαλψη εγκληματία» (του συντρόφου της) και προφυλακίζεται.

Ωστόσο, από τη δικογραφία δεν προκύπτει το παραμικρό στοιχείο που να στοιχειοθετεί τις κατηγορίες. Δεν υπάρχει κανένα αποτύπωμά της σε αχρησιμοποίητο οπλισμό που βρέθηκε. Η κατηγορία της «ένταξης σε τρομοκρατική οργάνωση» είναι τελείως αυθαίρετη και αβάσιμη –μεθόδευση που συχνά υιοθετεί η αντιτρομοκρατική- καθώς δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να τεκμηριώνει ότι η Μ. Θεοφίλου είναι μέλος του ΕΑ. Τέλος η κατηγορία για «υπόθαλψη εγκληματία» (του κατηγορούμενου συντρόφου της Γ. Πετρακάκου) αποτελεί την επιτομή της δικαστικής αυθαιρεσίας, καθώς με διατάξεις των τρομονόμων (Ν. 187 & 187^Α), κατηγορούνται άνθρωποι που το μόνο τους «έγκλημα» είναι η συγγενική ή φιλική σχέση τους με πρόσωπα φερόμενα ως μέλη «τρομοκρατικών οργανώσεων».