Διεθνιστική αντίσταση

Η αποχώρηση των Αμερικανών από το Αφγανιστάν και η επικράτηση των Ταλιμπάν πυροδότησαν έναν ζωηρό δημόσιο διάλογο. Όπως συμβαίνει συνήθως σε ανάλογες περιπτώσεις, περίσσεψαν η υποκρισία, οι επιφανειακές αναλύσεις, τα οριενταλιστικά στερεότυπα., η ιδεολογική εργαλειοποίηση και ο ηθικός πανικός.

Η τουρκική εισβολή στη Συρία στην περιοχή της Ροτζάβα συνιστά έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Η πολεμική μηχανή του Ερντογάν σκορπάει τον θάνατο και τον όλεθρο, με την έγκριση του Τραμπ, την ανοχή του Πούτιν και την απάθεια της ΕΕ, η οποία μάλιστα κλείνει τα σύνορα στους πρόσφυγες.

Ο ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΦΗΡΗΜΕΝΗ ΙΔΕΑ

* Είναι η ψευδαίσθηση ότι πλούσιοι και φτωχοί έχουμε τις ίδιες αγωνίες και το ίδιο συμφέρον.

Το κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων δημιούργησε νέα πολιτικά δεδομένα όχι μόνο στη Γαλλία αλλά και σε όλη την Ευρώπη. Ανατρεπτικό και ταυτόχρονα αντιφατικό, το κίνημα αυτό θέτει μείζονα ερωτήματα για τον κινηματικό χώρο και την Αριστερά.

Κάθε μέρα που περνάει η ένταση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας κλιμακώνεται. Δεν έχουμε την εκτίμηση ότι επαπειλείται ένας γενικευμένος ελληνοτουρκικός πόλεμος –το σύγχρονο γεωπολιτικό περιβάλλον καθιστά δύσκολο ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Όμως ένα «θερμό επεισόδιο» μόνο έξω από την ατζέντα δεν είναι. Οι (μεγάλες) συνέπειες ενός επεισοδίου θα είναι αντιστρόφως ανάλογες της (μικρής) διάρκειας του.

Το ζήτημα της σχέσης της Αριστεράς με τον πατριωτισμό μοιάζει να μη φεύγει ποτέ από την ατζέντα του αριστερού δημόσιου χώρου.

Στις 7 και 8 Ιουλίου συνεδριάζει στο Αμβούργο το G20, ένα από τα πλέον σημαντικά διακυβερνητικά όργανα της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης. Τις ίδιες μέρες στο μεγάλο γερμανικό λιμάνι δίνει ραντεβού και το διεθνές κίνημα. Απέναντι στους Τραμπ, Μέρκελ, Πούτιν, Μέι & ΣΙΑ, θα βρεθούν οι ακτιβιστές-τριες από όλον τον κόσμοι που θέλουν να στείλουν ένα σαφές πολιτικό μήνυμα, μπλοκάροντας τη Σύνοδο του G20.