δελτίο Θυέλλης 43

Δελτίο Θυέλλης 43 Ασφαλή σύνορα ή ασφαλείς πρόσφυγες;

  • Δημοσιεύτηκε: Δευ, 14/12/2015 - 1:08μμ

Editorial

Οι χώρες της ΕΕ και όχι μόνο βρίσκονται στο κέντρο αυτού που ονομάζεται «προσφυγική κρίση», για την οποία βεβαίως οι ίδιες (ιδιαίτερα οι πλέον ισχυρές) έχουν μεγάλη ευθύνη. Από το καλοκαίρι, η Ευρώπη-Φρούριο, πιεσμένη από το μαζικό -και μαχητικό- ρεύμα προσφύγων, καθώς και το πλατύ κίνημα αλληλεγγύης σε αυτούς, υποχρεώθηκε να παγώσει την πολιτική των κλειστών συνόρων και να επιτρέψει τη μαζική διέλευση πολιτικών κυρίως, αλλά και οικονομικών προσφύγων από τη ΝΑ Ευρώπη προς τον ευρωπαϊκό Βορρά. Σε αυτή την -προφανώς θετική- εξέλιξη έπαιξε ιδιαίτερο ρόλο η αλλαγή στάσης της Ελλάδας μετά την άνοδο στην πολιτική εξουσία του ΣΥΡΙΖΑ• επρόκειτο για απροετοίμαστη και ημιτελή αλλαγή, καθώς δεν εξασφάλιζε ούτε την ασφαλή μετακίνηση των εισερχομένων ούτε τη στοιχειωδώς αξιοπρεπή προσωρινή διαμονή τους, αλλά αποτελεί μακράν την πλέον προοδευτική μεταναστευτική πολιτική σε νοτιοευρωπαϊκό επίπεδο.
Δυστυχώς, αυτή η -εξ ανάγκης- αλλαγή της ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής δεν εδράστηκε ούτε στην αναθεώρηση των καταστατικών όρων της Ευρώπης-Φρούριο ούτε σε κάποια ριζική διαφοροποίηση των διαθέσεων της πλειονότητας του πολιτικού προσωπικού των ευρωπαϊκών κρατών, αλλά και των κοινωνιών απέναντι στους πολιτικούς και τους οικονομικούς πρόσφυγες   πώς άλλωστε, όταν είναι απολύτως σαφές ότι το «ευρωπαϊκό οικοδόμημα» στηρίζεται στον αποκλεισμό, την εξαίρεση δικαιωμάτων και τον (ανισόμετρο ανά χώρα, αλλά πανταχού παρόντα) ρατσισμό.
Με αυτή την έννοια, η ολιγόμηνη χαλάρωση των συνόρων (ξανα)δίνει τη θέση της στη σκλήρυνση, με προσθήκη πλέον ενός ακόμα «εξωτερικού συνόρου», αυτού της Τουρκίας, τη σταδιακή κατάργηση του «βαλκανικού δρόμου», την αναβάθμιση της Frontex και την υποχρέωση της Ελλάδας να (επανα)υιοθετήσει αποτρεπτικές και κατασταλτικές πολιτικές.

Θεματικές: 

Δελτίο Θυέλλης 43 Βαθιά στο τέλμα του Μνημονίου

  • Δημοσιεύτηκε: Δευ, 14/12/2015 - 1:00μμ

του Γιάννη Αλμπάνη

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν, τραγούδαγε πριν από τρεις δεκαετίες ο Παπάζογλου. Το στιχάκι θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει μια συνοπτική περιγραφή της κατάστασης που έχει δημιουργηθεί μετά τη σύναψη του τρίτου Μνημονίου, τις εκλογές τη 20ής Σεπτέμβρη, καθώς και την υπερψήφιση των «προαπαιτούμενων». Παρ' όλο που το κυβερνών πολιτικό προσωπικό έχει αλλάξει άρδην, η πολιτική σε γενικές γραμμές παραμένει η ίδια. Εν τέλει, μικρή σημασία έχει αν το Μνημόνιο το εφαρμόζει ο ΣΥΡΙΖΑ ή η ΝΔ μαζί με το ΠΑΣΟΚ. Θα μπορούσαμε να πούμε, μάλιστα, ότι τα πράγματα δεν μένουν απλώς τα ίδια, αλλά χειροτερεύουν. Η λιτότητα επιδρά συσσωρευτικά στην καθημερινότητα των πολλών, ενώ στη γενικευμένη φτώχεια έρχεται να προστεθεί η απογοήτευση από τη διαψευσμένη ελπίδα που εκπροσώπησε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Καθεστώς πειθάρχησης
Με την εφαρμογή του τρίτου Μνημονίου, και μάλιστα από μια κυβέρνηση που έχει αναφορά στην Αριστερά, αποδεικνύεται ο βασικός ισχυρισμός που διατυπώσαμε ήδη από την εποχή του Καστελλόριζου. Το Μνημόνιο δεν είναι απλώς ένα πρόγραμμα «δημοσιονομικής προσαρμογής». Είναι κάτι πολύ περισσότερο. Στην πραγματικότητα, συνιστά, από τη μια μεριά, ένα πολιτικό πρόγραμμα για τη μεταφορά των βαρών της κρίσης στους πολλούς προς όφελος των λίγων και, από την άλλη, αποτελεί ένα σχέδιο ριζικής αναδιαμόρφωσης της ελληνικής κοινωνίας, με κατευθυντήριες γραμμές τη διαρκή λιτότητα, την κυριαρχία της αγοράς, τον άκρατο ανταγωνισμό και τη γενικευμένη απορύθμιση. Ένα σχέδιο που διαμορφώνει μια νέα κοινωνία και ένα νέο τύπο εργαζόμενου. Δηλαδή, πρόκειται για ένα καθεστώς δημοσιονομικής και βιοπολιτικής πειθάρχησης.

Ολοκλήρωση  του μνημονιακού σχεδίου

Θεματικές: 

Δελτίο Θυέλλης 43 Ε, όχι και δεν υπάρχουν πολιτικοί κρατούμενοι στην Ελλάδα!

  • Δημοσιεύτηκε: Δευ, 14/12/2015 - 12:55μμ

Η σχετική δήλωση του υπουργού Δικαιοσύνης Ν. Παρασκευόπουλου σε Επιτροπή της Βουλής αποτελεί ύβρι στην πραγματικότητα και προσβολή στην πολιτική και επιστημονική διαδρομή του ίδιου. Έχουν και ο καθεστωτισμός και η υποκρισία τα όριά τους. Η μήπως όχι;
Αν δεν είναι οι 50 φυλακισμένοι αγωνιστές πολιτικοί κρατούμενοι, τότε γιατί αντιμετωπίζονται ως πολιτικοί κρατούμενοι; Γιατί δικάζονται με τον «αντιτρομοκρατικό» νόμο που επιφυλάσσει δυσμενέστερες συνθήκες δίκης και βαρύτερες ποινές; Γιατί κρατούνται  -οι περισσότεροι-  σε συνθήκες απομόνωσης και υφίστανται εκδικητικές μεταγωγές ή οι ελάχιστοι-ες που αποφυλακίζονται αντιμετωπίζουν απάνθρωπους περιοριστικούς όρους; Γιατί δεν παίρνουν τις άδειες εξόδου από τη φυλακή που δικαιούνται   με πλέον ακραίες τις περιπτώσεις του Δ. Κουφοντίνα και του Αλ. Γιωτόπουλου, οι οποίοι εδώ και 5, 5 χρόνια δεν έχουν πάρει ούτε μία από τις άδειες που δικαιούνται από το φθινόπωρο του 2010;
Και τέλος πάντων, ακόμα και αν δεν υφίστατο καμία από τις προαναφερθείσες διακρίσεις, από πού κι ως πού ο υπουργός αρνείται να αναγνωρίσει ως πολιτικό κρατούμενο κάποιον που βρίσκεται στη φυλακή επειδή αγωνίστηκε εναντίον του συστήματος; Μήπως επειδή χρησιμοποίησε μέσα και έκανε πράξεις που εμπίπτουν στις διατάξεις του Ποινικού Κώδικα; Όμως, αυτό εννοείται, εξ ου και είναι κρατούμενος, ωστόσο δεν αναιρεί τον προσδιορισμό πολιτικός, γιατί τότε, σύμφωνα με τον υπουργό, πολιτικός κρατούμενος θα νοείτο μόνο εκείνος που βρίσκεται στη φυλακή χωρίς να έχει διαπράξει καμία απολύτως αξιόποινη πράξη, θα ήταν δηλαδή ένας άδικα φυλακισμένος, ένας φρονηματικός κρατούμενος. Περιμέναμε κάτι πιο πολιτικά κομψό και επιστημονικά άρτιο από τον κ. Παρασκευόπουλο, αλλά δυστυχώς η συριζαϊκή μετάλλαξη «όλα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει»... 

Ν.Γ.

Θεματικές: 

Δελτίο Θυέλλης 43 Δικτύωση για μια Ριζοσπαστική Αριστερά

  • Δημοσιεύτηκε: Δευ, 14/12/2015 - 12:51μμ


του Ηλία Χρονόπουλου

Η χρεοκοπία του πολιτικού σχεδίου του ΣΥΡΙΖΑ σφραγίστηκε από την υπογραφή του 3ου Mνημονίου και οριστικοποιήθηκε από την πλήρη μνημονιακή εναρμόνισή του. Θα μπορούσαμε εύκολα να προσποιηθούμε ότι αυτή η ήττα δεν μας αφορά. Είτε γιατί η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ απλώς πρόδωσε το λαό και τα μέλη του (και τα στελέχη του...) είτε γιατί «είναι ο ρεφορμισμός, ηλίθιε». Έτσι, θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε να κάνουμε ακριβώς τα ίδια, αλλάζοντας ίσως, κάποιοι από εμάς, απλώς το νόμισμα στα προγράμματα και τις προκηρύξεις μας.
Για εμάς μια τέτοια διαδικασία επανάληψης είναι αδιάφορη, αλλά κυρίως είναι αναντίστοιχη και των συμπερασμάτων που μπορούν να εξαχθούν και των δυνατοτήτων που υπάρχουν σήμερα. Είναι σημαντικό να «κρατηθεί η σημαία όρθια», αλλά εκτιμάμε ότι δεν βρισκόμαστε σε αυτήν τη φάση. Είναι αναντίστοιχη των περιστάσεων μια μάχη για την τιμή των όπλων.
Χωρίς να υποτιμάμε τις διεργασίες που γίνονται σε όλη την Αριστερά, καθώς και την ανάγκη για άμεση οργάνωση των αντιστάσεων, πιστεύουμε ότι χρειάζεται μια πιο τολμηρή και αποφασιστική αναμέτρηση με τα στρατηγικά αδιέξοδα του ανταγωνιστικού κινήματος σήμερα, ώστε να ξανατεθεί υπό εντελώς διαφορετικούς όρους με βάση την πρόσφατη εμπειρία, ανάμεσα σε όλα τα άλλα, και το ζήτημα της εξουσίας, το οποίο είναι τόσο επείγον και πολύ πιο σύνθετο απ' ό,τι είχαμε κι εμείς οι ίδιοι πιστέψει.

Θεματικές: 

Δελτίο Θυέλλης 43 Από το φιάσκο στον εφιάλτη

  • Δημοσιεύτηκε: Δευ, 14/12/2015 - 12:48μμ


του Χρήστου Λάσκου

Μετά από δέκα μήνες κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν ξέρουμε όλα όσα είναι να μας συμβούν περαιτέρω. Ξέρουμε, όμως, με βεβαιότητα αυτά που δεν πρόκειται να συμβούν. Παρ' όλο που την «πρώτη φορά» ανακοινώθηκαν πολλές φορές, ως οσονούπω νομοθετήσιμα, έτσι που να μοιραζόμαστε εκτός από την ατμόσφαιρα ήττας και ματαίωσης και μια έντονη αποφορά από την κοροϊδία. Αυτά, λοιπόν, που σίγουρα δεν θα γίνουν από αυτή την κυβέρνηση  -θα έπαιρνα όρκο, δηλαδή-  είναι, μεταξύ άλλων, και τα εξής: η επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751, η επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων, η επαναφορά της 13ης σύνταξης, η ακύρωση της εργασιακής ζούγκλας, ο περιορισμός του εργοδοτικού δεσποτισμού, η διασφάλιση στοιχειωδών όρων αναπαραγωγής για τις κατώτερες τάξεις με στήριξη της υγείας και της εκπαίδευσης. Αυτά τα καθόλου μαξιμαλιστικά δεν πρόκειται να γίνουν.
Τότε τι είναι αυτό που υπόσχεται η κυβέρνηση; Ανάπτυξη σε εύθετο χρόνο και μέχρι τότε υπομονή. Υπομονή για τους εκατομμύρια ανέργους, τους ακόμη περισσότερους φτωχούς, τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία που έχει ήδη καταστραφεί σε μεγάλο βαθμό. Αυτό είναι το παράλληλο πρόγραμμα (!) από όσο μπορώ να καταλάβω.
Μόνο που η κατάσταση εκτός από απελπιστική είναι και γκροτέσκα. Γιατί αν δυο πράγματα θεωρούσε κατεξοχήν πυλώνες του νεοφιλελευθερισμού ο ΣΥΡΙΖΑ αυτά ήταν: Η θεωρία του trickle down effect (της διάχυσης των ωφελειών της ανάπτυξης), σύμφωνα με την οποία μόνο η «αύξηση της πίτας» διά των ιδιωτικών επενδύσεων και της «ανάπτυξης» διασφαλίζει, επαγωγικά και εξ υπολοίπου, την ευημερία του κόσμου της εργασίας και, μαζί, η ιδέα πως το κοινωνικό κράτος υπάρχει μόνο για τους «αποκλεισμένους», οποιαδήποτε παροχή πέρα από την «ανθρωπιστική» σε αυτό το επίπεδο συνιστά ανεπίτρεπτη επιβάρυνση για την ιδιωτική οικονομία και επομένως απαγορεύεται ως αντιαναπτυξιακή.

Θεματικές: 

Δελτίο θυέλλης 43 Ασφαλιστικό: από τις ελλείψεις εσόδων στα ελλείμματα πολιτικής

  • Δημοσιεύτηκε: Δευ, 14/12/2015 - 12:42μμ

του Βαγγέλη Κουμαριανού

Ο λογαριασμός του χειμώνα 2015-2018

Από το 2010, οι συντάξεις, κύριες και επικουρικές, έχουν περικοπεί στη χώρα μας μεσοσταθμικά κατά 45%. Αυτό έχει προς το παρόν επιτευχθεί με συνδυασμό ενοποιήσεων, κλιμακωτών περικοπών, οριζόντιων περικοπών και περικοπών συμπληρωματικών επιδομάτων. Αρκετή συζήτηση έχει γίνει για το ποιες είναι οι δικαιότερες περικοπές σε αναζήτηση της καλύτερης φόρμουλας για μοίρασμα της φτώχειας.
Το αποτέλεσμα όμως είναι ότι έχει συντελεστεί μια ριζική διαστροφή του ελληνικού συστήματος κοινωνικής ασφάλισης: Από θεσμός κάλυψης κοινωνικών αναγκών μετατρέπεται σε μηχανισμό αποφυγής ελλειμμάτων.
Οι κοινωνικές συνέπειες αυτής της διαπίστωσης φυσικά δεν επαρκούν για να καλυφθεί το έλλειμμα 3,7 δισ. ευρώ που λείπουν για την αποπληρωμή των συντάξεων έως το 2016, από τα οποία περίπου 2,4 δισ. για τις κύριες συντάξεις και 1,3 δισ. για τις επικουρικές. Για να ισοσκελιστούν σχεδιάζεται μείωση του κόστους των συντάξεων από φέτος μέχρι το 2018, με μεσοπρόθεσμο στόχο να περιοριστεί η δαπάνη από 16,5% το 2015 στα 15% του ΑΕΠ μέχρι το 2018.

Πού θα βρουν τα λεφτά

Μέχρι στιγμής η συζήτηση φαίνεται να έχει επικεντρωθεί στην ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων σε ένα συνταξιοδοτικό φορέα, αφήνοντας μόνο στον ΟΓΑ τις μη συνταξιοδοτικές του αρμοδιότητες. Ταυτόχρονα, το σχέδιο περιλαμβάνει την ενοποίηση στο πλαίσιο του ΙΚΑ της κύριας και επικουρικής ασφάλισης.

Θεματικές: 

Δελτίο Θυέλλης 43 Τριτοβάθμια εκπαίδευση και «πρώτη φορά Αριστερά»

  • Δημοσιεύτηκε: Δευ, 14/12/2015 - 12:38μμ

του Τάκη Πολίτη

Η πολιτική μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορούσε παρά να εκφραστεί και στο χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Αν και τα σημάδια ήταν ευδιάκριτα πολύ νωρίτερα από τη 13η Ιουλίου, οι όποιες τελευταίες προσδοκίες θάφτηκαν οριστικά όταν το παλιό πολιτικό κατεστημένο (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ) ψήφιζε μαζί με το νεόκοπο μνημονιακό κόμμα (ΣΥΡΙΖΑ) τα προαπαιτούμενα στη Βουλή, δηλώνοντας ταυτόχρονα ότι δεν θα ανεχτούν από τη μεριά της κυβέρνησης να προωθήσει προς ψήφιση το νομοσχέδιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, νομοσχέδιο το οποίο θα καταργούσε τα Συμβούλια Ιδρύματος, ένα αντιδραστικό και ανεξέλεγκτο όργανο για την πειθάρχηση και τη με ιδιωτικοοικονομικούς όρους λειτουργία των Πανεπιστημίων. Ο μεταλλαγμένος Τσίπρας προσπέρασε ασχολίαστη τη δημόσια συνδιαλλαγή, τι και αν η κατάργηση των Συμβουλίων Ιδρύματος αποτελούσε τη μόνη δέσμευση αναφορικά με την Παιδεία στο πλαίσιο των προγραμματικών δηλώσεων της για πρώτη φορά «αριστερής» κυβέρνησής του, τον Ιανουάριο 2015. Όμως για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ του υπουργείου ήταν γνωστό πως η καθυστέρηση προώθησης και ψήφισης του σχετικού νομοσχεδίου, που ήταν ήδη έτοιμο από τον Μάιο, δεν οφειλόταν σε κυβερνητικούς δισταγμούς έναντι της αντιπολίτευσης, αλλά προερχόταν από την αντίδραση πανεπιστημιακών στελεχών του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ.
Το «νομοσχέδιο Μπαλτά» παραπέμφθηκε οριστικά στις καλένδες τον Σεπτέμβριο, αφού ο μεν Μπαλτάς απομακρύνθηκε από το υπουργείο Παιδείας, ο δε Φίλης, ως νέος υπουργός, υποχωρώντας στις πιέσεις του καθηγητικού κατεστημένου, δεσμεύτηκε πρόσφατα για «εθνικό διάλογο για την Παιδεία», προηγουμένως όμως, σε μια προσπάθεια εξευμενισμού των κριτικών από τα αριστερά, εξέδωσε ΠΝΠ με την οποία καταργήθηκε η αρμοδιότητα των ΣΙ για προεπιλογή των υποψήφιων πρυτάνεων και κοσμητόρων. 

Θεματικές: 

Δελτίο Θυέλλης 43 Για να πάρουμε την υγεία μας στα χέρια μας

  • Δημοσιεύτηκε: Δευ, 14/12/2015 - 12:35μμ

του Αλέξη Μπένου 

Ο προσδιορισμός της υγείας από τις εκάστοτε πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες περιγράφηκε με εντυπωσιακή συνοχή και τεκμηριώθηκε ήδη από τον Ένγκελς στo περίφημo Η κατάσταση της εργατικής τάξης στην Αγγλία το 1844. Σήμερα, η συσχέτιση αυτή είναι καθολικά αποδεκτή, τόσο από τη διεθνή επιστημονική κοινότητα όσο και από το πολιτικοποιημένο λαϊκό κίνημα. Όπως έχει αναλυθεί και συζητηθεί πολλαπλά αυτή την περίοδο, η εφαρμογή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών λιτότητας του ΔΝΤ παράγει αρρώστια και κατά συνέπεια αυξάνει τις ανάγκες για φροντίδα υγείας. Απέναντι σε αυτές τις ανάγκες, οι ίδιες πολιτικές, στοχεύοντας στην αποδιάρθρωση κάθε δημόσιας λειτουργίας και την ιδιωτικοποίησή της, υψώνουν τα τείχη του αποκλεισμού και της στέρησης της πρόσβασης σε υπηρεσίες υγείας, τροφοδοτώντας το φαύλο κύκλο της εξαθλίωσης.
Αυτή η εικόνα της σημερινής κρίσης ήρθε ως δραματική συνέχεια ενός συστήματος υπηρεσιών υγείας που δομήθηκε πάνω σε βασικές παραδοχές του καπιταλιστικού κοινωνικού κράτους.
Η χρηματοδότησή του αρχικά στηρίχθηκε σε μεγάλο μέρος στην ασφαλιστική κάλυψη του πληθυσμού. Η μαζική ανεργία όμως κατέρριψε με τραγικότητα την παραδοχή αυτή. Άνεργος σημαίνει ανασφάλιστος, οπότε η αδυναμία να πληρώσει τη φροντίδα του καθορίζει και τον αποκλεισμό του. Παράλληλα, οι υπηρεσίες υγείας στερούνται τους ανύπαρκτους πλέον πόρους των ασφαλιστικών ταμείων και καταρρέουν. Μαζί τους καταρρέει και η στρατηγική επιλογή εξάρτησης της φροντίδας υγείας από την ασφαλιστική επάρκεια.

Θεματικές: 

Δελτίο Θυέλλης 43 «Το κράτος έχει συνέχεια»: για την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ

  • Δημοσιεύτηκε: Δευ, 14/12/2015 - 12:32μμ

 

του Δημοσθένη Παπαδάτου Αναγνωστόπουλου

Στην πρόσφατη Σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ, ο Νίκος Κοτζιάς τάχθηκε υπέρ της μη εμπλοκής της «Συμμαχίας» στη Συρία• λίγο νωρίτερα, o ίδιος δήλωνε αναρμόδιος για το αν η βάση της Σούδας θα φιλοξενήσει ή όχι γαλλικά βομβαρδιστικά. Στο ίδιο διάστημα, ο Αλέξης Τσίπρας καθησύχαζε τον Μαχμούτ Αμπάς ότι η ελληνική κυβέρνηση θέλει τη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ• υπογράφοντας στο βιβλίο επισκεπτών του ισραηλινού Προεδρικού Μεγάρου, ο ίδιος σημείωνε ότι αποτελεί μεγάλη τιμή να βρίσκεται στην ιστορική πρωτεύουσα του Ισραήλ (!), ενώ συναντώντας τον Μπέντζαμιν Νετανιάχου, δεν παρέλειπε να εκφράσει την αντίθεση της κυβέρνησης «σε κάθε τρομοκρατική ενέργεια από τη μια, αλλά και στη βία κατά αμάχων από την άλλη». Ίσως προς ένδειξη αμοιβαιότητας: O ισραηλινός πρωθυπουργός θύμιζε νωρίτερα ότι στην Ελλάδα φθάνουν περίπου 50.000 ισραηλινοί τουρίστες, που θα μπορούσαν να αυξηθούν στις 350.000.
Η «κεντρώα» τοποθέτηση (και) στην εξωτερική πολιτική βεβαιώνει ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν θα αμφισβητήσει τη «συνέχεια του κράτους» ούτε εδώ. Από τη δεκαετία του `90, εξάλλου, η εξωτερική πολιτική είναι το κατεξοχήν πεδίο στο οποίο το πολιτικό σύστημα λειτουργεί ως καρτέλ, με τα κόμματα να συντονίζονται ως προς τις βασικές κατευθύνσεις, την πολιτική να ανατίθεται σε τεχνοκράτες και να διαφοροποιείται μόνο στα επιμέρους. 

Με τη συνδρομή και του Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής, που θεωρητικά συμβουλεύει την κυβέρνηση και ενημερώνει τα κόμματα (στην πράξη όμως φροντίζει για την πειθάρχηση της αντιπολίτευσης στις εθνικές/κρατικές θέσεις...), οι διεθνείς σχέσεις «της χώρας» και τα «εθνικά θέματα» αντιμετωπίζονται ως πολύ σοβαρές υποθέσεις για να «πολιτικοποιούνται», να μπλέκονται σε κομματικούς ανταγωνισμούς και να επηρεάζονται από ιδεολογικές διαφοροποιήσεις ή κυβερνητικές ασυνέχειες. Πρόκειται για μια από τις κανονικότητες που η Αριστερά, είτε στην εκδοχή του «πατριωτικού» ΚΚΕ είτε σε εκείνη του «υπεύθυνου» ΣΥΡΙΖΑ, σπάνια είχε τη διάθεση να αμφισβητήσει.

Από το 2007 και το Μακεδονικό τότε, ο Αλέξης Τσίπρας είχε προϊδεάσει ότι θα σεβαστεί αυτό τον άγραφο κανόνα. 

Θεματικές: 

Δελτίο Θυέλλης 43 Αντικαπιταλισμός, ταξικότητα και διεθνισμός

  • Δημοσιεύτηκε: Δευ, 14/12/2015 - 12:27μμ

του Νίκου Γιαννόπουλου

(Περάσματα από την επαναεπιβεβαίωση των απόψεών μας στην εμβάθυνση και από την επανεξέτασή τους στον αυτομετασχηματισμό του Δικτύου)

Το 2016 το Δίκτυο με τις διάφορες μορφές του (Επιτροπή - 1986, Κίνηση - 1987, Δίκτυο - 1994) κλείνει τριάντα χρόνια ζωής. Πολλά έχουν αλλάξει σε αυτές τις δεκαετίες τόσο στο κοινωνικό πεδίο όσο και στο αντίστοιχο πολιτικό/ιδεολογικό. Με αυτή την έννοια, το κείμενο που ακολουθεί επιχειρεί, χωρίς να αναφέρεται εκτενώς στις αλλαγές που έχουν συντελεστεί στην «πραγματικότητα», να καταπιαστεί με εκείνη τη δέσμη ιδεών, πρακτικών και εμπειριών που σε μεγάλο βαθμό όρισαν τη διαδρομή του και υπό ορισμένες προϋποθέσεις μπορούν να καθορίσουν την περαιτέρω πορεία του. Λόγω οικονομίας χώρου είναι ημιτελές  υπάρχει άλλο ένα τμήμα για τη σχέση κινήματος - κόμματος, το ζήτημα της κυβέρνησης της Αριστεράς και το κομμουνιστικό πρόταγμα, που θα δημοσιευτεί στο επόμενο τεύχος.

Μεταρρυθμισμός    και   αντικαπιταλισμός

Το Δίκτυο, λόγω της φυσιογνωμίας του ιδρυτικού του πυρήνα (νεαρή ηλικία, απόρριψη του ντετερμινισμού και του προπαγανδισμού της παραδοσιακής άκρας Αριστεράς, ελευθεριακή κριτική στον «υπαρκτό σοσιαλισμό», αλλά και τον «ιστορικό κομμουνισμό», υιοθέτηση του «μετά-'68» μοντέλου της άμεσης δράσης και της θεωρητικής γενίκευσης μέσω της πολιτικής εμπειρίας κ.λπ.) διαμόρφωσε σημαντικά κινηματικά αντανακλαστικά και πραγματοποίησε πολιτικές παρεμβάσεις μεγάλης εμβέλειας και αποτελεσματικότητας (κρατική καταστολή, πολιτικοί κρατούμενοι, εθνικισμός, διεθνιστική αλληλεγγύη, ρατσισμός, αντιπαγκοσμιοποιητικό κίνημα). Παράλληλα, εξαιτίας ακριβώς αυτής της φυσιογνωμίας, υποτίμησε την πολιτική ανάλυση και τη θεωρητική επεξεργασία, υποβάθμισε την οργανωτική συγκρότηση και τη δημιουργία διαδικασιών ένταξης νέου κόσμου. Αποτέλεσμα; Η εμπέδωση μιας ιδιότυπης «εξωστρεφούς εσωστρέφειας» και ενός αποσπασματικού παρεμβατισμού, ευρείας απεύθυνσης μεν, αλλά ελάχιστα προωθητικού και ενοποιητικού για το ίδιο το Δίκτυο.

Θεματικές: 

Σελίδες