Δελτίο Θυέλλης 43 Δικτύωση για μια Ριζοσπαστική Αριστερά

του Ηλία Χρονόπουλου

Η χρεοκοπία του πολιτικού σχεδίου του ΣΥΡΙΖΑ σφραγίστηκε από την υπογραφή του 3ου Mνημονίου και οριστικοποιήθηκε από την πλήρη μνημονιακή εναρμόνισή του. Θα μπορούσαμε εύκολα να προσποιηθούμε ότι αυτή η ήττα δεν μας αφορά. Είτε γιατί η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ απλώς πρόδωσε το λαό και τα μέλη του (και τα στελέχη του...) είτε γιατί «είναι ο ρεφορμισμός, ηλίθιε». Έτσι, θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε να κάνουμε ακριβώς τα ίδια, αλλάζοντας ίσως, κάποιοι από εμάς, απλώς το νόμισμα στα προγράμματα και τις προκηρύξεις μας.
Για εμάς μια τέτοια διαδικασία επανάληψης είναι αδιάφορη, αλλά κυρίως είναι αναντίστοιχη και των συμπερασμάτων που μπορούν να εξαχθούν και των δυνατοτήτων που υπάρχουν σήμερα. Είναι σημαντικό να «κρατηθεί η σημαία όρθια», αλλά εκτιμάμε ότι δεν βρισκόμαστε σε αυτήν τη φάση. Είναι αναντίστοιχη των περιστάσεων μια μάχη για την τιμή των όπλων.
Χωρίς να υποτιμάμε τις διεργασίες που γίνονται σε όλη την Αριστερά, καθώς και την ανάγκη για άμεση οργάνωση των αντιστάσεων, πιστεύουμε ότι χρειάζεται μια πιο τολμηρή και αποφασιστική αναμέτρηση με τα στρατηγικά αδιέξοδα του ανταγωνιστικού κινήματος σήμερα, ώστε να ξανατεθεί υπό εντελώς διαφορετικούς όρους με βάση την πρόσφατη εμπειρία, ανάμεσα σε όλα τα άλλα, και το ζήτημα της εξουσίας, το οποίο είναι τόσο επείγον και πολύ πιο σύνθετο απ' ό,τι είχαμε κι εμείς οι ίδιοι πιστέψει.

Δεν προκρίνουμε μια διαρκή ενδοσκόπηση, η οποία οδηγεί σε παράλυση στο σήμερα. Προτείνουμε να δοκιμάσουμε μετά από καιρό να σταματήσουμε να κάνουμε βραχυπρόθεσμους σχεδιασμούς πολιτικής επιβίωσης και να λέμε ότι δεν προλαβαίνουμε να οργανωθούμε μακροπρόθεσμα.
Είναι αρκετή σήμερα μια αντιμνημονιακή Αριστερά; Με δεδομένα τα μηδαμινά περιθώρια άσκησης αριστερής πολιτικής μέσα στην Ευρωζώνη και την ΕΕ, είναι απαραίτητο να τοποθετηθούμε απέναντι, όμως η έξοδος από το ευρώ και την ΕΕ δεν σημαίνει και απόδραση από το χρηματοπιστωτικό σύστημα, τους υπερεθνικούς οργανισμούς και τους γεωπολιτικούς παράγοντες. Συνεπώς, πώς αρθρώνεται σήμερα ένα σχέδιο εξουσίας για την Αριστερά και τις κοινωνικές δυνάμεις που θέλει να εκφράσει; Πώς αποφεύγουμε την εθνική περιχαράκωση και πώς εντάσσεται αυτό το σχέδιο σε μια διεθνιστική οπτική; Τι παραγωγικό και κοινωνικό μοντέλο οργάνωσης απαιτείται, πώς συσσωρεύουμε όρους και πώς χτίζουμε αριστερή ηγεμονία; Πώς συνδέονται τα παραπάνω με τη χειραφέτηση, τα δικαιώματα, τη δημοκρατία, το περιβάλλον; Πώς θα συγκροτήσουμε ένα μοντέλο που θα έρχεται σε ρήξη με τον αστικό τρόπο άσκησης πολιτικής ακόμα και αν αυτός έχει αριστερή εκφώνηση; Πώς θα συγκροτήσουμε ένα πολιτικό υποκείμενο, απαραίτητο για ένα αριστερό σχέδιο, που θα είναι αντίστοιχο αυτών των ιεραρχήσεων; Πώς δεν θα αναπαράγει στο εσωτερικό του γραφειοκρατίες και μηχανισμούς που αφυδατώνουν την πολιτική και καθιστούν τα μέλη διεκπεραιωτές-ριες;
Όλα τα παραπάνω δεν είναι ένα ακόμα βουνό δυσκολιών που θα μας οδηγήσει σε παραλυσία, ούτε μπορούν να απαντηθούν απλώς με συζητήσεις. Είμαστε πεπεισμένοι και πεπεισμένες ότι μπορεί μέσα από μια πολιτική και κινηματική βεντάλια πρωτοβουλιών να προκύψουν απαντήσεις και έχουμε εμπιστοσύνη στο δυναμικό του κινήματος που έχει δώσει μάχες όλα αυτά τα χρόνια. Αρκεί να ληφθούν κατάλληλες πρωτοβουλίες.
Τέλος, δεν έχουμε την ψευδαίσθηση ότι είμαστε αρκετές και αρκετοί για μια τέτοια αναμέτρηση ή ότι αυτή η διαδικασία αφορά μόνο εμάς. Αντιθέτως, θεωρούμε πως μέσα από πρωτοβουλίες σαν τη δική μας (τη Δικτύωση για μια Ριζοσπαστική Αριστερά) μπορεί να δοθεί ο χώρος και να δημιουργηθούν οι διαδικασίες ώστε οι προβληματισμοί που διαπερνούν κάθετα όλη την Αριστερά να βρουν χώρο να ανθίσουν δημιουργικά.
Γιατί, άλλωστε, σήμερα που το παιχνίδι ακόμα παίζεται, καθώς η κυβέρνηση υλοποιεί μια τόσο σκληρή πολιτική και η κρίση ηγεμονίας του αντιπάλου εγχωρίως και διεθνώς βαθαίνει, η Αριστερά δεν είναι καταδικασμένη να μείνει στο περιθώριο. Χρειάζεται όμως να στρατευθεί με όρους ανανεωμένης ευθύνης στον δημιουργικό αντικαπιταλισμό, ο οποίος όμως δεν μπορεί να είναι πλέον ένα απλό σύνθημα. Θα πρέπει συνοδεύεται από συγκεκριμένη στρατηγική, ικανή να μας οδηγήσει μέσα από τις δυνατές συγκρούσεις που αναγκαστικά θα χρειαστεί να δώσουμε, προς ένα διαφορετικό κόσμο. Δεν έχουμε παρά να δοκιμάσουμε.