κυβέρνηση της αριστεράς

First SYRIZA's goverment...A Parenthesis, but not a left one

  • Δημοσιεύτηκε: Δευ, 28/09/2015 - 10:15πμ

Just before the Greek elections...

 

Syriza’s mutation (on the political, ideological, value etc. level) apart from the anti-grassroots character this mutation has,  it also triggers political developments towards the right. We are driven to bipartisan / “universal” governmental solutions in order to implement the 3rd memorandum and consolidate the country's total subjection to EU’s overall planning.
The basic responsibility for the above situation lies with the government. However, we do not underestimate the overwhelming international balance of power against the Greek side, neither the rabid war rulers have waged to crush the “left paradigm” in Greece. It is probable that even if the necessary preparation for a Grexit from the Eurozone was made and the decisiveness for a rupture existed that the battle wouldn’t have been won. But then, things would have been much different.
On the contrary, the prime-minister’s staff in an amazing mixture of self-deception, bourgeois Europeanism, autocratic leadership, lack of transparency, deceit, anti-democratic manipulations and amoralism managed to fragment Syriza party, abandon its social alliances, disappoint a big fraction of the “62% of OXI”, convince a part of the society that There Is No Alternative, that the memoranda are the only way, create the objective conditions for the far-right's re-enforcement and above all, they managed to discredit the Left's ideas and its ethical supremacy.  Syriza’s mutation is a one-way street and as far as we are concerned, it is something we are categorically against.

Κατηγορίες: 

Έξω από την ΕΕ ή ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ένωση; (Δελτίο Θυέλλης Τεύχος 38 - Απρίλιος 2014!)

  • Δημοσιεύτηκε: Τρί, 15/04/2014 - 6:51μμ

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η ΕΕ αποτελεί υπερεθνικό ιμπεριαλιστικό σχηματισμό σε οικονομικό και πολιτικό πεδίο. Από την εποχή της Ένωσης του Άνθρακα και του Χάλυβα και, στη συνέχεια, της ΕΟΚ αυτό ήταν σαφές (επρόκειτο περί καπιταλιστικής ολοκλήρωσης με επιθετικά χαρακτηριστικά). Όμως σήμερα, στην εποχή της «γερμανικής ηγεμονίας», η εμπέδωση του νεοφιλελεύθερου «δημοκρατικού ολοκληρωτισμού», με τη μετάλλαξη της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας σε «κυβερνητική δημοκρατία» σε εθνικό επίπεδο και τον απολυταρχικό συγκεντρωτισμό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σε διεθνικό, καθώς και η επιθετική έξοδος της ΕΕ στον πλανήτη (ευρωπαϊκός προστατευτισμός, πατέντες, υπερεκμετάλλευση και λεηλασία χωρών και περιοχών εκτός αλλά και εντός της ευρωπαϊκής επικράτειας, κοινωνικός αποκλεισμός των μεταναστών-ριών με επακόλουθη αύξηση του ρατσισμού και του φασισμού, πλήρης στρατιωτικοποίηση των ανατολικών και των νότιων συνόρων της και ενεργής συμμετοχή ευρωπαϊκών στρατευμάτων σε ιμπεριαλιστικές εισβολές κ.λπ.) βοούν ότι η ΕΕ όχι μόνο δεν υπήρξε ποτέ «σπίτι των λαών», αλλά είναι αδύνατο να μεταρρυθμιστεί και να εκδημοκρατιστεί, να «στεγάσει» μια άλλη πολιτική υπέρ των λαών και των εργαζομένων. Μια τέτοια πολιτική ελπίζουμε ότι μπορεί να επικρατήσει στην Ευρώπη, όμως «όχημά» της δεν θα είναι η ΕΕ, αλλά μια διεθνική κοινότητα ελεύθερων λαών και αλληλέγγυων χωρών.