κρίση

Τί να κάνουμε (εκτός από υπομονή) - εισήγηση για τη συνδυάσκεψη του Δικτύου (β' μέρος)

  • Δημοσιεύτηκε: Τετ, 16/11/2011 - 1:43μμ

Α. Η επίθεση  

Μέσα σε ενάμιση χρόνο Μνημονίου, οι εργαζόμενοι έχασαν σχεδόν το 1/3 του πραγματικού μισθού τους. Η ανεργία προσεγγίζει –επίσημα- το 20%, ενώ στους νέους εργαζόμενους και τις γυναίκες είναι υπερδιπλάσια. Η επισφάλεια, η μερική απασχόληση, οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου ή έργου, η διαρκής απειλή της απόλυσης κυριαρχούν τόσο στον ιδιωτικό, όσο πια και στον –πάλαι ποτέ- δημόσιο τομέα. Η δημόσια υγεία ιδιωτικοποιείται και μετατρέπεται σε κερδοφόρα επιχείρηση. Τα πανεπιστήμια εκποιούνται, τα δημόσια σχολεία συγχωνεύονται για να μείνουν στη συνέχεια χωρίς βιβλία και εκπαιδευτικούς. Οι μετανάστες έχουν επιστρέψει στη μεγάλη πλειοψηφία τους στην ομηρία της παρανομίας, οι πρόσφυγες αντιμετωπίζονται στα σύνορα ως στρατιωτικός εχθρός, τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα, ως εργαλεία και ως δείκτες του συσχετισμού στους κοινωνικούς αγώνες, υποχωρούν καθημερινά. Η Αστυνομία είναι η μόνη κρατική υπηρεσία που ενισχύεται, μαζί ίσως με το Στρατό, καθώς οι κραυγές για εθνικές απειλές προσπαθούν να καλύψουν το θόρυβο του διαρκούς εσωτερικού πολέμου.

Ο κατάλογος των διαπιστώσεων θα μπορούσε να συνεχιστεί για σελίδες, χωρίς ακόμα να αποτυπώνει με ακρίβεια τη συγκυρία: άλλωστε, η αγριότερη στην πρόσφατη ιστορία, επίθεση των δυνάμεων του κεφαλαίου ενάντια στην εργασία και ολόκληρη την κοινωνία, βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη και αυτό που μέχρι χθες φάνταζε αδιανόητο, σήμερα θεωρείται αυτονόητο. Ένας πρωτόφαντος συνδυασμός παραγόντων -ανάμεσά τους η πρόσφατη ιστορική υποχώρηση των εργατικών κινημάτων και των συλλογικών χώρων, η εικοσαετής οικονομική, πολιτική και ιδεολογική κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού, η βαθειά κρίση υπερσυσσώρευσης του παγκόσμιου καπιταλισμού (την οποία επιτάχυνε η ίδια νεοφιλελεύθερη διαχείριση), η κρίση του κρατικού χρέους που εντάθηκε τόσο από την ύφεση, όσο και από τις απαλλαγές και τις χαριστικές ρυθμίσεις για το κεφάλαιο που δόθηκαν πάλι στο πλαίσιο μιας νεοφιλελεύθερης διαχείρισης της ύφεσης- έχει διαμορφώσει ένα εκρηκτικό περιβάλλον, στο οποίο η ταξική πάλη δεν διεξάγεται πια με το γάντι, αλλά με κάθε δυνατό μέσο. Η κρίση χρέους της Ελλάδας μοιάζει σαν ένα πείραμα παγκόσμιας εμβέλειας: οι δυνάμεις του κεφαλαίου αναζητούν διέξοδο από την κρίση, επιστρατεύοντας τις πιο βίαιες μεταρρυθμίσεις, εφαρμόζοντας κατά γράμμα το δόγμα του σοκ: όσο πιο ακραία, όσο πιο γρήγορα, όσο πιο βίαια.

Θεματικές: 
Κατηγορίες: 

Βασικοί άξονες μιας αριστερής απάντησης στην κρίση - εισήγηση για τη συνδιάσκεψη του Δικτύου (α' μέρος)

  • Δημοσιεύτηκε: Τετ, 16/11/2011 - 10:58πμ

Το κείμενο που ακολουθεί, αποτελεί εισήγηση στη συζήτηση που έγινε στην Κίνηση Αθήνας του Δικτύου στις 5/10/11. Η συζήτηση για την οικονομική κρίση και την απάντηση της Αριστεράς εντάσσεται στο πλαίσιο της προετοιμασίας της Πανελλαδικής Συνάντησης του Δικτύου για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, που καλώς εχόντων των πραγμάτων θα πραγματοποιηθεί το Δεκέμβρη. Όπως είναι φυσικό, ορισμένα σημεία έχουν επικαιροποιηθεί.

 

1.     Το βασικό διακύβευμα της κρίσης για την Αριστερά θα πρέπει να είναι το ποιος πληρώνει το λογαριασμό. Παρά το ότι τα ζητήματα της νομισματικής πολιτικής (ευρώ ή δραχμή) και του χρέους (στάση πληρωμών ή επαναδιαπραγμάτευση) είναι αυτά που έχουν απασχολήσει ιδιαίτερα την Αριστερά και το κίνημα, στην πραγματικότητα η αφετηρία κάθε αριστερής προσέγγισης για την αντιμετώπιση της κρίσης, βρίσκεται αλλού. Δηλαδή, θα πρέπει να αναζητήσουμε τη δικιά μας αφετηρία εκεί ακριβούς που εκκινούν οι πολιτικές της αντίπαλης πλευράς. Και η αφετηρία όλων των «προγραμμάτων σταθεροποίησης και προσαρμογής», όλων των σχεδιασμών του αστικού πολιτικού μπλοκ, είναι ότι οι πλούσιοι δεν πρέπει με κανένα τρόπο να πληρώσουν το λογαριασμό της κρίσης. Όλο το κόστος της κρίσης πρέπει να μεταφερθεί σε αυτούς που επωμίστηκαν τα βάρη και κατά την περίοδο της ανάπτυξης: στους εργαζόμενους, στους «από κάτω». Αυτή είναι η κεντρική ιδέα των ασκούμενων πολιτικών στην Ελλάδα και τον κόσμο, και με αυτήν θα πρέπει να αναμετρηθούμε κατά κύριο λόγο. Και ο μόνος τρόπος για να το κάνουμε, είναι να αναδείξουμε τον κραυγαλέα ταξικό χαρακτήρα της πολιτικής κυβέρνησης, ΕΕ και ΔΝΤ, να ξαναθυμηθούμε ότι η κοινωνία χωρίζεται σε αντιμαχόμενα ταξικά στρατόπεδα που έχουν αντικρουόμενα συμφέροντα, να υπογραμμίσουμε ότι τα μνημόνια δεν χτυπάνε γενικά την κοινωνία, αλλά τους ασθενέστερους οικονομικά, και ότι ακόμα και αν οι πολιτικές τύπου ΔΝΤ οδηγήσουν τη χώρα στην άβυσσο (όπως έγινε στο πρόσφατο παρελθόν με την Αργεντινή), αυτό δεν οφείλεται σε κακούς υπολογισμούς και λάθος εφαρμογές, αλλά στη λυσσαλέα άρνηση των καπιταλιστών να θυσιάσουν έστω και μέρος από τα κέρδη τους, ακόμα και μπροστά στον κίνδυνο του χάους. Αφετηρία λοιπόν κάθε αριστερής πολιτικής θα πρέπει να είναι το «να πληρώσουν την κρίση οι πλούσιοι».  Ναι, «λεφτά υπάρχουν» σε αυτήν την κοινωνία, και πρέπει να τα πάρουμε από τους λίγους που τα έχουν, για να καλύψουμε τις ανάγκες των πολλών.

Θεματικές: 
Κατηγορίες: 

Να τελειώνουμε με την κυβέρνηση και με το Μνημόνιο

  • Δημοσιεύτηκε: Σάβ, 22/10/2011 - 4:27μμ

Η μεγαλειώδης συμμετοχή των εργαζόμενων και της νεολαίας στην απεργία και τα  απεργιακά συλλαλητήρια της 19ης και 20ης Οκτώβρη απέδειξε ότι η κυβέρνηση έχει κλείσει τον πολιτικό κύκλο της. Στο βαθμό που η λαϊκή αντίσταση και η γενικευμένη ανυπακοή συνεχιστούν, το οριστικό τέλος της είναι θέμα χρόνου. Οφείλουμε όμως να υπογραμμίσουμε ότι η τελική πτώση της καταρρέουσας κυβέρνησης δεν ταυτίζεται κατ' ανάγκη με την αναίρεση της κοινωνικής λεηλασίας που έχει επιφέρει το Μνημόνιο. Για να πάρουμε πίσω όσα μας έχουν αρπάξει τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, θα χρειαστούμε μια συνεκτική στρατηγική λαϊκής κοινωνικής αντιπολίτευσης, καθώς και τακτικές δρόμου που θα συνδυάζουν τη μαζικότητα με τη μαχητικότητα.

 

Ειδικά για τα γεγονότα της 20ης Οκτώβρη έχουμε να παρατηρήσουμε ότι το ΚΚΕ επέδειξε για μια ακόμα φορά λογικές καθεστωτισμού και «ιδιοκτησίας» του κινήματος, στήνοντας μπροστά στη Βουλή ζώνη αποκλεισμού των υπόλοιπων διαδηλωτών, μεταξύ των οποίων κι εργατικών σωματείων, τα οποία πρωτοστατούν στους αγώνες της περιόδου. Ωστόσο, η στάση του ΚΚΕ επ' ουδενί δικαιολογεί τις βάρβαρες επιθέσεις διαδηλωτών του αναρχικού μπλοκ με μολότοφ και πέτρες εναντίον διαδηλωτών του ΠΑΜΕ. Πέρα από την αυτονόητη ηθική απαξία τους, τέτοιες ενέργειες λειτουργούν διαλυτικά για το κίνημα, ενισχύουν το συντηρητισμό και υποδαυλίζουν την αναρχοφοβική προβοκατορολογία. Πρέπει επίσης να υπενθυμίσουμε ότι ο αναρχικός χώρος πολύ συχνά επιδεικνύει τις ίδιες ακριβώς «ιδιοκτησιακές» λογικές για τις οποίες εγκαλεί τώρα το ΚΚΕ.

Θεματικές: 
Κατηγορίες: 

Κυριακάτικο συσσίτιο στο Κοινωνικό Στέκι - Στέκι Μεταναστων στα Χανιά

  • Δημοσιεύτηκε: Πέμ, 02/12/2010 - 11:08μμ

Στις μέρες μας οι λέξεις φτώχεια, εγκατάλειψη, αποξένωση, ιδιοτέλεια, εκμετάλλευση, περισσεύουν. Η ανέχεια διευρύνεται όλο και περισσότερο σε στρώματα εργαζομένων και ανέργων που αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στις άδικες και βαθειά ταξικές αποφάσεις κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ.

Απέναντι σ’ αυτά τα φαινόμενα εμείς προτάσσουμε την αντίσταση, την συντροφικότητα και την αλληλεγγύη. Το Κοινωνικό Στέκι - Στέκι Μεταναστών Χανίων, μια αντιρατσιστική συλλογικότητα που αγωνίζεται και δρα στην πόλη εδώ και 5 χρόνια, αποφάσισε να αναλάβει πρωτοβουλία για την παρασκευή και διανομή φαγητού κάθε Κυριακή στο χώρο του Στεκιού. Έτσι βοηθάει έμπρακτα τους άπορους συμπολίτες μας και συμπληρώνει το έργο των Συσσιτίων της Σπλάντζιας, αφού τα συσσίτια δεν διανέμουν φαγητό τις Κυριακές.

Η αρχή θα γίνει την Κυριακή 5-12-2010. Το φαγητό θα διανέμεται από τις 12.00 μέχρι τις 13.00 το μεσημέρι.

Κατηγορίες: