Αλληλεγγύη στην απεργία πείνας των κρατουμένων

Συνυπογράφουμε τα αιτήματα και δηλώνουμε αλληλέγγυοι στην απεργία πείνας των κρατούμενων στις φυλακές, που άρχισε σήμερα, μετά από πολλές εβδομάδες αποχής συσσιτίου.

Μετά από πολλά χρόνια συνεχούς συρρίκνωσης των δικαιωμάτων τους, άγριας επιδείνωσης των συνθηκών έκτισης ποινής, ακραίας και συνεχώς επεκτεινόμενης επιβάρυνσης των ποινών και συρρίκνωσης έως κατάργησης των ευεργετικών διατάξεων του νόμου, οι κρατούμενοι στις φυλακές της χώρας, σηκώνουν φωνή, διεκδικώντας τη ζωή.

Έχουν ήδη περάσει 4 χρόνια απ’ όταν τα κράτος του πρωθυπουργικού επιτελείου έκανε σημαία της πολιτικής του την επιστροφή στον μεσαίωνα του «σωφρονισμού» , της σκλήρυνσης των όρων κράτησης και του αποκλεισμού από όλα εκείνα τα μέτρα που είχαν κτιστεί για να συντελούν στην επανένταξη του κρατούμενου στην κοινωνία, βάζοντας σαν στόχο της, αντίθετα, τον αποκλεισμό.

Πάνε τρία χρόνια απ’ όταν η κυβέρνηση του πιο αδιάλλακτου αυταρχισμού, αποφάσισε να αχρηστεύσει θεσμούς σαν τις αγροτικές φυλακές , να συκοφαντήσει τη λειτουργία τους , και να θέσει σαν θεμέλιο της πολιτικής της τον εγκλεισμό ακόμη και για την αντιμετώπιση της μικρής παραβατικότητας .

Πάνε δύο χρόνια μετά την οδυνηρή περίοδο της πανδημίας, που υπέμειναν στωικά οι κρατούμενοι παρά το ότι η προκλητική διαχείριση της απερίγραπτης γενικής γραμματέας κας Νικολάου εξέθετε σε κίνδυνο χιλιάδες ζωές, όταν εκτός από τον αποκλεισμό και την αραιωμένη χλωρίνη κανένα άλλο μέτρο δεν φαινόταν να υπάρχει για την προστασία τους από τον ιό,

Πάνε δυο χρόνια από όταν η κυβέρνηση έσυρε σαν λάφυρο του πρωθυπουργικού μεγαλείου, έναν εμβληματικό κρατούμενο , για να ικανοποιήσει το προσωπικό εκδικητικό του μένος, οδηγώντας τον κοντά στο θάνατο και θριαμβολογώντας γι αυτό.

Από τις φυλακές του Δομοκού ξεκινά η απεργία πείνας , φυλακές που μετά το τέλος της εποχής της χλωρίνης, πνίγονται σήμερα στις κατσαρίδες και τους κοριούς , φυλακές που έχουν το προνόμιο να βρίσκονται στην περιοχή της επήρειας του πρώην περιφερειάρχη τους, Κώστα Μπακογιάννη, και να έχουν την κραυγαλέα ειδική μεταχείριση που τους επιφυλάσσουν τα δικαστικά συμβούλια της Λαμίας, όπου υπάγονται, καθυστερώντας από τη μια σκόπιμα την υφ’ όρον απόλυση, επιμηκύνοντας στην ουσία με τον τρόπο αυτό τις ποινές τους και εφαρμόζοντας -μόνα αυτά από όλη τη χώρα- , αναδρομικά , το όριο των 25 χρόνων ως ελάχιστη παραμονή στη φυλακή για τους παλιούς (πριν την τροποποίηση του ποινικού κώδικα του 2019) πολυϊσοβίτες, αντί των 19 χρόνων που αναγνωρίζουν τα δικαστικά συμβούλια σε όλη την υπόλοιπη χώρα.

Σ’ αυτό το ζόφο της νέας πραγματικότητας των φυλακών πρέπει να αντισταθούμε.

Σ’ αυτήν την κραυγή πρέπει να ενώσουμε τις δικές μας.

Οι φυλακισμένοι είναι κομμάτι της δικής μας κοινωνίας.

Η φυλακή μας αφορά.

Ο αγώνας των φυλακισμένων να γίνει και δικός μας αγώνας.

ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ