αυτοδιαχείριση

Δελτίο Θυέλλης Τεύχος 39 - ΒΙΟΜΕ: Η αυτοδιαχείριση δεν είναι ουτοπία!

  • Δημοσιεύτηκε: Τετ, 25/06/2014 - 12:40μμ

Οι τελευταίες εξελίξεις με τη θρασύτατη δικαστική προσφυγή για ανάληψη της διοίκησης της ΒΙΟΜΕ από την επανεμφανισθείσα πρώην εργοδοσία, με στόχο να πετάξει τους εργαζόμενους έξω από το εργοστάσιο και να το οδηγήσει σε πτώχευση, δείχνουν ότι η αυτοδιαχείριση ενοχλεί και προκαλεί... Καθώς διαψεύστηκαν όλες οι «Κασσάνδρες» που προφήτευαν την αποτυχία της προσπάθειας των εργατών της ΒΙΟΜΕ να λειτουργήσουν το εργοστάσιο οι ίδιοι στη βάση της εργατικής αυτοδιεύθυνσης και της άμεσης δημοκρατίας, και το εργοστάσιο όχι μόνο λειτουργεί και τα προϊόντα του κυκλοφορούν σε όλη τη χώρα, αλλά έχει αρχίσει να ριζώνει και να εδραιώνεται κοινωνικά, ο κίνδυνος για την εργοδοσία και τις δυνάμεις του συστήματος είναι να αναδειχθεί πλέον ο δρόμος της ΒΙΟΜΕ σε μια βιώσιμη, εναλλακτική και ανταγωνιστική προς τις κυρίαρχες οικονομικές σχέσεις προοπτική. Γι' αυτό επιλέγεται αυτή η στιγμή για αντεπίθεση της εργοδοσίας και δρομολόγηση κατασταλτικών μεθοδεύσεων.

Ό,τι κι αν κάνουν, ωστόσο, το «παράδειγμα» ΒΙΟΜΕ έχει δείξει ήδη ότι μέσα (και ενάντια) στην κυρίαρχη καταθλιπτική εικόνα της κοινωνικής εκχέρσωσης έχουν αρχίσει να φυτρώνουν, και στο δύσκολο χώρο της βιομηχανικής παραγωγής πια, και να βγάζουν καρπούς τα λουλούδια της συνεργασίας, της αλληλεγγύης και της άμεσης δημοκρατίας. Αυτό είναι που ενοχλεί και προκαλεί, και μάλιστα όχι μόνο τα αφεντικά και το κράτος αλλά και δυνάμεις του γραφειοκρατικού καθεστωτικού και κομματικού συνδικαλισμού. Γιατί είναι ένας δρόμος ανταγωνιστικός προς τις υπάρχουσες σχέσεις εκμετάλλευσης, ανισότητας και ιεραρχίας. Γιατί αμφισβητεί το «ιερό δικαίωμα» της ιδιοκτησίας και της διεύθυνσης. Γιατί αρνείται, επίσης, την κρατική διαχείριση των αναγκών και των ζωών μας. Γιατί, τέλος, συγκρούεται με ένα μοντέλο συνδικαλισμού και πολιτικής που, ακόμη και όταν διεκδικεί, μας ενσωματώνει απλώς, με καλύτερους ή χειρότερους όρους, στις κατεστημένες δομές.