Συνέντευξη τύπου για τον ποδοσφαιρικό αγώνα Ελλάδας-Αλβανίας στις 30 Μαρτίου
Το ποδόσφαιρο δεν είναι πόλεμος…
Έλληνες και Αλβανοί βλέπουμε το ματς μαζί…
Το ποδόσφαιρο δεν είναι πόλεμος…
Έλληνες και Αλβανοί βλέπουμε το ματς μαζί…
Σήμερα, 22 Μαρτίου 2004, στο Στέκι Μεταναστών, δόθηκε Συνέντευξη Τύπου για το νέο νομοσχέδιο του Υπουργείου Εσωτερικών για την είσοδο και παραμονή των αλλοδαπών στην Ελληνική Επικράτεια .
Στη συνέντευξη παρευρίσκοντο μέλη του Δικτύου Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών και του Δικτύου για τα Κοινωνικά και Πολιτικά Δικαιώματα και εκπρόσωποι των Μεταναστευτικών Κοινοτήτων από τις οργανώσεις :
Ελληνικό Φόρουμ Μεταναστών – Σλομποντάνκα Ζίλιχ
Ένωση Φιλιππινέζων Εργαζομένων στην Ελλάδα (KASAPI) – Τζο Βαλέντσια και Υβέτ Σάντσες
Πακιστανική Κοινότητα Ελλάδας – Ανουάρ Ικμπάλ
Συλλόγου Εργαζομένων Μπανγκλαντές – Σελίμ Τζαχίντ
Φόρουμ Αλβανών Μεταναστών – Ερβίν Σέχου
Ομοσπονδία Αλβανικών Συλλόγων – Ναβρούζ Αμπιλεκάϊ και Ζενάϊ Γιάνι
Παναφρικανικός Σύνδεσμος Ελλάδας – Φρέντυ Τσιμπάντι
Βουλγαρική Κοινότητα – Μιλένα Παρβάνοβα και Ράντκα Ντίμοβα
Κοινότητα Μπανγκλαντές Ελλάδας – Ταζούλ Ισλάμ
Σύλλογος Αιγυπτίων Εργαζομένων “EL RAPTA”
Σχεδόν δύο χρόνια αντιστάθηκες, Αγγελική μας, στον εισβολέα, μέρα με τη μέρα έδωσες την μάχη μαζί του, με την απίστευτη γενναιότητα και το μοναδικό πείσμα που πάντα σε διέκριναν, για να πέσεις προχθές, μάλλον στην πρώτη ήττα της ζωής σου.
Η Αγγελική Ξύδη, η ολοκληρωμένη γυναίκα, ο θαυμάσιος άνθρωπος, η εμπνευσμένη κομουνίστρια, η ευρυμαθής, πολύγλωσση και αεικίνητη επαναστάτρια δεν είναι πια κοντά μας.
Από τα 20 της στην Αντι-ΕΦΕΕ και την ΚΝΕ, συλλαμβάνεται και βασανίζεται στη δικτατορία. Στη Μεταπολίτευση, η Αγγελική, από τα πιο φωτισμένα μυαλά της γενιάς του Πολυτεχνείου, συμμετέχει, δίνοντας τον καλύτερό της εαυτό στις εργατογειτονιές του Πειραιά, στο ΚΚΕ μέχρι το 1989, για να αποχωρήσει και, πολιτικά ώριμη πια αλλά πάντα έτοιμη να εμπνευστεί, να συγκινηθεί και να απογειωθεί, να συναντήσει τον εξωκοινοβουλευτικό κινηματικό χώρο.
17 ΚΑΙ 19 ΜΑΡΤΙΟΥ
ΔΙΑΔΗΛΩΝΟΥΜΕ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ
• Δύο χρόνια μετά την ιμπεριαλιστική επίθεση στο Ιράκ, οι αμερικανοβρετανοί σταυροφόροι συνεχίζουν την κατοχή της χώρας. Αυτοί οι «προστάτες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» από το Γκουαντάναμο ως το Αμπού Γκράιμπ και από τη Νατζάφ μέχρι τη Φαλούτζα αποδεικνύονται στυγνοί τρομοκράτες και αιμοσταγείς δολοφόνοι. Η «δημοκρατία» τους μπορεί να χωράει τον Αλάουι και τον Ταλαμπανί, αλλά για το λαό του Ιράκ σημαίνει τυραννία, εξαθλίωση και ταπείνωση.
Δεν είναι μόνο αυτοί
Το ξέσπασμα της καθολικής αγανάκτησης και η γενική κατακραυγή για τον ομαδικό βασανισμό των Αφγανών προσφύγων, ανάγκασε την Εισαγγελία να ασκήσει ποινική δίωξη για βασανισμό, για πρώτη φορά στα χρονικά της, ενάντια σε δύο από τους δράστες.
Η αστυνομική ομερτά κατόρθωσε, για μια ακόμη φορά, να συγκαλύψει τους βασανιστές, αποπροσανατολίζοντας την έρευνα, υπονομεύοντας την προανάκριση και φιμώνοντας τις αναγνωρίσεις (είναι χαρακτηριστική η απόφαση μεταφοράς της διαδικασίας αναγνώρισης από το κεντρικό κτίριο της ΓΑΔΑ, όπου υπήρχε η αναγκαία υποδομή, στο Α.Τ. της Κυψέλης, όπου οι μάρτυρες πρόσφυγες κλήθηκαν να αναγνωρίσουν τους υπαίτιους , χωρίς τις στοιχειώδεις προφυλάξεις – το γνωστό τζάμι- και όπου , υπό το δέος των αντιποίνων , σιώπησαν απέναντι στους εμφανιζόμενους αστυνομικούς).
Ένα ακόμα περιστατικό που επιβεβαιώνει την ασυδοσία της αστυνομίας έγινε στο Μπουρνάζι την Τρίτη, 11 Ιανουαρίου, το βράδυ στις 9 μ.μ. Πλήρωμα περιπολικού του αστυνομικού τμήματος της περιοχής αποτελούμενο από δύο ένστολους αστυνομικούς στην κυριολεξία άρπαξαν από τον Μπαγκλαντεσιανό Αλάμ Σαχ που είχε πάγκο μικροπωλητή και με βρισιές τον έριξαν μέσα στο περιπολικό. Στην πορεία για το αστυνομικό τμήμα σταμάτησαν σε απόμερο και σκοτεινό δρομάκι κατέβηκε ο οδηγός, άνοιξε την πίσω πόρτα και άρχισε να τον κλωτσάει με τέτοια μανία που άφησε σημάδια στο κεφάλι, στο πρόσωπο, τα χέρια και ολόκληρο το σώμα του. Όταν άρχισαν να τρέχουν αίματα από τη μύτη και το στόμα του, τον έσυραν έξω από το περιπολικό, τον έριξαν στο δρόμο και έφυγαν σπινιάροντας.