Δεν έχει περάσει και πολύς καιρός από τη δολοφονία του κούρδου πρόσφυγα Αριβάν Οσμάν Αμπντουλάχ από τα χέρια των λιμενικών στο λιμάνι της Ηγουμενίτσας, την Παρασκευή 9/10/09 πεθαίνει  ο Μοχάμεντ Καμράν Ατίφ ύστερα από τον ξυλοδαρμό του από αστυνομικούς του Α.Τ. Νίκαιας στο σπίτι του και στη συνέχεια στο τμήμα στις 26/09/09. Όσο καιρό ήταν στο Α.Τ. της Νίκαιας υπέστη βασανισμούς τύπου «Αμπού Γκράιμπ» από τους αστυνομικούς του καινούργιου υπουργείου Προστασίας του Πολίτη αποδεικνύοντας έτσι την αυθαιρεσία και τη βαρβαρότητα που επικρατούν στις αστυνομικές αρχές με τις ευλογίες της πρώην αλλά και της νυν κυβέρνησης. Είναι σαφές πλέον πως η μηδενική ανοχή προς τους μετανάστες και τους πρόσφυγες με τις εντολές της Ευρωπαϊκής Ένωσης κλιμακώνεται.

Τη Δευτέρα, 12 Οκτωβρίου, επαναλαμβάνεται στο Βόλο, η δίκη του πανεπιστημιακού  Τάκη Πολίτη , πρώην  ειδικού  Γραμματέα της ΠΟΣΔΕΠ,  που κατηγορείται   ότι κατά την απεργιακή κινητοποίηση  της Ομοσπονδίας, τον Μάρτιο του 2006 , στην οποία συμμετείχε μαχητικά,     αρνήθηκε να  υποβάλει σχετική δήλωση στην Γραμματεία του Πανεπιστημίου.

Το Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα καταγγέλλει την τρομοκρατική επιχείρηση-σκούπα στα Εξάρχεια, καθώς και την απόπειρα αστυνομικής εισβολής στο Στέκι Μεταναστών. Χτες το βράδυ, εκατοντάδες αστυνομικοί περικύκλωσαν την περιοχή των Εξαρχείων, εισέβαλαν σε μπαρ, προσήγαγαν μεγάλο αριθμό ατόμων που έπιναν υπόπτως ποτό, και υπέβαλαν σε εξευτελιστικούς ελέγχους ακόμα περισσότερα Μάλιστα, μια ομάδα ασφαλιτών επιχείρησε να εισβάλει στο Στέκι Μεταναστών της οδού Τσαμαδού, πράγμα που αποτράπηκε από τις έντονες διαμαρτυρίες των παρευρισκομένων. Μετά τη χτεσινή βραδιά, έγινε φανερό ότι όταν η νυν κυβέρνηση μιλούσε προεκλογικά για «πράσινη ανάπτυξη», εννοούσε την πλήρη ανάπτυξη και κατάληψη του κέντρου της Αθήνας από τα ΜΑΤ.

*αλλά όχι – ακόμα – για όλους!
Τον Απρίλη του 2004 ξεκινήσαμε στη Θεσσαλονίκη τη λειτουργία του Στεκιού Μεταναστών, θέλοντας να δημιουργήσουμε ένα χώρο έμπρακτης αλληλεγγύης στους μετανάστες και τις μετανάστριες, αλλά και έναν ανοιχτό κοινωνικό χώρο συνάντησης κινημάτων και αντιστάσεων. Μετά από πέντε χρόνια λειτουργίας, όπου πολλά πράγματα γίνανε και άλλα τόσα μένουν ακόμα να γίνουν, πήραμε την πρωτοβουλία για ένα νέο Στέκι Μεταναστών, πιο συμμετοχικό, πιο πλούσιο, πιο ανοιχτό.