Πόσες ανθρώπινες ζωές χρειάζεται η ελληνική κυβέρνηση;

Σήμερα, 24η μέρα απεργίας πείνας, 3 μετανάστες απεργοί ξεπέρασαν τα όρια της φυσικής τους αντοχής. Με σοβαρές ηλεκτρολυτικές διαταραχές, αφυδάτωση, αδυναμία λήψης υγρών από το στόμα, διακομίστηκαν εσπευσμένα στα νοσοκομεία.
Οι απεργοί πείνας συνομιλούν πλέον με τον θάνατο. Με ποίον, άλλωστε, να συνομιλήσουν; Με την επίσημη πολιτεία; Η πολιτεία κωφεύει. Εξαντλεί τα επικοινωνιακά της μέσα σε διατάγματα μίσους και ρατσισμού.
Οι άνθρωποι, οι εργάτες, οι 300 μετανάστες αποφάσισαν έναν αγώνα μέχρις εσχάτων. Για να διεκδικήσουν όλα αυτά που για όλους εμάς είναι αυτονόητα : να έχουν χαρτιά νόμιμου πολίτη στη χώρα που ζουν και εργάζονται, να μπορούν να  επιστρέφουν στις χώρες προέλευσης τους όταν το επιθυμούν, να μην θεωρούνται παράνομοι σε μια χώρα που προσφέρουν μόνο και μόνο γιατί είναι «ξένοι».

Επιτέλους, πόσες ανθρώπινες ζωές, πόσους θανάτους χρειάζεται η κυβέρνηση για να «κοιμάται ήσυχη»;

Αθήνα 17 Φεβρουαρίου - 24η ημέρα απεργίας πείνας
Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στους 300 απεργούς πείνας
http://hungerstrike300.espivblogs.net/