Μια καθημερινή ιστορία στη χώρα της δημοκρατίας και της φιλοξενίας

Ανακοίνωση του Δικτύου Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών
Μια καθημερινή ιστορία στη χώρα της δημοκρατίας και της φιλοξενίας
Το κείμενο που ακολουθεί το έγραψε ο μετανάστης Μοχάμαντ Μ. (τα πλήρη στοιχεία του είναι στη διάθεση μας) ο οποίος συμμετέχει στα μαθήματα ελληνικής γλώσσας που κάνει η Ομάδα Πίσω Θρανία στο Στέκι των Μεταναστών. Όσα περιγράφονται συνέβησαν όταν ο Μοχάμαντ επέστρεφε σπίτι του μετά το μάθημα. Δημοσιοποιούμε το κείμενο του χωρίς σχόλια (και κρατώντας την ορθογραφία του χειρογράφου) γιατί πιστεύουμε ότι περιγράφει με γλαφυρό τρόπο όχι ένα μεμονωμένο περιστατικό, αλλά την καθημερινότητα των μεταναστών στην Ελλάδα.

24/10/2005
«Πέρναγα τον δρόμο απέναντι και ξαφνικά ήρθανε 5 αστυνομικοί και με φωνάξανε. Ήμουνα πάνω στο ποδήλατο. Με ρωτήσανε αν έχω χαρτιά και έδωσα την κόκκινη κάρτα. Μετά ήθελαν να ανοίξουν την τσάντα για να την ελέγξουν. Έβγαλα την τσάντα μου και την άφησα μπροστά τους και τους είπα να την ανοίξουν αυτοί, γιατί αυτοί είναι η αστυνομία. Μου είπε «Άντε μαλάκα να την ανοίξεις εσύ που μιλάς με την αστυνομία έτσι». Άνοιξα την τσάντα και έβγαλα τα βιβλία και τα τετράδια από μέσα. Τα βιβλία τα τετράδια και η τσάντα μου ήταν κάτω στο πεζοδρόμιο και ένας από αυτούς τα πατούσε και τα κλότσαγε. Οι άλλοι αστυνόμοι στεκόντουσαν εκεί και μου είπαν «Να ζητήσεις συγγνώμη και να φύγουμε». Εγώ τους είπα «Για ποιο λόγο κάνετε έτσι» μου απάντησαν πως δεν πρέπει να μιλάω έτσι στην αστυνομία. Ο ίδιος που κλότσαγε τα πράγματα μου είπε «Άντε μαλάκα τόση ώρα σου μιλάω ευγενικά και δεν καταλαβαίνεις». Με έστησε στον τοίχο με ανοιχτά χέρια και πόδια. Μου γύρισε τα χέρια πίσω και μου πέρασε χειροπέδες. Με έβαλε στο περιπολικό και εκεί έμεινα μισή ώρα. Μόλις με άφησαν να φύγω ήθελα να ανέβω πάνω στο ποδήλατο μου, αλλά το ποδήλατο, όσο εγώ ήμουνα στο περιπολικό δεμένος το κλοτσάγαν και του χάλασαν τη ρόδα. Μετά από λίγο ήρθε ένας περαστικός που είχε παρακολουθήσει το συμβάν και μου έφερε την τσάντα που ήταν 20m πιο πέρα από το περιπολικό.
Εγώ έφαγα ξύλο 2 φορές εκεί την πρώτη φορά που μου κάναν σωματικό έλεγχο και τη δεύτερη όταν μου πέρναγαν χειροπέδες με χτυπάγαν στον τοίχο.»