Στα σύνορα Ισπανίας και Μαρόκου δολοφονούνται μετανάστες
Εδώ και μερικές εβδομάδες στους ισπανικούς θύλακες εντός του Μαρόκου Μελίγια και Θέουτα (κατάλοιπα της εποχής της αποικιοκρατίας) εκτυλίσσεται μια πραγματική τραγωδία. Μια τραγωδία που αναδεικνύει την κτηνωδία της Ευρώπης-φρουρίου και το αδιέξοδο της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης.
Χιλιάδες αφρικανοί οικονομικοί και πολιτικοί πρόσφυγες έχουν συσσωρευτεί στα σύνορα του Μαρόκου με τους ισπανικούς θύλακες. Είναι οι άνθρωποι που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις χώρες τους λόγω του πολέμου ή της οικονομικής διάλυσης που έχουν επιφέρει οι επιβεβλημένες από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Θέλουν να περάσουν τα σύνορα επιδιώκοντας ένα καλύτερο αύριο ή, μάλλον, το μόνο αύριο που είναι δυνατό για αυτούς.
Οι ισπανικές και μαροκινές αρχές επιχειρούν να ανακόψουν το κύμα των προσφύγων με πυροβολισμούς, ξυλοδαρμούς, σύρματα που μπορούν να προκαλέσουν ακρωτηριασμούς, απελάσεις. Τον τελευταίο μήνα τουλάχιστον δεκατέσσερις μετανάστες έχουν δολοφονηθεί από μαροκινούς και ισπανούς συνοριοφύλακες. Σύμφωνα, δε, με ισπανικές ανθρωπιστικές οργανώσεις μεγάλος αριθμός από όσους συλλαμβάνονται απελαύνονται στην έρημο χωρίς τροφή και νερό.
Η Ευρώπη-φρούριο έχει χτίσει ένα καινούργιο τείχος του αίσχους στα σύνορα της (όμοιο με αυτό που χώριζε το Βερολίνο και κατήγγελλαν τότε οι σημερινοί κυβερνώντες). Ένα τείχος που δολοφονεί μετανάστες. Οι ιθύνοντες της Ευρωπαϊκής Ένωσης νομίζουν ότι καταπατώντας κάθε έννοια δικαίου θα ανακόψουν το προσφυγικό ρεύμα. Πιστεύουν, επίσης, ότι αναθέτοντας τη βρώμικη δουλειά στις μαροκινές αρχές θα γλιτώσουν την κατακραυγή και θα μπορούν έτσι να ισχυρίζονται ότι η Ευρώπη εκφράζει τα ιδανικά της δημοκρατίας και του ανθρωπισμού. Η ίδια η πραγματικότητα έχει ήδη διαψεύσει την πρώτη πεποίθηση τους. Η κινητοποίηση της κοινωνίας για την υπεράσπιση του δικαιώματος του ασύλου για τους πρόσφυγες πρέπει να διαψεύσει και τη δεύτερη.
Η σιωπή για ό,τι συμβαίνει στα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (είτε στην Ισπανία είτε στην Ελλάδα) είναι συνενοχή.
Αθήνα 9/10/2005
