Και τότε και τώρα και πάντα, εξέγερση για τη ζωή και την ελευθερία

“Σαν λουλούδια που γυρίζουν τους κάλυκές τους προς τον ήλιο, έτσι προσπαθούν και τα περασμένα, εξαιτίας ενός ηλιοτροπισμού μυστικής φύσης, να στραφούν προς την κατεύθυνση εκείνου του ήλιου που ανατέλλει στον ουρανό της ιστορίας.”

Βάλτερ Μπένγιαμιν

Το Πολυτεχνείο είναι ένα στοίχημα που μπαίνει κάθε χρόνο, ξανά και ξανά. Σαράντα οχτώ χρόνια τώρα, το στοίχημα κερδίζεται από όσες και όσους βλέπουν στο Πολυτεχνείο τη ζώσα μνήμη της εξέγερσης, τη μνήμη μιας ελπίδας που έρχεται από το μέλλον. Σαράντα οχτώ χρόνια τώρα, οι κυρίαρχοι προσπαθούν να το θάψουν στη λήθη. Παλιότερα “εθνικοποιώντας” το, σήμερα στριμώχνοντάς το στο περιθώριο. Το Πολυτεχνείο αποδεικνύεται όμως σπόρος. Σπόρος που γονιμοποιείται από κάθε γενιά που βγαίνει στο δρόμο.  

Το στοίχημα κερδίζεται γιατί κάθε γενιά κάνει το Πολυτεχνείο δική της υπόθεση, δική της μνήμη, δική της ιστορία. Το Πολυτεχνείο είναι βέβαια το θάμβος εκείνου του Νοέμβρη, σαράντα οχτώ χρόνια πριν. Είναι όμως και όσα αποτολμά κάθε γενιά για να αγγίξει τη φευγαλέα λάμψη της εξέγερσης. 

Το Πολυτεχνείο συναντιέται με την ιδιαίτερη μορφή που δίνει κάθε γενιά στην επιθυμία της ελευθερίας και τη δυνατότητα του κομμουνισμού. Αυτή η συνάντηση το αναγεννάει, το δημιουργεί ξανά και ξανά, του προσδίδει τη διαχρονική ικανότητα να δραπετεύει από τη φυλακή της εξουσιαστικής λήθης.  

Ξανά λοιπόν και φέτος. Θα βρεθούμε στις 17 Νοέμβρη στις 3:30 στην Κλαυθμώνος, Πάλι με τον πόθο της εξέγερσης για τη ζωή και την ελευθερία. Όπως και τότε, όπως και πάντα.

Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα

Εικόνα: Αλέξης Ακριθάκης, Μακέτα εξωφύλλου για το «Τρίτο στεφάνι» του Κ. Ταχτσή