Τάσος Κατιντσάρος, ένα υπόδειγμα αγωνιστή

  • Δημοσιεύτηκε: Κυρ, 30/09/2018 - 10:16πμ

Ο σύντροφος Τάσος Κατιντσάρος υπήρξε μια από τις πιο εμβληματικές μορφές της μεταπολιτευτικής επαναστατικής Αριστεράς. Ηγετικό στέλεχος της Κομμουνιστικής Οργάνωσης Μαχητής, πρωταγωνίστησε σε όλους τους αγώνες της δεκαετίας του ‘70, από τη μαχητική αλληλεγγύη στις εργατικές απεργίες, της Μ.Ε.Λ., του Παπαστράτου κ.ά., μέχρι όλες τις ταξικές συγκρούσεις της εποχής. Διώχθηκε, εκτός των άλλων, ως ηθικός αυτουργός της μεγαλειώδους αντίστασης στον αντεργατικό νόμο 330, στις 25 Μάη 1976.

Ο Τάσος δεν υποχώρησε, σε αντίθεση με πολλούς άλλους, στην άμπωτη του μεταπολιτευτικού ριζοσπαστισμού, στη δεκαετία της  «αλλαγής»  και του πασοκικού ζόφου. Αντίθετα απογειώθηκε: Δίπλα στον Λάκη Χριστοδουλόπουλο, έναν από τους πιο εμπνευσμένους κομμουνιστές και τον πιο χαρισματικό συνδικαλιστή της εποχής, πρωτοστάτησε στην αντεπίθεση της άκρας Αριστεράς. Ήταν ένας από τους έξι φαντάρους της Επιτροπής για το Στρατό, που στο Πολυτεχνείο του 1981 διαδήλωσαν με τις στολές τους, θέτοντας ανοιχτά το αίτημα του συνδικαλισμού στο στρατό. Σε όλη τη δεκαετία του ‘80, από τη μεγάλη αντιφασιστική επίθεση στο ξενοδοχείο Κάραβελ μέχρι την κατάληψη του Πολυτεχνείου για τη δολοφονία του 15άχρονου Μιχάλη Καλτεζά από τον αστυνομικό Μελίστα, ο Τάσος ήταν κυριολεκτικά στην πρώτη γραμμή: προπηλάκισε μπάτσους, εξευτέλισε δικαστές και -πάνω απ’ όλα- ενέπνευσε νέους αγωνιστές και αγωνίστριες. Την εποχή του τζανετακισμού και της «εθνικής συμφιλίωσης» συμμετείχε ενεργά στη συγκρότηση της Εναλλακτικής Αντικαπιταλιστικής Συσπείρωσης.

Από τις αρχές της δεκαετίας του ‘90 μέχρι σχεδόν το τέλος, ο Τάσος εντάχθηκε στο Νέο Αριστερό Ρεύμα με το ίδιο κομμουνιστικό πάθος και την παροιμιώδη επαναστατική αφοσίωσή του, δίνοντας ένα ακόμη επαναστατικό «παρών» σε όλους τους αντικαπιταλιστικούς και αντιιμπεριαλιστικούς αγώνες των επόμενων δεκαετιών. Πρωταγωνιστής από την πρώτη στιγμή και στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Όσοι και όσες είχαμε την ευτυχία να γνωρίσουμε τον Τάσο στην πρώτη μας νεότητα, ξέρουμε ότι αυτός ο απίθανος τύπος, εκτός από επικός κομμουνιστής, ήταν και ένας απέραντα τρυφερός άνθρωπος: Αγάπησε και αγαπήθηκε χωρίς οικονομία συναισθημάτων, συμμετείχε ενεργά στο υπέροχο μεγάλωμα των παιδιών του αγαπημένου του Λάκη, του Ζάχου και της Τασούλας, και με την αυθεντική λαϊκότητά του απέδειξε ότι το βάθος του ουρανού είναι κόκκινο, αλλά τούτο το κόκκινο ζει και χτίζεται κάθε μέρα στη δύσκολη και ωραία ζωή μας.

Τελικά, Τάσο, η υγεία σου αποδείχθηκε κατώτερη του πάθους σου και των ελπίδων μας. Όμως, να ξέρεις ότι θα σε θυμόμαστε πάντα με αγάπη και συγκίνηση, θα πρωταγωνιστείς πάντα στις αφηγήσεις μας με τις μοναδικές ιστορίες σου. Καλό ταξίδι, συντροφάρα, και χαιρετίσματα στον Λάκη...

Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα

Θεματικές: 
Κατηγορίες: