Πολιτικοί κρατούμενοι - Ποιοι εχθρεύονται τη δημοκρατία ή ποιους εχθρεύεται η δημοκρατία;

  • Δημοσιεύτηκε: Πέμ, 14/05/2015 - 9:42μμ

«Δεν υπάρχουν πολιτικοί κρατούμενοι στην Ελλάδα».Και προφανώς δεν υπήρξαν ποτέ. Ούτε στην περίοδο του Εμφυλίου ούτε στην περίοδο της χούντας. Και φυσικά ο αριθμός των 50 τουλάχιστον καταμετρημένων ανθρώπων που είναι φυλακισμένοι για τις πολιτικές ιδέες, πράξεις ή σκέψεις τους υπάρχει μόνο για το κίνημα που αντιστέκεται στην ποινικοποίηση της αντικαπιταλιστικής δράσης και της ελευθερίας.            

Ηκρατική καταστολή στα χρόνια της μνημονιακής πολιτικής αναβαθμίστηκε και σκλήρυνε τη στάση της τόσο για όσους-ες είναι έξω όσο και για όσους και όσες βρίσκονται κρατούμενοι στις φυλακές. Αποτέλεσμα, οι φυλακές υψίστης ασφάλειας τύπου Γ, όπου πλην της στέρησης της ελευθερίας ο κρατούμενος χάνει τη δυνατότητα επικοινωνίας με τους δικούς του, τα μεροκάματά του, τη δυνατότητα να διεκδικήσει την άδεια που δικαιούται. Μια σκληρότερη φυλακή μέσα στη φυλακή, η οποία πλανάται ως εκφοβισμός και απειλή σε οποιονδήποτε κρατούμενο είναι «ζωηρός» και απείθαρχος, ώστε να κάμψει το ηθικό του και τη διάθεση για οποιαδήποτε συσπείρωση και από κοινού αντιμετώπιση των δυσκολιών του εγκλεισμού (βέβαια, οι κρατούμενοι της 17Ν έχουν βιώσει από τις πρώτες μέρες της φυλάκισής τους το καθεστώς εξαίρεσης, μιας και κρατούνταν μέχρι στη μεταφορά τους στο Δομοκό σε ειδικά κελιά). Οι φυλακές υψίστης ασφαλείας στήθηκαν για να δημιουργούν την ψευδαίσθηση της ασφάλειας σ' έναν κόσμο που κατά τα άλλα απειλείται καθημερινά από τη βία της ανεργίας, του ξηλώματος των κοινωνικών υπηρεσιών, της περιβαλλοντικής θυσίας στο κέρδος του μεγάλου κεφαλαίου, την ανασφάλεια.

Στο ίδιο μήκος κύματος και ο τρομονόμος/κουκουλονόμος, σε ισχύ από το 2009, ως τιμωρία του χώρου για την εξέγερση του Δεκέμβρη, συνεχίζει να επικρέμεται ως απειλή για όποιον ή όποια συμμετέχει σε μια πορεία, σε έναν ακτιβισμό. Η απόκρυψη των χαρακτηριστικών του προσώπου κρίνεται από τη Δικαιοσύνη ως απειλή για τη δημόσια τάξη και ειρήνη και το άτομο που τόλμησε να φορέσει μπλούζα με κουκούλα για να πάει σε μια πορεία, απειλείται να κατηγορηθεί, να δικαστεί και να φυλακιστεί ως «τρομοκράτης».

Η αστική δικαιοσύνη σε αγαστή συνέργεια με τα κρατούντα ΜΜΕ, βλέπει μια ακόμη απειλή να πλανάται πάνω από τη χώρα. Η ενδεχόμενη αποφυλάκιση (ορθότερα: υφ' όρων απόλυση) του πολυτραυματία, με ποσοστό αναπηρίας που υπερβαίνει το 90%, Σάββα Ξηρού. Θα περιμέναμε να υπάρχει, το λιγότερο, μια επίφαση νομιμότητας πριν ζητήσουν, με περισσή αμετροέπεια, παράβαση του νόμου. Το κίνημα που τόσο καιρό διεκδικεί την αποφυλάκιση του Σάββα Ξηρού, ζητάει ουσιαστικά την εφαρμογή των ευεργετικών διατάξεων για τους ασθενείς κρατούμενους, η μη εφαρμογή των οποίων έχει οδηγήσει σε πολλαπλές καταδίκες της χώρας από το ευρωπαϊκό δικαστήριο για παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Στο ίδιο πλαίσιο νομικά, ως καταπάτηση των νόμων, αλλά και πολιτικά, ως ακραία έκφραση σαδισμού, μίσους και εκδικητικότητας εντάσσονται και οι αποφάσεις των εισαγγελέων των φυλακών. Είτε με την απαγόρευση παρακολούθησης των σπουδών τους στους κρατούμενους φοιτητές είτε με τις απαγορεύσεις επισκεπτηρίων μεταξύ κρατουμένων, τα εισαγγελικά βέτο προκαλούν και εντείνουν τις βασανιστικές συνθήκες κράτησης. Στο σημείο αυτό πρέπει να προσθέσουμε και τις απαράδεκτες συνθήκες που επικρατούν στα νοσοκομεία των φυλακών, με χειρότερο παράδειγμα αυτό του Κορυδαλλού, όπου οι θάνατοι τον κρατουμένων είναι τόσο συχνοί που θα τολμούσαμε να μιλήσουμε για εφαρμογή... της θανατικής ποινής.

Φυλακές υψίστης ασφαλείας, κουκουλονόμος κ.λπ. εκκινούνται από την επιθυμία πάταξης της «τρομοκρατίας». Ο κατασταλτικός μηχανισμός επιθυμεί να συντρίψει το κίνημα αντίστασης και προσπαθεί σ' αυτό να συσπειρώσει και τους «φιλήσυχους» (βλέπε υπάκουους) πολίτες, σε ένα ανηλέητο κυνήγι οποιουδήποτε αντιδρά, αντιστέκεται, επιτίθεται στη συρρίκνωση των ελευθεριών και των δικαιωμάτων. Και οποιοσδήποτε και οποιαδήποτε συμμετέχει στον αγώνα αυτό, με οποιονδήποτε τρόπο και μέσο χαρακτηρίζεται αμέσως τρομοκράτης, εχθρός της δημοκρατίας (sic), απειλή για την κοινωνική ειρήνη. Οι κατασταλτικοί μηχανισμοί προσπαθούν με κάθε μέσο να διατηρήσουν την ηγεμονία και το μονοπώλιο στη βία και τα ΜΜΕ-φερέφωνά τους προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι δίκαιο και σωστό.

Το `χουμε ξαναπεί: Δεν συμφωνούμε με όλες τις στρατηγικές που έχουν ακολουθηθεί από τους πολιτικούς κρατούμενους, οι οποίοι-ες είτε βρίσκονται κρατούμενοι-ες είτε φυγοδικούν είτε αποδέχονται τη δράση τους είτε αρνούνται τα κατηγορητήρια. Σε κάθε περίπτωση όμως, η αλληλεγγύη από μέρους μας είναι δεδομένη. Ο όρος πολιτικοί κρατούμενοι δεν τυγχάνει της αποδοχής της αστικής δικαιοσύνης (παρά το γεγονός ότι τους δικάζει και τους αντιμετωπίζει ως τέτοιους), αλλά ταυτόχρονα, όπως αποδείχτηκε και το 2002 με τη 17Ν, υπάρχει και μια δυσκολία στο κίνημα να τον αποδεχτεί χωρίς όρους και προϋποθέσεις.

Οι πολιτικές επιλογές δεν μπορεί να ονομάζονται τρομοκρατία, ούτε εγκληματική οργάνωση. Η στήριξη και η αλληλεγγύη στον αγώνα όσων διώκονται οφείλει να είναι η απάντηση του κινήματος. Μέχρι την τελική νίκη.               

Βαγγελίτσα Κοντοδήμα

Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, έχει κατατεθεί το ν/σ για τις μεταρρυθμίσεις ποινικών διατάξεων. Οι προτάσεις του κρίνονται θετικές, κυρίως αναφορικά με την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ΄ , την ειδική υπό όρους απόλυση για κρατούμενους με μεγάλο ποσοστό αναπηρίας, την αποσυμφόρηση των φυλακών, τον περιορισμό των στερητικών της ελευθερίας ποινών για ανήλικους. Κλιμακώνονται επίσης οι παρεμβάσεις για την κατάργηση του κουκουλονόμου και της αυθαιρεσίας στη λήψη και την αξιοποίηση του DNA.

Θεματικές: