Δελτίο Θυέλλης Τεύχος 39 - NO PASARAN!
Tην Πέμπτη 5 Ιουνίου ο Αντιφασιστικός Συντονισμός Αθήνας - Πειραιά καθώς και άλλες συλλογικότητες του αντιφασιστικού κινήματος βρεθήκαμε μπροστά από τη γαλλική πρεσβεία στέλνοντας μήνυμα αλληλεγγύης στο γαλλικό αντιφασιστικό κίνημα που την ίδια μέρα οργάνωνε κινητοποιήσεις με αφορμή τη συμπλήρωση ενός χρόνου από τη δολοφονία του αντιφασίστα Κ. Μερίκ από νεοναζί στο Παρίσι.
Αυτή ήταν η πρώτη από μια σειρά κινητοποιήσεις που αποφασίστηκαν στην ευρωπαϊκή αντιφασιστική συνάντηση της Αθήνας στις 11, 12 και 13 του Απρίλη. Επιχειρήσαμε με αυτό τον τρόπο, και μάλιστα μπροστά από την πρεσβεία μιας χώρας που ανέδειξε στις ευρωεκλογές πρώτο κόμμα αυτό της ακροδεξιάς Μ. Λεπέν, να στείλουμε ένα ηχηρό μήνυμα διεθνιστικής αλληλεγγύης και συντονισμένου αγώνα σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Με την ίδια λογική και ανταποκρινόμενοι στην έκκληση διεθνούς αλληλεγγύης από την ένωση Borotba την Πέμπτη 8 Μάη, μέρα λήξης του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και ήττας του ναζισμού, διαδηλώσαμε έξω από την ουκρανική πρεσβεία ενάντια στη νεοναζιστική θηριωδία που πραγματοποιήθηκε στην Οδησσό και στην ακροδεξιά κυβέρνηση του Κιέβου, αλλά και ενάντια σε όσους παρουσιάζονται ως δήθεν «προστάτες» του ουκρανικού λαού (ΗΠΑ, ΕΕ, Ρωσία).
Και θα συνεχίσουμε. Έχοντας πολύτιμη παρακαταθήκη την πλούσια και ουσιαστική συζήτηση που πραγματοποιήθηκε στην ευρωπαϊκή αντιφασιστική συνάντηση της Αθήνας θα επιχειρήσουμε να συμβάλουμε στον όσο το δυνατό πιο αποτελεσματικό συντονισμό του ευρωπαϊκού αντιφασιστικού κινήματος αλλά και στην καλύτερη οργάνωση της διεθνιστικής αλληλεγγύης.
Τα επόμενα βήματα που από κοινού αποφασίσαμε να οργανώσουμε 32 συλλογικότητες από 20 ευρωπαϊκές χώρες είναι τα εξής:
1) Διεθνείς ημέρες μνήμης και αλληλεγγύης όπου είχαμε δολοφονίες αντιφασιστών από φασίστες με κινητοποιήσεις σε πόλεις ή πρεσβείες. Ελλάδα: Ένας χρόνος από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, 18 Σεπτέμβρη 2014.
2) Δημιουργία κοινής διαδικτυακής πλατφόρμας αντιπληροφόρησης και αλληλοενημέρωσης.
3) Κοινή ημέρα πανευρωπαϊκής δράσης στις 8 ή 9 Νοέμβρη με βάση το ότι η 9η Νοέμβρη είναι η μαύρη επέτειος από τη Nύχτα των Κρυστάλλων, τη νύχτα δηλαδή των πογκρόμ των ναζί του Χίτλερ ενάντια στον εβραϊκό πληθυσμό της Γερμανίας. Στόχος είναι σε όσο το δυνατόν περισσότερες ευρωπαϊκές πόλεις να ακουστεί δυνατά η φωνή των λαών και του αντιφασιστικού κινήματος. Ωστόσο, γνωρίζουμε πως στις συνθήκες της βαθιάς οικονομικής και πολιτικής κρίσης του συστήματος, της συρρίκνωσης και της εξαίρεσης δικαιωμάτων για μεγάλα τμήματα του πληθυσμού, του ρατσισμού και του κρατικού αυταρχισμού, στις συνθήκες όπου τα κράτη και οι κυβερνήσεις προωθούν και ενισχύουν τους φασίστες παίζοντας σε πολλές περιπτώσεις ανοιχτά «το χαρτί του φασισμού», η επίκληση στην ιστορική μνήμη δεν αρκεί. Χρειάζονται απαντήσεις άμεσες και σύγχρονες στα προβλήματα της κοινωνίας, συνδεδεμένες με τον αγώνα για την κοινωνική ανατροπή, για έναν κόσμο αλληλεγγύης, ισότητας και ελευθερίας.
Δεν υπάρχει πολύς χρόνος. Δίνουμε έναν αγώνα τώρα και στο δρόμο, που είτε θα οδηγήσει στην παραπέρα ανάπτυξη της ακροδεξιάς και των νεοναζί και στο τσάκισμα του κινήματος αλλά και κάθε αντίστασης, είτε στο τσάκισμα αυτών των τελευταίων από το κίνημα ανοίγοντας παράλληλα το δρόμο για την συνολική ανατροπή.
Τα αποτελέσματα εξάλλου των πρόσφατων ευρωεκλογών δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αμφιβολίας για την αναγκαιότητα αναβάθμισης και κλιμάκωσης του αντιφασιστικού αγώνα. Στην Γαλλία το ακροδεξιό κόμμα της Μ. Λεπέν αναδείχτηκε πρώτο σε ψήφους, αποτελώντας πλέον τον αδιαμφισβήτητο ρυθμιστή της πολιτικής κατάστασης και φλερτάροντας ανοιχτά με την κυβερνητική εξουσία. Στις σκανδιναβικές χώρες ακροδεξιά κόμματα κατάφεραν να αποσπάσουν διψήφια ποσοστά, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις συμμετέχουν σε κυβερνητικά σχήματα. Στην Βουλγαρία, την Κύπρο, την Ουγγαρία νεοναζιστικά κόμματα εμφανίζουν απειλητική άνοδο. Στην Ελλάδα η Χρυσή Αυγή, παρ' όλη την κρίση που υφίσταται μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και τη φυλάκιση ηγετικών στελεχών της, παρουσιάζει αξιοσημείωτη αντοχή αλλά και άνοδο ανέβασε τον αριθμό των ψήφων της σε σχέση με τις εθνικές εκλογές του 2012 και είναι πλέον τρίτο κόμμα, ενώ παράλληλα διατηρεί και επιχειρεί να αναβαθμίζει διαρκώς το μηχανισμό της και τα τάγματα εφόδου.
Σε αυτές τις συνθήκες το αντιφασιστικό κίνημα έχει καθήκον να τσακίσει τα σχέδια των ακροδεξιών, των νεοναζί και του συστήματος, τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αναβαθμίζοντας την αντιφασιστική δράση και δουλεύοντας με συνέπεια και υπομονή σχετικά με την επίτευξη του διεθνούς συντονισμού. Μόνο μέσα από ένα κίνημα μαζικό, ενωτικό, διεθνιστικό και μαχητικό που καταφέρνει να συσπειρώνει όλους όσους και όσες θεωρούν πως ο φασισμός τσακίζεται στο δρόμο και από τους «από κάτω» και όχι από τις κυβερνήσεις, τους δικαστές και τα ΜΜΕ, που ούτε μπορούν ούτε θέλουν να αντιμετωπίσουν τους φασίστες, μπορούμε να καταφέρουμε νίκες.
Και τελικά να μην ξεχνάμε το εξής: Είναι αυτή ακριβώς η ύπαρξη του ζωντανού και μαχητικού κινήματος ο βασικότερος λόγος που στην ελλάδα οι νεοναζί δεν έχουν καταφέρει να ελέγχουν εξολοκλήρου τους δρόμους και τις γειτονιές.
Αγγελική Βαλσαμάκη
