Αν η επιδείνωση των συνθηκών ζωής είναι κανόνας που αφορά την πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας, οι «αόρατοι» και ανέστιοι στις παρυφές της ζουν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας – χωρίς νερό και ρεύμα, χωρίς δικαιώματα, αναλώσιμοι άνθρωποι.

ΕΚΔΗΛΩΣΗ - ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΠΕΜΠΤΗ 4 ΑΠΡΙΛΗ, 7.30 Μ.Μ, ΤΣΑΜΑΔΟΥ 15 

Πριν από τέσσερα χρόνια, οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο –και η ελληνική– ιεραρχούσαν (για λίγο) τη δημόσια υγεία πάνω από την οικονομία και τιμούσαν τους εργαζόμενους στο ΕΣΥ ως «ήρωες».

Τέσσερα χρόνια μετά, το μίσος των κυβερνώντων για τον δημόσιο τομέα υγείας, όπως για κάθε τί δημόσιο, και η αδιαφορία για τους ανθρώπους του ΕΣΥ και τους χρήστες υπηρεσιών, δεν κρύβονται: από τον αλησμόνητο Κικίλια και τον ανεκδιήγητο Χρυσοχοΐδη, μέχρι τον απλά αδιανόητο Γεωργιάδη, κάθε πολιτικός προϊστάμενος του υπουργείου Υγείας θυμίζει πυρομανή που αγωνίζεται να ξεπεράσει τον προκάτοχό του. 

Τα απογευματινά χειρουργεία στα υποστελεχωμένα δημόσια νοσοκομεία, η «δυνατότητα» διπλής απασχόλησης και εργασίας μετά τη συνταξιοδότηση για τους εργαζόμενους στον δημόσιο τομέα, η  (περαιτέρω) ιδιωτικοποίηση της ψυχικής υγείας και της υγείας προσφύγων, είναι μέτρα ακροδεξιάς έμπνευσης: όχι μόνο δεν αντιμετωπίζουν τα δομικά προβλήματα του εθνικού συστήματος υγείας, που πληρώσαμε με την απώλεια δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων στην πανδημία (υποχρηματοδότηση, υποστελέχωση, εκρηκτικές ανισότητες σε βάρος των φτωχότερων), αλλά αντίθετα, τα παροξύνουν: Εμβαθύνουν την ιδιωτικοποίηση –άμεση και έμμεση–, συνδέουν στενότερα την πρόσβαση και την ποιότητα σε υπηρεσίες υγείας με το εισόδημα των χρηστών, δημιουργούν ακόμα περισσότερα εμπόδια, εξαφανίζοντας ό,τι έμεινε όρθιο να θυμίζει το ΕΣΥ μετά την περίοδο των μνημονίων. Όλα αυτά, ενώ ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας προειδοποιεί εδώ και καιρό για το ενδεχόμενο μιας νέας επιδημικής κρίσης –της «νόσου Χ»–, οξύτερης από την COVID-19, λόγω της οποίας τα συστήματα υγείας θα έπρεπε να θωρακίζονται.

Στις 7 Φεβρουαρίου 2020, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε ψήφισμα για την Ελλάδα, το οποίο καταδικάζει έντονα την ελληνική κυβέρνηση. Στο κείμενο συναντάμε πολλά από τα πολιτικά θέματα που έχει να αντιμετωπίσει η ελληνική κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια. Τα πιο σημαντικά σημεία:

• Καμία σχεδόν ελευθερία του Τύπου ("λίστα Πέτσα")
• Αύξηση της διαφθοράς
• SLAPPS (strategic lawsuit against public participation) από (πρώην) μέλη της κυβέρνησης εναντίον του Τύπου
• Αγωγές εκφοβισμού κατά του Παναγιώτη Δημητρά και άλλων αλληλέγγυων σε πρόσφυγες που βρίσκονται σε κατάσταση κινδύνου στη θάλασσα
• Μη εξιχνίαση της δολοφονίας του δημοσιογράφου Καραϊβάζ
• Υπερβολική αστυνομική βία, ατιμωρησία των αστυνομικών, π.χ. στην περίπτωση του Ζακ Κωστόπουλου· καμία ενδελεχής έρευνα για τους θανάτους των τριών νεαρών Ρομά
• Predator:

• Παράλειψη διερεύνησης της χρήσης spyware
• Πίεση προς την ADAE να απέχει από τις έρευνες· αντικατάσταση μελών του Διοικητικού Συμβουλίου
• Αντικατάσταση της εισαγγελέως στις έρευνες για το Predator
• Προσπάθεια της εισαγγελίας του Αρείου Πάγου να σταματήσει τις έρευνες της ADAE

• Διείσδυση ομάδων οργανωμένου εγκλήματος (μαφία) στην αστυνομία
• Μη πλήρης εφαρμογή των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, μη συμμόρφωση με τις προσωρινές διαταγές του δικαστηρίου
• Καθυστερήσεις στις έρευνες για το ναυάγιο της Πύλου
• Pushbacks, ληστείες, βία και κακομεταχείριση προσφύγων στα σύνορα – Το Κοινοβούλιο "καταδικάζει τη δραματική αδυναμία της [Ευρωπαϊκής] Επιτροπής να επιβάλει τη νομοθεσία της ΕΕ όσον αφορά τις συνθήκες υποδοχής, τις επαναπροωθήσεις και τα ανθρώπινα δικαιώματα, και πιστεύει ότι οι διαδικασίες επί παραβάσει είναι καταλληλότερες από τους επαίνους της Επιτρόπου".
• Νομικές διαδικασίες κατά ακτιβιστών που προσφέρουν ανθρωπιστική βοήθεια
• Έλλειψη έρευνας για την τραγωδία των Τεμπών· άρνηση του Ελλ. Κοινοβουλίου να ακούσει βασικούς εμπειρογνώμονες ως μάρτυρες· άρνηση να ξεκινήσει έρευνα όσον αφορά πρώην υπουργούς
• Περιορισμοί σε ΜΚΟ και δημοσιογράφους που ασχολούνται με το μεταναστευτικό

Η τραμπούκικη επίθεση αγέλης αφιονισμένων νεαρών εναντίον δυο ανυπεράσπιστων τρανς ατόμων στο κέντρο της Θεσσαλονίκης το Σάββατο 9 Μάρτη, προκάλεσε αποτροπιασμό και αγανάκτηση.

Η προσπάθεια νέων ανθρώπων να προστατέψουν τα θύματα της άγριας αυτής ρατσιστικής επίθεσης, αλλά και η άμεση και καθολική καταδίκη της, αποδεικνύει ότι η κοινωνία διαθέτει αντιστάσεις και δεν παραδίδεται αμαχητί στο ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία.

Είναι πασίγνωστο αλλά δυστυχώς αγνοείται από την πολιτεία και την πλειονότητα του πληθυσμού, ότι οι Ρομά βιώνουν αφόρητο ρατσισμό και κοινωνικό αποκλεισμό.
Ο καταυλισμός στο Σοφό Ασπροπύργου βρίσκεται σε δραματική κατάσταση και δεν είναι ο μόνος.
Περικυκλωμένες από μπάζα και σκουπίδια της ευρύτερης περιοχής, χωρίς νερό, ηλεκτρικό ρεύμα και αποχετεύσεις, δεκάδες οικογένειες Ρομά υφίστανται την πλέον ακραία καταπάτηση ανθρώπινων δικαιωμάτων .

Όχι ότι είχαμε καμιά αμφιβολία, αλλά με την παρουσίαση του κυβερνητικού νομοσχεδίου για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, πιστοποιήθηκε ότι πρόκειται περί πλιάτσικου.

Ως Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα επί τρεις δεκαετίες αγωνιζόμαστε για τα δικαιώματα των τσιγγάνων με κινητοποιήσεις, παρεμβάσεις και παραστάσεις διαμαρτυρίας. Τώρα, με κέντρο τον καταυλισμό Σοφό στον Ασπρόπυργο και την οικογένεια του δολοφονημένου από αστυνομικούς, Νίκου Σαμπάνη, ξεκινάμε μια καμπάνια αλληλεγγύης στους Ρομά, καταγγέλλοντας τον κοινωνικό αποκλεισμό που υφίστανται, υποστηρίζοντας τη δικαστική δικαίωση των δολοφονημένων Σαμπάνη, Φραγκούλη και Μιχαλόπουλου τα τρία προηγούμενα χρόνια, και παλεύοντας  για την παροχή νερού στους τσιγγάνικους καταυλισμούς.

Επιδιώκουμε μια ανοιχτή και μαζική καμπάνια και απευθυνόμαστε σε κάθε συλλογικότητα και φορέα που ενδιαφέρεται, ώστε να δυναμώσουμε το κίνημα αλληλεγγύης, να αναδείξουμε τα περιστατικά αυθαιρεσίας και να συμβάλλουμε στη βελτίωση της καθημερινότητάς τους.

Παιδιά ενός κατώτερου Θεού

Τι σημαίνουν οι νέοι Ποινικοί Κώδικες για τη φυλακή, την απονομή δικαιοσύνης και τα δικαιώματα;

Σε ποιο σημείο βρίσκεται η επιχείρηση «επέκτασης» της κατηγορίας της τρομοκρατικής/εγκληματικής οργάνωσης για να συμπεριλάβει τη δράση αναρχικών ομάδων όπως ο Ρουβίκωνας και η Μασόβκα;

Ποιες είναι οι πολιτικές επιπτώσεις της «κανονικοποίησης» κατασταλτικών μέτρων που μέχρι πριν λίγα χρόνια θα ήταν αδιανόητα;

Τιμωρητισμός, εκδικητικότητα, καταδοτισμός, τα ισόβια πραγματικά ισόβια και η φυλακή πραγματική φυλακή είναι το μοντέλο που προωθεί η κυβέρνηση για την οργάνωση του ποινικού συστήματος αλλά και για την οργάνωση της κοινωνίας: Με φυλακή για όλους, αυστηροποίηση ποινών, υπερδιόγκωση της ύλης, πραγματική έκτιση για πλημμελήματα και κακουργήματα, δραστικό περιορισμό των εναλλακτικών ποινών και των