ταξικη αντισταση

Kill, kill, kill the poor (Δελτίο Θυέλλης Τεύχος 38 - Απρίλιος 2014!)

  • Δημοσιεύτηκε: Τρί, 15/04/2014 - 6:59μμ

Η απεργία των γιατρών (αλλά όχι των διοικητικών υπαλλήλων και του νοσηλευτικού προσωπικού) του ΕΟΠΥΥ ήταν μια τυπική απεργία της εποχής των μνημονίων. Κράτησε τρεις μήνες με συμμετοχή άνω του 80% στην Αττική και λίγο λιγότερο στην επαρχία.Ηγεμόνευσε σε όλη τη διάρκειά της η αριστερή πρόταση της σύγκρουσης και σε καμία περίπτωση δεν κυριάρχησε η αυταπάτη ότι μπορούσε να διαμεσολαβήσει η δεξιά πλειοψηφία των ιατρικών συλλόγων και να αλλάξει πολιτική το υπουργείο. Άλλωστε, στις εκλογές που είχαν γίνει ένα μήνα πριν την απεργία στην Αττική το σχήμα του ΣΥΡΙΖΑ ήρθε πρώτο και με διαφορά από τη Δεξιά ενώ το ΠΑΣΟΚ συντρίφτηκε.

Αυτό που ένωσε όλο το ιατρικό σώμα δεν ήταν βέβαια τόσο η περαιτέρω καταστροφή της περίθαλψης στην Ελλάδα όσο η καταστροφή της μεσαίας τάξης.

Αυτό καταγράφεται στην οξύτητα της αντιπαράθεσης των δεξιών συνδικαλιστών με τον υπουργό Υγείας, όταν κατάλαβαν ότι δεν υπήρχε περίπτωση να υποχωρήσει. Μάλιστα, το αντίθετο. Ο Γεωργιάδης ήταν πλήρως ταυτισμένος με την task force και, όπως τότε ο Λοβέρδος στην αρχή του Μνημονίου, έχει παραχωρήσει την πολιτική του καριέρα στα χέρια της Τρόικας. Ένας χρήσιμος ηλίθιος που τοποθετήθηκε στο υπουργείο γι' αυτόν ακριβώς το λόγο.

Η απεργία δεν μπόρεσε να συναντηθεί με άλλα κινήματα, άλλωστε δεν υπάρχει η δυναμική της προηγούμενης περιόδου. Σίγουρα η ηγεσία προσπάθησε, αλλά ήταν ξένη για τους περισσότερους γιατρούς μια κοινωνική απεύθυνση ή οι κοινωνικές συμμαχίες.