Η ναζιστική απειλή μετά τις συλλήψεις των στελεχών της Χρυσής Αυγής - Ο χαμαιλέοντας και οι στρουθοκάμηλοι

  • Δημοσιεύτηκε: Κυρ, 01/12/2013 - 3:09μμ

Η δολοφονική επίθεση κάτω από τα γραφεία της Χρυσής Αυγής με θύματα δυο από τα στελέχη της προκάλεσε ένα αρχικό σοκ, αλλά τα δεδομένα στην υπόθεση της ναζιστικής οργάνωσης δεν τροποποιούνται. Η προβοκάτσια διάρκεσε μόνο λίγες ώρες. Και την αξιοποίησαν μόνο όσοι είχαν αγκαλιάσει σε προγενέστερη φάση την οργάνωση και έψαχναν μετά τις συλλήψεις απελπισμένα για άλλοθι. Βεβαίως τα στελέχη της επιχειρούν να εκμεταλλευτούν την κατάσταση και να εμφανιστούν ως θύματα, προτείνοντας το συμψηφισμό της δικής τους εγκληματικής δράσης με το τρομοκρατικό χτύπημα εναντίον τους. Δεν πείθονται παρά μόνο όσοι ήταν ήδη πεισμένοι.

Γεγονός είναι ότι η νέα εικόνα που προβάλλει για τον εαυτό της η οργάνωση είναι αυτή του «νομιμόφρονα πολίτη», του «καλού παιδιού». Αλλά αυτό δεν έγινε μετά το χτύπημα των φρουρών στα γραφεία της. Είχε αρχίσει βδομάδες νωρίτερα. Είχε επαληθευθεί κατόπιν εορτής η αρχικά άστοχη προφητεία της Αλέκας Παπαρήγα. Πριν τις εκλογές του 2012, η τότε γενική γραμματέας του ΚΚΕ είχε προβλέψει ότι μόλις εκλεγούν βουλευτές οι Χρυσαυγίτες αμέσως θα φορέσουν ταγεράκια και γραβατούλες και θα μεταμορφωθούν σε καλά παιδιά.

Τελικά αυτό συνέβη πολύ αργότερα, μόλις άρχισαν να μπαίνουν ένας ένας στη φυλακή. Ενώ επί ενάμιση χρόνο μετά την εκλογή τους συνέχιζαν την εγκληματική τους δραστηριότητα, ανεβάζοντας μάλιστα συνεχώς τον πήχη της βίας, μόλις είδαν ότι οι διωκτικές αρχές και η δικαιοσύνη κινούνται εναντίον τους, αμέσως έσπευσαν να συμμορφωθούν προς τις «οδηγίες». Στις απολογίες τους τα ηγετικά στελέχη της οργάνωσης δεν δίστασαν να αποκηρύξουν τις ιδέες του εθνικοσοσιαλισμού και να αρνηθούν κάθε σχέση με τη δράση στο πεζοδρόμιο. Ο κρατούμενος Αρχηγός και οι συν αυτώ με ευκολία αποστασιοποιήθηκαν όχι μόνο από το δολοφόνο του Παύλου Φύσσα και τα Τάγματα Εφόδου, αλλά διαφοροποιήθηκαν ακόμα και από εκείνες τις σκηνές που όλοι έχουμε δει σε τηλεοπτικά ρεπορτάζ: από τα «εγέρθητω» μέχρι τις επιθέσεις στους μικροπωλητές, τις στολές και τις βίαιες παρελάσεις. Ήταν λέει κι αυτά αυθόρμητες πράξεις στελεχών, εκτός γραμμής της οργάνωσης. Όσα στελέχη της ηγεσίας γλίτωσαν την προφυλάκιση, μετά από την αρχική επίδειξη αγριανθρωπισμού με τις κλοτσιές και τις ροχάλες, φόρεσαν πράγματι τα ταγεράκια τους και τα γυαλιά τους και φρόντισαν να ακυρώσουν κάθε προκλητική δημόσια δραστηριότητα, επιδιδόμενοι σε όρκους τήρησης του νόμου και σεβασμού της δημοκρατίας. Τα μέλη των Ταγμάτων Εφόδου ξέχασαν σπίτι τους όχι μόνο τις στολές παραλλαγής και τα μαύρα μπλουζάκια, αλλά ακόμα και τους «ελληνοπρεπείς» μαιάνδρους, προβάλλοντας μόνο τις ελληνικές σημαίες.

Γνωρίζουμε από την πρώτη στιγμή ότι η εξωτερική αυτή μεταμόρφωση δεν σημαίνει πραγματική μετάλλαξη της οργάνωσης. Δεν πρόκειται δηλαδή για μια διαδικασία ανάλογη με εκείνη που έχουμε παρατηρήσει σε πολλά ευρωπαϊκά ακροδεξιά μορφώματα, τα οποία κάποια στιγμή αποβάλλουν τα εξόφθαλμα εξτρεμιστικά τους χαρακτηριστικά ενόψει της συμμετοχής τους στην εξουσία, με χαρακτηριστικότερη περίπτωση το κόμμα του Φίνι στην Ιταλία και πιο γνώριμη την περίπτωση του ΛΑΟΣ.

Η Χρυσή Αυγή απλά ακολουθεί την τακτική του χαμαιλέοντα. Προσαρμόζεται στο νέο περιβάλλον, αλλά δεν έχει κανένα λόγο (και δεν μπορεί να φανταστεί κανέναν τρόπο) να αποστασιοποιηθεί πραγματικά από το ναζισμό, τον οποίο ακολουθεί η ηγεσία της επί δεκαετίες με θρησκευτικό φανατισμό. Και είναι σίγουρο ότι μετά το αρχικό σοκ θα ξαναδούμε (εφόσον εμείς οι ίδιοι το επιτρέψουμε) τα ίδια. Οι οπαδοί της είναι οι τελευταίοι που θα πειστούν για την εγκληματική φύση της οργάνωσης. Δηλητηριασμένοι εδώ και καιρό με το τυφλό μίσος εναντίον όλων, και κυρίως των πιο αδύναμων, των μεταναστών, είναι έτοιμοι να πιστέψουν ότι όλα είναι ψέματα, προϊόντα επέμβασης των ξένων, των ΗΠΑ, της Μέρκελκαι του Σιωνισμού. Μετά την επίθεση στους φρουρούς των γραφείων νιώθουν ακόμα περισσότερο δικαιωμένοι.

Αλλά χωρίς την ηγεσία τους, οι οπαδοί είναι άβουλοι και ανίκανοι για το οτιδήποτε.

Απέναντι στο ναζιστικό χαμαιλέοντα είχαμε μέχρι σήμερα ένα κράτος-στρουθοκάμηλο, μια κυβέρνηση που έκανε ότι δεν έβλεπε τη βία, το αίμα και τα εγκλήματα. Φυσικά είναι ανεπαρκής η μηχανιστική θεωρία που περιγράφει τη Χρυσή Αυγή απλά ως το «μακρύ χέρι» του κράτους ή του συστήματος. Αλλά είναι γεγονός ότι για ιστορικούς λόγους η ναζιστική οργάνωση διατηρούσε από χρόνια δεσμούς με τους μηχανισμούς του «βαθέος κράτους», την αστυνομία, το στρατό, τη δικαιοσύνη και την εκκλησία. Πώς διερράγησαν αυτοί οι δεσμοί; Ασφαλώς έπαιξε ρόλο το γεγονός ότι είχαμε τον πρώτο Έλληνα νεκρό από τη δράση της οργάνωσης. Μέχρι εκείνη τη μέρα τα θύματα της Χρυσής Αυγής περιορίζονταν στους μετανάστες, τους αντιεξουσιαστές, τους δυναμικούς αντιφασίστες, σε στόχους δηλαδή «αόρατους». Ο ξεσηκωμός των πολιτών μετά το έγκλημα στο Κερατσίνι και οι μαζικές αντιφασιστικές διαδηλώσεις υποχρέωσαν την κυβέρνηση να σταματήσει την πολιτική ανοχής απέναντι στα εγκλήματα της οργάνωσης. Αλλά καταλυτικό ρόλο σ' αυτή την απόφαση έπαιξε και η πρόσφατη απόφαση της Χρυσής Αυγής να κλιμακώσει το επίπεδο βίας που ασκούσε σ' όλη την Ελλάδα εις βάρος όσων θεωρεί «υπανθρώπους». Μια βδομάδα πριν από τη δολοφονία του Φύσσα είχε προηγηθεί επίθεση άλλου Τάγματος Εφόδου εναντίον μελών του ΚΚΕ, με αποτέλεσμα δέκα τραυματίες. Και λίγες μέρες αργότερα, στις 15.9.2013 η Χρυσή Αυγή εμφανίστηκε με στρατιωτικού τύπου άγημα στον Μελιγαλά της Πελοποννήσου, όπου οι τοπικές αρχές πραγματοποιούσαν μια τελετή μνήμης συμβολική για την ελληνική Ακροδεξιά. Παρόντες ήταν μόνο πολίτες της Δεξιάς με τις οργανώσεις τους. Αυτούς ήταν που προπηλάκισε βίαια η οργάνωση, έχοντας επικεφαλής βουλευτές της Χρυσής Αυγής.

Στις δύο αυτές επιθέσεις της η Χρυσή Αυγή έδειξε ότι στρέφεται πλέον ανοιχτά εναντίον της οργανωμένης Αριστεράς με δολοφονικές προθέσεις, αλλά και εναντίον της Δεξιάς, διεκδικώντας πρώτα πρώτα την ηγεμονία στο στρατόπεδο των «εθνικοφρόνων».

Ήταν ένα βήμα παραπάνω από όσα έκανε η οργάνωση μέχρι σήμερα. Με τις κινήσεις αυτές φάνηκε ξεκάθαρα η πραγματική της στρατηγική, που μοιάζει πολύ με τη «στρατηγική της έντασης» που εφάρμοσε η Ιταλική Ακροδεξιά τη δεκαετία του '70, κάτω από την καθοδήγηση μυστικών υπηρεσιών. Στόχος και τότε και τώρα είναι να δημιουργηθούν συνθήκες τυφλής βίαιης αντιπαράθεσης στα πεζοδρόμια, να προκληθεί ένας «εμφύλιος χαμηλής έντασης» και να προκληθεί η παρέμβαση του βαθέος κράτους: του στενού κατασταλτικού μηχανισμού, του στρατού και της δικαιοσύνης σε μια μορφή κράτους έκτακτης ανάγκης. Είναι το εθνικό-φυλετικό Κράτος που ευαγγελίζεται η οργάνωση.

Η στρατηγική αυτή σε ένα βαθμό εξυπηρετούσε την κυβερνητική θεωρία των «δύο άκρων», γι' αυτό επί μήνες οι στενοί σύμβουλοι του πρωθυπουργού άφηναν ανοιχτή μια πόρτα «συνεννόησης» με τη ναζιστική οργάνωση, προσβλέποντας βέβαια κυρίως στο εκλογικό της ακροατήριο. Αλλά η επίθεση της Χρυσής Αυγής ακόμα και σε οργανώσεις της Δεξιάς ή και της Ακροδεξιάς, που ξεκίνησε από τη στιγμή που η οργάνωση αισθάνθηκε τόσο ισχυρή ώστε να πάρει αυτή την πρωτοβουλία των κινήσεων, ελέγχοντας ακόμα και τμήματα του κρατικού μηχανισμού, δεν μπορούσε πλέον να γίνει ανεκτή.

Όπως και να 'ναι, το πρώτο βήμα έχει γίνει. Ακόμα και να ήθελε η κυβέρνηση δεν μπορεί τώρα να κάνει πίσω χωρίς να υποστεί η ίδια σοβαρό κόστος. Το είδαμε με τις παλινωδίες Τζιτζικώστα. Αλλά και τα μέσα ενημέρωσης που ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για την ανάδειξη της ναζιστικής οργάνωσης συναγωνίζονται πια σε «αποκαλύψεις» για τον εγκληματικό της χαρακτήρα. Όμως η καταπολέμηση των ρατσιστικών ιδεών, της μισαλλοδοξίας και του πολεμικού εθνικισμού δεν μπορεί να είναι έργο του κ. Μπαλτάκου ή του Θέμου Αναστασιάδη. Σ' αυτό το πεδίο θα αναμετρηθεί με την πραγματικότητα το αντιφασιστικό κίνημα από 'δω και πέρα. Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι όσο κι αν η οργάνωση είναι στην πραγματικότητα φερέφωνο των εφοπλιστών, εκείνοι που την ψήφισαν φαντασιώνονται εθνικές αντιπαραθέσεις και μάχες με τους προδότες των Μνημονίων και τους προαιώνιους εχθρούς του έθνους. Η πολιτική αντιπαράθεση μ' αυτές τις εθνικιστικές και ρατσιστικές φαντασιώσεις και η διεκδίκηση της ηγεμονίας στο χώρο όσων πλήττονται από την πολιτική της ακραίας λιτότητας είναι το επίδικο ζήτημα για την πολιτική αποκαθήλωση της Χρυσής Αυγής.

Δημήτρης Ψαρράς

Θεματικές: 
Κατηγορίες: