Κυκλοφορεί το νέο Δελτίο Θυέλλης – Για μια Αριστερά της ισότητας και της ελευθερίας

Κυκλοφορεί το νέο τεύχους του Δελτίου Θυέλλης, περιοδικής έκδοσης του Δικτύου για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα. Στο τεύχος 52 του Δελτίου θα διαβάσετε άρθρα για τη Συμφωνία των Πρεσπών και τις αλλαγές που φέρνει, την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, τις φεμινιστικές κινητοποιήσεις, το City Plaza, τη στρατιωτικοποίηση των συνόρων, τις αλλαγές στην εκπαίδευση, τη δίκη της Χρυσής Αυγής, την αστυνομική αυθαιρεσία, τη Συνάντηση για την Αντικαπιταλιστική Διεθνιστική Αριστερά, τις ζυμώσεις στην Αριστερά.

Παραθέτουμε το κεντρικό άρθρο του Δελτίου Θυέλλης 52

Για μια Αριστερά της ισότητας και της ελευθερίας

Είναι πασιφανές ότι σε διεθνές πεδίο η Αριστερά βρίσκεται σε πρωτοφανή υποχώρηση. Τόσο ως προς την πολιτική επιρροή της όσο και ως προς την ιδεολογική/προγραμματική προωθητικότητά της. Τούτο αποτελεί μία από τις βασικές αιτίες της ανόδου της Ακροδεξιάς, καθώς αφήνει σοβαρό κενό αναφοράς και ελπίδας στους «από κάτω», επιπλέον όμως συνιστά πολιτικό στήριγμα της νεοφιλελεύθερης ηγεμονίας.

Αυτή η υποχώρηση, είτε εκφράζεται με την απόλυτη σοσιαλδημοκρατικοποίηση της ρεφορμιστικής ή και κυβερνώσας Αριστεράς είτε με την προσχώρηση μικρότερων τμημάτων της ριζοσπαστικής Αριστεράς στον εθνικοπατριωτικό προστατευτισμό, καθιστά εξαιρετικά επείγοντα τον ιδεολογικό αναστοχασμό και το στρατηγικό αναπροσανατολισμό όσων τμημάτων της Αριστεράς δεν αρκούνται στην οξεία καταγγελία της υπάρχουσας κατάστασης, αλλά αναζητούν, πρωτίστως μέσω του αυτοσχηματισμού τους, τρόπους να την αλλάξουν.

Σύμφωνοι, η συνολική κοινωνική κατάσταση, ιδιαίτερα ο κατακερματισμός, η ανασφάλεια, οι ενδοταξικοί ανταγωνισμοί, η καταφυγή σε αρχαϊκές ταυτότητες, η εμπέδωση διάφορων θλιβερών «κανονικοτήτων» που προέρχονται από τη διάψευση προσδοκιών, ευνοούν την αποδοχή του καπιταλιστικού μονόδρομου. Και αυτό δεν μπορεί να αναιρεθεί ούτε από την αγανάκτηση που προκαλεί η ένταση της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης, γιατί μπορεί να στραφεί σε καταστροφικές αντικοινωνικές λύσεις, ούτε από τη θρησκευτική πίστη ποικίλων εκδοχών της παραδοσιακής Αριστεράς στην αφύπνιση του επαναστατικού υποκειμένου.

Η Αριστερά (για την ακρίβεια, οι Αριστερές...) πληρώνει πολλές αμαρτίες. Από τον κυβερνητισμό, τον κρατισμό και την αναπτυξιολαγνεία μέχρι την ταύτιση με διάφορα αυταρχικά και ολοκληρωτικά μοντέλα, την προσκόλληση στη γραφειοκρατία κάθε είδους, τον αφόρητο κομματισμό και την πολιτισμική καθυστέρηση. Και δυστυχώς, η μεγάλη πλειονότητά της δεν θέλει και δεν μπορεί να αναμετρηθεί με αυτή την πραγματικότητα.

Δεν πιστεύουμε ότι εμείς μπορούμε. Είμαστε τέκνα της εποχής μας, των ιδεολογικών ρευμάτων προέλευσής μας, των κοινωνικών και πολιτικών εμπειριών μας, των γνώσεων και της άγνοιάς μας. Τουλάχιστον, όμως, είμαστε απολύτως πεπεισμένοι ότι πρέπει να το κάνουμε και να προσπαθούμε συνέχεια γι' αυτό. Κάτι τέτοιο σημαίνει πολλά, αλλά πρωτίστως απαιτεί:

Να πιστεύουμε ότι το απελευθερωτικό πρόταγμα (ο κομμουνισμός της εποχής μας...) δεν μπορεί να σχετίζεται ή να μοιάζει με «αυταρχικό σοσιαλισμό», να επιμένει στο κόμμα-κράτος και να ευαγγελίζεται «προλεταριακές δικτατορίες». Μόνο σε μια κοινωνία που η ισότητα εξασφαλίζει την ελευθερία και η ελευθερία εγγυάται την ισότητα μπορεί να αναγνωρίσει το πρόταγμά της μια Αριστερά της κοινωνικής χειραφέτησης.

Να γνωρίζουμε ότι οποιαδήποτε εκδοχή ανταγωνιστικής Αριστεράς (σε ό,τι αφορά την τάξη, τη φυλή, το φύλο, την οικοκοινωνική αρμονία και δικαιοσύνη), για να υπάρξει, πολλώ δε μάλλον να αναπτυχθεί, απέναντι στον ολοκληρωτικό καπιταλισμό και την πατριαρχία, οφείλει να είναι πρωτίστως αντικαπιταλιστική και διεθνιστική. Να μη φοβάται τις μεταρρυθμίσεις, αλλά να αντιμάχεται το μεταρρυθμισμό, να μη διστάζει να υπερασπιστεί καταπιεσμένα έθνη και εθνικές μειονότητες, αλλά να είναι βέβαιη ότι πρώτα απ' όλα ο εχθρός είναι στην ίδια τη χώρα της.

Να αποδεικνύουμε ότι τελικά «είμαστε αυτό που κάνουμε», ότι οι πράξεις μας είναι αυτές που όχι μόνο αποδεικνύουν, αλλά και καθορίζουν τις ιδέες, τις επιθυμίες και το φαντασιακό μας. Με αυτή την έννοια, καμιά Αριστερά δεν μπορεί να είναι αντικαπιταλιστική, διεθνιστική, ελευθεριακή κ.λπ. αν δεν συγκρούεται καθημερινά με το υπάρχον, αν δεν είναι κινηματική Αριστερά.

Τον Δεκέμβριο το Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, η Δικτύωση για μια Ριζοσπαστική Αριστερά, η Οργάνωση Νεολαίας Ριζοσπαστικής Αριστεράς Ανασύνθεση και η Αριστερή Ριζοσπαστική Κίνηση μαζί με ανένταχτους-ες από αρκετές πόλεις δημιουργήσαμε τη Συνάντηση για μια Αντικαπιταλιστική Διεθνιστική Αριστερά.

Σε μια μαζική και πλούσια διαδικασία, συζητήθηκε και με πολλές τροπολογίες εγκρίθηκε ένα ιδεολογικοπολιτικό κείμενο, ιδιαίτερα προχωρημένο και καινοτόμο, με βάση το οποίο συνεχίζεται η προγραμματική αναζήτησή μας, καθώς και το οργανωτικό πλαίσιο λειτουργίας της Συνάντησης, ενώ στο επόμενο δίμηνο πραγματοποιήθηκαν πανελλαδικά αρκετές συνελεύσεις και ολοκληρώνεται η διαδικασία επιλογής του οριστικού ονόματος της συλλογικότητας.

Πρόκειται για τη συνεισφορά μας στο εγχείρημα που περιγράφτηκε πριν και ελπίζουμε να έχει αίσια έκβαση.