Το κράτος εξαίρεσης δικαιωμάτων είναι... βουλιμικό

  • Δημοσιεύτηκε: Σάβ, 31/03/2018 - 5:20μμ

Οι βαρύτατες ποινές που επιβλήθηκαν στους Αργ. Ντάλιο (27 χρόνια), Ν. Ρωμανό (18), Δ. Πολίτη (12), Γ. Μιχαηλίδη (11) και Γ. Τσάκαλο (5) αποτελούν ένα ακόμα «λιθαράκι» (μάλλον για βράχο πρόκειται...) στο οικοδόμημα του κράτους εξαίρεσης δικαιωμάτων, ιδιαίτερα απέναντι σε τμήματα του αντιεξουσιατικού και αναρχικού χώρου. Και άλλοι κατηγορούμενοι που προέρχονται απο τις τάξεις  του «εσωτερικού εχθρού» έχουν υποστεί κατά καιρούς την αυθεντία της Δικαιοσύνης που, ως εξουσία πλέον, ερμηνεύει, δικάζει και καταδικάζει με εξοντωτικές ποινές όχι μόνο με ταξικό πρόσημο, αλλά με πολιτικό σκοπό.

Σε αυτή την περίπτωση όμως το κράτος εξαίρεσης δικαιωμάτων προχωράει ακόμα περισσότερο: Τροποποιεί αυθαίρετα δικούς του νόμους και καταργεί δικές του δικαστικές αποφάσεις όταν το απαιτούν ο παραδειγματισμός και η πειθάρχηση. Έτσι, λοιπόν, το Πενταμελές Εφετείο Αθηνών αδιαφορεί για την αμετάκλητη αθώωση των κατηγορουμένων για «ένταξη σε τρομοκρατική οργάνωση» και τους καταδικάζει ως «ατομικούς τρομοκράτες». Όμως, παρότι δεν είναι μέλη ομάδας με δομημένη και διαρκή δράση, όπως προβλέπει το 187 Α, παρ. 4 (τρομονόμος), τιμωρούνται με ποινές που αντιστοιχούν σε συμμετοχή σε δομημένη ομάδα!

Δεν έχουμε καμιά αμφιβολία για τον ιεροεξεταστικό αντιαναρχισμό και τον εκδικητικό σωφρονισμό της δικαστικής χούντας. Ούτε για το μίσος που διαπνέει τους μηχανισμούς καταστολής απέναντι στη γενιά της εξέγερσης του Δεκέμβρη και εκείνο το τμήμα της νεολαίας που αμφισβητεί, ακόμα και συμβολικά, το κρατικό μονοπώλιο στη βία. Ωστόσο, το κράτος εξαίρεσης εκτός απο μηχανισμούς έχει και κυβέρνηση. Και αυτή είναι υπόλογη γιατί, καθώς διατηρεί τον τρομονόμο, ευθύνεται για τη διαιώνιση και την επέκταση των έκτακτων στρατοδικείων της εποχής μας.

 

ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

Κατηγορίες: