11ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Βόλου

Ο τελευταίος χρόνος σημαδεύτηκε από την συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας για το προσφυγικό, μια συμφωνία ντροπής που θεωρεί την Τουρκία ως «ασφαλή χώρα» για την επαναπροώθηση των προσφύγων, που καταστρατηγεί το θεμελιώδες δικαίωμα στο καθεστώς ασύλου, που είναι εστιασμένη στην αποτροπή των προσφυγικών ροών και όχι στην αντιμετώπιση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, πολύ δε περισσότερο δεν είναι καθόλου εστιασμένη στις γενεσιουργές αιτίες του προσφυγικού ζητήματος. Από το Μάρτη 2016, έπαψαν μεν να περνάνε καθημερινά το Αιγαίο, με κίνδυνο της ίδιας τους της ζωής, εκατοντάδες πρόσφυγες, τα κλειστά όμως σύνορα προς τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες δημιούργησαν για μήνες το μεγάλο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Ειδομένης, εκεί όπου συνυπήρξαν η αγνή πολιτική αλληλεγγύη, με την ΜΚΟ εκδούλευση και την κρατική αδιαφορία. Η με την αστυνομική βία διάλυση του τεράστιου προσφυγικού καταυλισμού της Ειδομένης, μετέθεσε τα φώτα της δημοσιότητας στα hot spots στα νησιά, καθώς και στα με προσοχή επιλεγμένα και μακριά από τον αστικό ιστό «κέντρα υποδοχής» στην ενδοχώρα, όπου δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες στοιβάζονται πολύ συχνά υπό απάνθρωπες συνθήκες, ενώ και στα αστυνομικά τμήματα στοιβάζονται εξαθλιωμένοι πρόσφυγες, με προεξέχουσα περίπτωση την Διεύθυνση Αλλοδαπών της Πέτρου Ράλλη, όπου αυτοκτονίες προσφύγων καταγράφτηκαν και εκεί, αλλά και σε κέντρα κράτησης. Στο προσφυγικό όμως ζήτημα θα ήταν τεράστια αστοχία να μην αναφέρουμε με έμφαση το εγκαταλειμμένο ξενοδοχείο City Plaza στην οδό Αχαρνών όπου πέρσι κατέλαβαν μέλη της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης σε Οικονομικούς και Πολιτικούς Πρόσφυγες, ανοίγοντας ξανά μετά από έξι χρόνια τους χώρους του, σε ανθρώπους οι οποίοι μέχρι τότε ζούσαν κάτω από άθλιες συνθήκες λίγα μέτρα μακριά, στην πλατεία Βικτωρίας, αλλά και στον Πειραιά, το Ελληνικό και σε άλλα μέρη της Αθήνας.

Με τους πρόσφυγες να ζήσουμε μαζί, να αγωνιστούμε μαζί

ενάντια στον ρατσισμό, στον φασισμό, στον εθνικισμό, στον πόλεμο

Εξελίξεις ανησυχητικές καταγράφονται παντού ανά την υφήλιο, με την ακροδεξιά, αλλού λιγότερο και αλλού περισσότερο, να γίνεται φανερή και επιθετική. Η εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ, η είσοδος της Λεπέν στο β’ γύρο των προεδρικών εκλογών στην Γαλλία, η οριακή επικράτηση του πράσινου υποψήφιου έναντι του ακροδεξιού συνυποψηφίου του στις προεδρικές εκλογές της Αυστρίας, η άνοδος στην β΄θέση του ξενοφοβικού κόμματος του Βίλντερς στις βουλευτικές εκλογές της Ολλανδίας, δεν δείχνουν μόνο την κρίση των καθεστωτικών κομμάτων και πολιτικών, αλλά και την συμπόρευση καπιταλισμού και φασισμού, την χρησιμοποίηση του τελευταίου από τη μεριά του κεφαλαίου ως ύστατη εφεδρεία με λαϊκίστικη απεύθυνση. Στη γειτονιά μας, στα Βαλκάνια, ο εθνικισμός καλά κρατεί, όπως άλλωστε συμβαίνει εδώ και πολλές δεκαετίες. Στο Κόσοβο, αλλά και κυρίως στην Μακεδονία, ο εθνικισμός απειλεί με εμφύλια σύρραξη. Εθνοτικές διαφορές αναδύονται, ταξικές συμμαχίες διαλύονται, θρησκευτικές μισαλλοδοξίες επικρατούν. Στη γειτονική Τουρκία, με αφορμή το αποτυχημένο πραξικόπημα του περασμένου Ιουλίου, ο Ερντογάν κατάφερε μεν να κερδίσει στο νήμα το τελευταίο δημοψήφισμα, η Τουρκία όμως απέχει παρασάγγας από το να χαρακτηριστεί ασφαλής χώρα, όχι μόνο για πρόσφυγες, αλλά και για οποιοδήποτε δημοκράτη γηγενή πολίτη που θα τολμήσει να αμφισβητήσει την μονοκαθεδρία του νεοπαγούς Σουλτάνου.

Στην Ελλάδα, η ακροδεξιά φαίνεται να ακολουθεί την παγκόσμια ανοδική πορεία. Οι ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ για την επανεμφάνιση της ΧΑ στο δρόμο είναι τεράστιες, και έχει ασφαλώς να κάνει και με την μεγάλη λαϊκή απογοήτευση που επέφερε η κωλοτούμπα του ΣΥΡΙΖΑ και την διάψευση των προσδοκιών που ως αξιωματική αντιπολίτευση επιμελώς καλλιέργησε. Αλλά η μεταστροφή του ΣΥΡΙΖΑ δεν περιορίστηκε μόνο στο οικονομικό επίπεδο. Η όξυνση της κρατικής καταστολής είναι η συνηθέστερη επωδός αντιλαϊκών πολιτικών που επιχειρείται να επιβληθούν. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύει ότι το κράτος έχει συνέχεια. Μετά από ένα πρώτο σύντομο διάστημα αμηχανίας και διερεύνησης, ο κρατικός κατασταλτικός μηχανισμός συνεχίζει απρόσκοπτα αυτό που πάντα έκανε, να τρομοκρατεί και να ξυλοκοπεί μετανάστες, απεργούς, νεολαίους, αλληλέγγυους. Και από την άλλη, οι φυλακισμένοι κοινωνικοί αγωνιστές, οι πολιτικοί κρατούμενοι, εξακολουθούν να στερούνται δικαιωμάτων τους, στερήσεις που αυτήν την περίοδο εφαρμόζουν οι μέχρι πρόσφατα δήθεν διεκδικητές τους.

Στην πόλη μας, η δημοτική αρχή, υπό την συνεχή υψηλή εποπτεία του έκπτωτου Δημάρχου, συνεχίζει όχι μόνο να «κάνει πλάτες» στη ΧΑ, αλλά να και διευρύνει την αντιπαλότητά της με τους δημότες της πόλης, σε μια σειρά από σημαντικά για την υγεία –πρωτίστως-  ζητήματα, όπως αυτό του βιολογικού καθαρισμού του νερού ύδρευσης, της μόλυνσης του Παγασητικού, αλλά και η πρόθεση ιδιωτικοποίησης του νερού, καθώς και η εγκατάσταση ανεμογεννητριών στο Ν. Πήλιο.

Όλοι και όλες εμείς βλέπουμε το 11ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ σαν μια ευκαιρία να αναλογιστούμε συλλογικά όσα ζούμε τους τελευταίους μήνες, όσα μάθαμε στις δράσεις μας έμπρακτης αλληλεγγύης, όσα διεκδικήσαμε στις κινητοποιήσεις μας ενάντια στα κέντρα κράτησης και στις ευρωπαϊκές αντιμεταναστευτικές συμφωνίες. Μια ευκαιρία για να βρεθούμε με ομάδες και συλλογικότητες της  πόλης, με ανθρώπους που μπαίνουν κάθε μέρα στον αγώνα για την υποστήριξη των προσφύγων και μεταναστών/στριών, στον αγώνα κατά του φασισμού και υπέρ του διεθνισμού και της αλληλεγγύης. Μια αφορμή για να βαθύνουμε τις μεταξύ μας σχέσεις εμπιστοσύνης, αλλά και για να συναντηθούμε πολιτικά και κοινωνικά, να κουβεντιάσουμε και να διασκεδάσουμε με πρόσφυγες και μετανάστες, να αρχίσουμε να μοιραζόμαστε αγωνίες, φόβους κι ελπίδες, αλλά και σχέδια για το μέλλον, όπως ταιριάζει να κάνουν άνθρωποι που συνυπάρχουν, ζούνε και αγωνίζονται μαζί.

Πέρα από το προσφυγικό και μεταναστευτικό ζήτημα, το οποίο κατέχει αυτονόητα την κεντρική θέση στη θεματολογία του, το 11ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Βόλου θα επιδιώξει ξανά να φιλοξενήσει και να αναδείξει και άλλους κοινωνικούς αγώνες, ειδικά αυτούς που έχει αναλάβει η τοπική κοινωνία, να παρουσιάσει εκφάνσεις κοινωνικού αποκλεισμού, να προσφέρει ένα χώρο συνάντησης διαφορετικών συλλογικοτήτων για να εκφραστούν και να συντονιστούν.

Σε αυτή τη συνάντηση κι ακόμα περισσότερο σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία, δεν περισσεύει κανείς και καμία, από όσους αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας να στέκεται στην πλευρά των καταπιεσμένων. Για το λόγο αυτό, το Φεστιβάλ θα παραμένει πάντα ανοιχτό και φιλόξενο σε όλες τις συλλογικότητες που, ανεξάρτητα από τις διαφορετικές θεματικές, τακτικές, προσεγγίσεις, αναλύσεις ή προτεραιότητες που έχουν, επιθυμούν τη συνεργασία, τους ενωτικούς αγώνες, διαπνέονται από την αλληλεγγύη, χαρακτηρίζονται από εσωτερική δημοκρατία και κοινωνική γείωση, και τοποθετούνται με σαφήνεια απέναντι στις πολιτικές και τις κυβερνήσεις που -όπως κι η ελληνική- κλείνουν σύνορα, υψώνουν φράχτες, φυλακίζουν ανθρώπους λόγω καταγωγής, ή καταδικάζουν ολόκληρους λαούς στη φτώχεια.

Να κλείσουν τα στρατόπεδα, να ανοίξουν τα σύνορα!

Ενάντια στην Ευρώπη της φτώχειας και του ρατσισμού!

Η αλληλεγγύη είναι όπλο μας !

Ανοικτή Συνέλευση Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ Βόλου

https://antiratsistikovolou.wordpress.com/