Σου παίρνω ένα ευρώ και το δίνω σε άλλον...

  • Δημοσιεύτηκε: Τετ, 22/03/2017 - 5:41μμ

Εντάξει, είναι πολύ άτομα και φάτσες. Αφού το «ούτε ένα ευρώ περικοπές» δεν βγήκε, σκέφτηκαν το «για κάθε ευρώ που δίνουμε θα μας επιστρέφουν ένα άλλο». Τώρα, αν το ένα ευρώ που παίρνουν ανήκει συνήθως σε κάποιο φτωχό, ενώ το άλλο που επιστρέφουν δίνεται συνήθως σε κάποιον λιγότερο φτωχό έως ευκατάστατο, ολίγη σημασία έχει  στο κάτω κάτω στη χώρα πάει και εμείς οι Έλληνες, πάνω απ' όλα, είμαστε μια οικογένεια. Αυτό δεν είναι η «αναδιανομή» που έλεγε και το Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης; Κι αυτή δεν είναι απλώς μια μεγάλη οικονομική επιτυχία της κυβέρνησης, η οποία διευρύνει την κίνηση του χρήματος  αλλιώς, αν ήταν να ξανάδινε το ευρώ σε αυτόν που του το πήρε γιατί να το είχε πάρει; Όχι, ο ΣΥΡΙΖΑ ποτέ δεν θα ακολουθούσε ένα τέτοιο φθαρμένο κεϊνσιανό μοντέλο. Αυτό το καινοτόμο φιλολαϊκό μέτρο της κυβέρνησης, εκτός του ότι αποτελεί ρήξη με το μικροαστικό εγωισμό (τι ωραιότερο από το να δέχεσαι να σου παίρνουν ένα ευρώ από τη σύνταξη για να μειωθεί ο ΦΠΑ ενός ακρίτα ξενοδόχου;), έχει οραματικό ορίζοντα στην Εντελώς Αριστερή Στρατηγική όπως συνοψίζεται στη φράση-κλειδί του πρωθυπουργού: «Από την Ευρώπη των διαφορετικών ταχυτήτων στην Ευρώπη των διαφορετικών επιλογών»! Ο Αλέξης χτυπάει το μαχαίρι στο κόκαλο: Όχι στις διαφορετικές ταχύτητες, που αποτελούν επιλογή του Σόιμπλε, αλλά στις διαφορετικές επιλογές, ώστε οι διαφορετικές ταχύτητες του Σόιμπλε να αντιπαρατεθούν ισότιμα με τη μία ταχύτητα του Αλέξη, όπως έγινε το πρώτο εξάμηνο του 2015! Ποιος θεός συλλαμβάνει αυτά τα ναπολεόντεια στρατηγήματα;

Δεν ξέρουμε αν υπάρχουν στελέχη και μέλη του ΣΥΡΙΖΑ που συμφωνούν με αυτά τα καμώματα εκτός απ' όσους τα επινοούν, το ζήτημα είναι αλλού: Όσο δεν αντιδρά ο ίδιος ο κόσμος του σε αυτή την ιδεολογική, πολιτική και αισθητική παρακμή, με το φόβο της ενίσχυσης της πράγματι αποκρουστικής μητσοτακικής Δεξιάς, της προσφέρει τις καλύτερες υπηρεσίες. Γιατί όταν αυτοί που καλλιέργησαν ελπίδες κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν, τότε αυτοί που τους πίστεψαν και πράγματι δεν καταλαβαίνουν τι τους έχει συμβεί τους εκδικούνται, συνήθως με αυτοκαταστροφική μοχθηρία. Το κεφάλαιο ΣΥΡΙΖΑ ως αριστερή υπόσχεση, ούτως ή άλλως, έκλεισε το καλοκαίρι του 2015. Όμως, δεν μας αφορά πλέον ο εξευτελισμός της ελπίδας. Βιώνουμε τις συνέπειές του, αλλά (φευ) τα πράγματα χειροτερεύουν και μας προκαλούν καινούργιες έγνοιες. Η κυβέρνηση δεν είναι μια άτολμη κεντροαριστερή κυβέρνηση που πελαγοδρομεί σε έναν ατελέσφορο ταξικό συμβιβασμό. Υιοθετεί ασμένως τη νεοφιλελεύθερη ατζέντα, και μάλιστα με ρητορική που αποτελεί ύβρι για το μορφωτικό και το αξιακό σύμπαν της Αριστεράς. Έτσι, προλογίζει έμπρακτα η ίδια, με τα έργα της την αμιγώς δεξιά παλινόρθωση.

Αν η Νέα Δημοκρατία, προσπαθώντας να συσπειρώσει το δυναμικό της και να ροκανίσει τη Χρυσή Αυγή, οξύνει την αντιπροσφυγική ρητορική της και την τρομοϋστερία για την «τάξη και την ασφάλεια», ο ΣΥΡΙΖΑ, κοιτώντας αποκλειστικά προς τα δεξιά, μαζί με την πλήρη υποταγή στην ΕΕ και το εγχώριο κεφάλαιο, τη λιτότητα και τις ιδιωτικοποιήσεις, «τσιμπάει» στην αντιπροσφυγική και κατασταλτική ατζέντα της Δεξιάς. Ναι, ο δημοκρατικός ΣΥΡΙΖΑ δίπλα στο αίσχος των hot spot και του απαρτχάιντ στα νησιά του Αιγαίου, κάνει και καμιά εισβολή σε καταλήψεις στέγης προσφύγων, επειδή... το ζήτησε ο Ερυθρός Σταυρός, ως νέος Ερρίκος Ντινάν στη Μάχη του Σολφερίνο.

Δεν αμφιβάλλουμε ότι οι απαντήσεις των κινημάτων και της κοινωνίας παραμένουν αναντίστοιχες με το εύρος και την ένταση της επίθεσης. Ούτε αμφισβητούμε την πολύ μικρή εμβέλεια και τα μεγάλα προβλήματα της υπαρκτής εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς ημών συμπεριλαμβανομένων, καθώς και του Α/Α χώρου. Όμως, παρθενογενέσεις δεν υπάρχουν. Με «υλικό» τα υπόγεια ρεύματα της ορατής κοινωνικής οργής, ιδιαίτερα της νεανικής, τους περιορισμένους, προς το παρόν, αγώνες των εργαζομένων, τα συνεχώς αναπτυσσόμενα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα (πρωτοβάθμια σωματεία και τάσεις ταξικής πάλης σε όλες σχεδόν τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, κοινωνικά ιατρεία, στέκια και λέσχες, καταλήψεις στέγης προσφύγων, συνεργατικές συλλογικότητες κ.λπ.) και το πολιτικό δυναμικό των αριστερών και αντιεξουσιαστικών χώρων μπορούμε να προχωρήσουμε σε ένα μόνιμο κινηματικό συντονισμό και σε έναν κοινό διάλογο για όλα εκείνα τα μεγάλα ζητήματα που πρέπει να εμβαθύνουμε αναζητώντας την Αριστερά που μας εμπνέει και μας χρειάζεται.

Θεματικές: