Δελτίο Θυέλλης 45: 30 χρόνια Δίκτυο
Ιούλιος 1986: Δημιουργείται η Επιτροπή Υπεράσπισης Πολιτικών και Κοινωνικών δικαιωμάτων ως απάντηση στην κλιμάκωση της πασοκικής καταστολής, επ' αφορμή τη σκευωρία σε βάρος της αγωνίστριας δικηγόρου Κατερίνας Ιατροπούλου· Απρίλιος 1987: Το σχήμα διευρύνεται με τη συμμετοχή του ΚΚΕεσωτ. ΑΑ και δημιουργείται η Κίνηση Υπεράσπισης Πολιτικών και Κοινωνικών Δικαιωμάτων· Δεκέμβριος 1994: Με τη συμμετοχή αρκετών συντρόφων-ισσών από την Αντιπολεμική Διεθνιστική Συσπείρωση, το φεμινιστικό χώρο και το Συνασπισμό, ο οποίος αποχωρεί λίγους μήνες μετά επειδή απαιτεί κατηγορηματικό διαχωρισμό με την «κινηματική βία», δημιουργείται το Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα.
«Τριάντα ένδοξα χρόνια», με χαρακτηριστικότερες στιγμές τους αγώνες ενάντια στην κρατική καταστολή (Πολυτεχνεία 1990, 1991, 1995, επιχειρήσεις-σκούπα στα Εξάρχεια, απεργοσπαστισμός κ.λπ.), τις καμπάνιες αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους (υπόθεση Καλογρέζα, Κυριάκος Μαζοκόπος, Γιώργος Μπαλάφας, Αβραάμ Λεσπέρογλου, υποθέσεις 17Ν και ΕΛΑ κ.λπ.), την αντιεθνικιστική διεθνιστική δράση (Μακεδονικό, Βοσνία, ελληνοτουρκικά, εθνικές μειονότητες, Κυπριακό κ.λπ.), διεθνιστική αλληλεγγύη (Παλαιστινιακό, Μοχάμεντ Χαμπντάν, παρέμβαση στο στρατοδικείο της Άγκυρας, αντιπολεμική δράση εντός και εκτός Ελλάδας κ.λπ.), τον αντιρατσιστικό φιλομεταναστευτικό αγώνα (διαδηλώσεις, Αντιρατσιστικά Φεστιβάλ, Στέκια Μεταναστών, απεργία πείνας των 300 μεταναστών, Χώρος Στέγασης Προσφύγων City Plaza κ.λπ.), το αντιπαγκοσμιοποιητικό κίνημα (Φόρουμ, Γένοβα, ενεργής συμμετοχή σε διεθνείς συναντήσεις και κινητοποιήσεις από την Τσιάπας ως το Ροστόκ και από το Πόρτο Αλέγκρε μέχρι τη Βηρυτό κ.λπ.).
Το Δίκτυο, σε όλες τις φάσεις της εξέλιξής του, προσπάθησε να ενώσει την αντικαπιταλιστική ανατρεπτική οπτική με την πολιτική εξωστρέφεια και αποτελεσματικότητα, να συζεύξει το ελευθεριακό κομμουνιστικό πρόταγμα με ενιομετωπικές μορφές δράσης τόσο με διάφορες δυνάμεις της Αριστεράς όσο και με αντίστοιχες του αναρχικού αντιεξουσιαστικού χώρου, να συγκρουστεί ευθέως με καθεστωτικά στερεότυπα, από την προστασία της «εθνικής καθαρότητας» ως την πάταξη της «τρομοκρατίας», να επινοήσει και να εφαρμόσει εκείνα τα μείγματα ιδεολογικής υπέρβασης και πρακτικής πολιτικής, εκείνα τα περάσματα και ταυτόχρονα τους χώρους ελευθερίας που «φέρνουν κοντά το παρόν με το μέλλον», που οικοδομούν από σήμερα παραδείγματα αυτοοργάνωσης και χειραφέτησης.
Τίποτα δεν ήταν εύκολο και δεν είναι εύκολο. Όχι μόνο γιατί επιλέξαμε ιδεολογικοπολιτικές προσεγγίσεις και μορφές οργάνωσης πρωτόγνωρες και ορισμένες φορές οριακές. Όχι μόνο γιατί έφυγαν από κοντά μας σύντροφοι και συντρόφισσες εξαιρετικά αγαπημένοι και αναντικατάστατοι. Αλλά και επειδή σε όλα αυτά τα χρόνια άλλαξαν πολλά, άλλα από τα οποία τα αντιληφθήκαμε εγκαίρως και άλλα αργήσαμε η εμπειρία του καθεστωτισμού και της σοσιαλφιλελεύθερης μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί ίσως την πλέον χαρακτηριστικότερη περίπτωση συνδυασμού διορατικότητας και ταυτόχρονα μυωπίας από την πλευρά μας.
Το «νέο περιβάλλον», εγχώριο και διεθνές, με την ένταση των ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων και των ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών, την όξυνση της οικονομικής και της κοινωνικής κρίσης, την άνοδο της Ακροδεξιάς και την υποχώρηση της Αριστεράς και των κινημάτων, τη ρευστοποίηση κοινωνικών υποκειμένων και τη διαμόρφωση εντελώς νέων εργασιακών, επικοινωνιακών και πολιτισμικών δεδομένων, συνιστούν τεράστιους κινδύνους και συνάμα προκλήσεις ή/και ευκαιρίες για αναστοχασμό και αναπροσανατολισμό της πολιτικής μας.
Ως Δίκτυο ευτυχώς δεν διακατεχόμαστε από τα σύνδρομα της αυτάρκειας και της παντογνωσίας. Δυστυχώς, όμως, αποτελούμε (πώς άλλωστε;) οργανικό τμήμα της κυριαρχίας της ΤΙΝΑ, της αμηχανίας και της απογοήτευσης, της ύφεσης του κινήματος και της (αυτο)περιθωριοποίησης της υπαρκτής εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς.
Τι να κάνουμε; Ο κόμπος έφτασε στο χτένι... Με εύκολες καταγγελίες, ιδεολογικά αναμασήματα, εσχατολογία και προπαγανδισμό ούτε αντεπίθεση του κινήματος ούτε επανίδρυση της Αριστεράς μπορούν να επιχειρηθούν. Χρειαζόμαστε χώρους οργανωμένης συνάντησης, κοινής ιδεολογικοπολιτικής αναζήτησης και κινηματικής δράσης.
Το Δίκτυο οφείλει να δώσει τον καλύτερο εαυτό του σε αυτή την κατεύθυνση. Να διατηρήσει, αξιοποιώντας τες, τις παρακαταθήκες του. Να συγκρουστεί με τις ρουτίνες και τις δουλείες του, τολμώντας να παίξει το ρηξικέλευθο και προωθητικό ρόλο του, όπως τόσες άλλες φορές, στις καινούργιες συνθήκες. Γιατί «αγωνιζόμαστε για την ανασύνθεση και την αντεπίθεση του κινήματος, τη δημιουργία συγκρουσιακών ανατρεπτικών υποκειμένων, για μια Αριστερά αντικαπιταλιστική, διεθνιστική και ελευθεριακή», όπως διατεινόμαστε από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής μας.
