Η Ελλάδα είναι η Ευρώπη... Για το διεθνή συντονισμό των αγώνων
Ενώ γράφουμε αυτό το κείμενο, το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων ανάμεσα στην Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει καταστεί ακόμα σαφές. Σε κάθε περίπτωση όμως, αυτές οι μέρες διαγράφουν ένα σημείο χωρίς επιστροφή. Για πρώτη φορά, μια κυβέρνηση η οποία αντιτίθεται στο δόγμα της λιτότητας, συγκρούστηκε με τους μεγαλύτερους υποστηρικτές του, ακριβώς εκεί, στην «καρδιά του νεοφιλελεύθερου κτήνους» το οποίο εκπροσωπεί η Τρόικα. Είτε ο ΣΥΡΙΖΑ καταφέρει να καθορίσει μια μερική αλλαγή πορείας είτε απλώς καταστήσει προφανές ότι στο εσωτερικό της ΕΕ δεν υπάρχει πια χώρος για τη δημοκρατία και τα κοινωνικά δικαιώματα, το άμεσο μέλλον των ευρωπαϊκών λαών θα καθοριστεί από το αποτέλεσμα αυτών των διαπραγματεύσεων.
Γύρω από αυτές, και κυρίως ανάμεσα στις 11 και στις 16 Φεβρουαρίου, στις μεγαλύτερες πόλεις της ΕΕ οργανώθηκαν διαδηλώσεις ενάντια στη λιτότητα και υπέρ των ελληνικών θέσεων. Από τη Λισαβόνα μέχρι το Μπέλφαστ, από τη Μαδρίτη μέχρι τις Βρυξέλλες, από τη Ρώμη μέχρι το Λονδίνο, από το Άμστερνταμ μέχρι το Βερολίνο και από το Παρίσι μέχρι τη Φρανκφούρτη, χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους για να υποστηρίξουν ότι υπάρχει εναλλακτική στις επιταγές της Τρόικας και αυτή θα πρέπει να εφαρμοστεί. Οι συγκεντρώσεις σε Μαδρίτη και Βερολίνο χαρακτηρίστηκαν από μεγάλη συμμετοχή.
Στην Ιταλία, οι ημέρες των κινητοποιήσεων ήταν κυρίως δύο. Την 11η Φεβρουαρίου οργανώθηκαν συγκεντρώσεις σε περισσότερες από 20 ιταλικές πόλεις, από τις πιο μικρές μέχρι τις πιο μεγάλες, ως απάντηση στο κάλεσμα των ελληνικών διαδηλώσεων της εβδομάδας που είχε προηγηθεί. Σε μερικές από αυτές, οι διαδηλώσεις οργανώθηκαν από την ιταλική Αριστερά, η οποία έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για όσα συμβαίνουν στην άλλη πλευρά της Αδριατικής, καθώς και για τα αποτελέσματα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Σε άλλες περιπτώσεις, τα καλέσματα αυτά έγιναν από χώρους και συλλογικότητες του κινήματος που επιθυμούσαν να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους στον ελληνικό λαό για όλους εκείνους τους αγώνες που τα τελευταία χρόνια ταρακούνησαν τη χώρα και που τώρα έχουν ανάγκη να καρπωθούν κάποιες νίκες. Αυτή η δεύτερη δυναμική υπήρξε ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα, γιατί άνοιξε μια ευρεία συζήτηση στο εσωτερικό του ιταλικού κινήματος για το εάν θα πρέπει να συμμετέχει κανείς σε διαδηλώσεις υπέρ μιας κυβέρνησης. Προφανώς και οι απόψεις ήταν πολλές. Παρ' όλα αυτά η επιλογή να υπάρξει μια κάποια ανταπόκριση στο κάλεσμα που προερχόταν από την Ελλάδα ήταν ξεκάθαρη στους διάφορους πολιτικούς χώρους του ιταλικού κινήματος.
Στις 14 Φεβρουαρίου, υπήρξε ένα πανιταλικό κάλεσμα από το κόμμα Sinistra, EcologiaeLibertα και από την L'AltraEuropaperTsipras. Σ' αυτή την πορεία συμμετείχαν πολλές οργανώσεις και συλλογικότητες, ανάμεσά τους και το μεγαλύτερο ιταλικό συνδικάτο (CGIL), καθώς και ορισμένες κινηματικές δομές, όπως η Arciκαι η Libera. Χιλιάδες κόσμου διαδήλωσαν στέλνοντας ένα μήνυμα στην ΕΕ και στην κυβέρνηση του Ρέντσι.
Οι συγκεντρώσεις, οι πορείες, τα συνθήματα στους τοίχους, τα πανό σε όλη την Ευρώπη που εξέφρασαν την απόρριψη των πολιτικών λιτότητας και την αλληλεγγύη στον ελληνικό λαό αποτελούν ένα σημαντικό βήμα για δυο λόγους. Πρώτον, γιατί ακόμα και στις περιπτώσεις εκείνες όπου δεν επρόκειτο για μαζικές διαδηλώσεις, αυτές είχαν μεγάλη απήχηση και έλαβαν χώρα τόσο στις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές πόλεις όσο και σε μικρά κέντρα και κοινότητες. Αυτό το στοιχείο αναδεικνύει την ιδιαίτερη προσοχή με την οποία οι ευρωπαίοι πολίτες παρακολουθούν τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα, ιδίως σε σχέση με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Και δεύτερον, γιατί αυτή η ιδιαίτερη προσοχή δεν προέρχεται μόνο από την ανάγκη έκφρασης αλληλεγγύης στους Έλληνες, αλλά από την επίγνωση ότι ο αγώνας είναι κοινός και ότι το αποτέλεσμα της σύγκρουσης ανάμεσα στις οικονομικές αγορές και τη δημοκρατία, ανάμεσα στο χρέος και τα κοινωνικά δικαιώματα, ανάμεσα στην Τρόικα και στους πολίτες, αφορά όλους τους λαούς της Ευρώπης. Η Ελλάδα δεν είναι μόνο στην Ευρώπη. Σήμερα η Ελλάδα είναι η Ευρώπη. Και δεν αναφερόμαστε στην αρχαία ιστορία της, όπως πολλοί αρέσκονται να κάνουν όταν μιλούν για την Ελλάδα, αλλά στο παρόν και το μέλλον εκατομμυρίων ανθρώπων, που βρίσκονται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι: ριζοσπαστική δημοκρατία ή καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Οι κινητοποιήσεις αυτές αποτελούν ένα νέο σημείο στην αναζήτηση μιας ευρωπαϊκής διεύρυνσης των κινημάτων κατά της λιτότητας. Τα τελευταία χρόνια, η επίγνωση της ανάγκης να απαντηθεί η νεοφιλελεύθερη επίθεση στον ίδιο της το χώρο δράσης έχει γνωρίσει μεγάλη ανάπτυξη, παρότι τα ευρωπαϊκά κινήματα δεν κατάφεραν ακόμα να εκφραστούν μαζικά σε συγκεκριμένα καλέσματα και κοινές διεκδικήσεις. Σ' αυτή την αναζήτηση, σημαντική ευκαιρία είναι η 18η Μάρτη στη Φρανκφούρτη, στα εγκαίνια της νέας έδρας της ΕΚΤ. Εκείνη την ημέρα, ημέρα επετείου της Κομμούνας του Παρισιού, τα κινήματα της Ευρώπης θα συναντηθούν για να χαλάσουν τη φιέστα εκείνων που όλα αυτά τα χρόνια κατέστρεψαν τις ζωές χιλιάδων ανθρώπων. Το κάλεσμα «BlockupyBCE: Let'stakeovertheparty» μας καλεί να μεταφέρουμε τη σύγκρουση στην οικονομική καρδιά της Γερμανίας και της ΕΕ, να εκφράσουμε την αντίθεσή μας στη λιτότητα, μπροστά στο κτίριο της ΕΚΤ, να σχεδιάσουμε μαζί μια Ευρώπη των λαών ενάντια σ' αυτή των τραπεζών. Ένα σχέδιο το οποίο βρίσκεται ακόμα στην αρχή του και που μόνο οι διεθνιστικοί αγώνες μπορούν να ολοκληρώσουν.
Τζιανσάντρο Μέρλι, ESC Ρώμη
Μετάφραση: Κατερίνα Τσαποπούλου
