Καμιά ελευθερία στους εχθρούς της ελευθερίας

  • Δημοσιεύτηκε: Πέμ, 14/05/2015 - 9:27μμ

Με αφορμή την επερχόμενη δίκη των ηγετικών στελεχών της Χρυσής Αυγής, η οποία και πρόκειται να ξεκινήσει στις 20 του Απρίλη στην ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα των φυλακών Κορυδαλλού, έχει ανοίξει μια σοβαρή και αρκετά σύνθετη συζήτηση εντός του κινήματος ως προς τη στάση που θα πρέπει να κρατήσει. Το παρόν κείμενο επιχειρεί να καταπιαστεί με κάποια από αυτά τα σοβαρά ερωτήματα και προβληματισμούς ώστε να συμβάλει όσο το δυνατόν περισσότερο σε αυτή την τόσο αναγκαία και κρίσιμη για την τακτική του αντιφασιστικού κινήματος συζήτηση.               

Είναι φρονηματική η δίωξη της ΧΑ; Έχουν οι χρυσαυγίτες δικαιώματα;

Η πολιτική πρόταση της ΧΑ συγκροτείται από την τακτική οικοδόμησης ταγμάτων εφόδου με στόχο την επίθεση σε μετανάστες, συνδικαλιστές και νεολαίους, αριστερούς και αναρχικούς, και τελικά σε οποιονδήποτε αποκλίνει από το δικό της μοντέλο. Η τακτική αυτή προφανώς και εμπεριέχει έντονο ποινικό φορτίο, μια πρόταση δηλαδή η οποία μπορεί να είναι αντικείμενο του ποινικού κώδικα γιατί στην πραγματικότητα το μήνυμα που στέλνει είναι οι ανθρωποκτονίες, οι απόπειρες ανθρωποκτονιών και γενικά μια σειρά από εγκληματικές πράξεις. Η ΧΑ και τα μέλη της τέλεσαν εγκληματικές πράξεις και η δίωξη που υφίστανται είναι καταρχήν μια δίωξη εγκληματικών πράξεων οι οποίες τελέστηκαν με κίνητρο την εθνικοσοσιαλιστική ιδεολογία.

Ωστόσο, αρχής γενομένης της δίωξής της η ΧΑ καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια ηρωοποίησης των κατηγορουμένων, ότι δήθεν αυτοί διώκονται για τα φρονήματά τους και επειδή αντιπαλεύονται το σύστημα και το κατεστημένο. Επιπλέον, ένα τμήμα της Αριστεράς αλλά και του αναρχικού - αντιεξουσιαστικού χώρου, εξαιτίας του προφανώς δικαιολογημένου φόβου να μη νομιμοποιήσει οποιαδήποτε πολιτική δίωξη, καταλήγει σε επιχειρήματα που σε τελική ανάλυση τείνουν να την υπερασπίζουν.

Η πραγματικότητα που αφορά την πολιτική δράση της ΧΑ αλλά και η αντιμετώπιση του κράτους προς αυτή, τουλάχιστον μέχρι και τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, δείχνουν ότι η ΧΑ όχι μόνο δεν αντιπαλεύει το σύστημα, αλλά και ότι σε μια σειρά από περιπτώσεις αναδείχτηκε σε βασικό υπερασπιστή μνημονιακών και εν γένει κυρίαρχων πολιτικών. Ενδεικτικά μπορούν να αναφερθούν η αντίδραση στη φορολόγηση εφοπλιστών και οι ερωτήσεις υπέρ τους στη Βουλή, η προσπάθεια μείωσης των ημερομισθίων στο Πέραμα, η αντίθεση στη σύσταση εξεταστικής επιτροπής για την Αγροτική Τράπεζα κ.ά.

Η ΧΑ είναι ένα συστημικό φαινόμενο που εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κράτους και του μεγάλου κεφαλαίου. Τα φασιστικά και ναζιστικά κόμματα, όπως η ΧΑ, συγκροτούν τη δική τους πολιτική πρόταση, την οποία σε περιόδους οικονομικής και κοινωνικής κρίσης απευθύνουν στην άρχουσα τάξη με στόχο τη διάσωσή της και το τσάκισμα του πραγματικού εχθρού της. Στις συνθήκες μιας κοινωνικής κατάστασης που μπορεί να οδηγήσει στην κοινωνική αφύπνιση και επανάσταση, ο ιστορικός ρόλος του φασισμού δεν είναι άλλος από αυτόν της αντεπανάστασης, του ουσιαστικού πολιτικού συμμάχου του κυρίαρχου οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου. Ακόμη λοιπόν και όταν είναι το ίδιο το κατεστημένο που αναγκάζεται να βάλει φρένο στους φασίστες, όπως και έγινε στην περίπτωση της ΧΑ, αυτό δεν σημαίνει πως αποτελεί πραγματικό εχθρό του ή μάλλον πως έπαψε να είναι ένας δυνάμει σύμμαχός του.

Οι φασίστες είναι ο μεγαλύτερος και πιο επικίνδυνος εχθρός κάθε διαδικασίας κοινωνικής χειραφέτησης και ελευθερίας, κάθε έννοιας δημοκρατίας. Καμιά ευαισθησία περί δημοκρατικών δικαιωμάτων των ναζί δεν μπορεί να είναι ανεκτή. Τουλάχιστον για όσους και όσες θυμούνται πως τέτοιου τύπου λογικές αποτέλεσαν ιστορικά τη μεγαλύτερη παγίδα για τους καταπιεσμένους και κατέληξαν να συμβάλουν στη φρίκη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Είναι ζήτημα ταξικού συμφέροντος, κρίσιμο για το παρόν και το μέλλον του κοινωνικού ανταγωνισμού, όχι μόνο να μην αναγνωρίζουμε κανένα δικαίωμα στους χρυσαυγίτες, αλλά και να ζητάμε την πλήρη απαγόρευσή τους ως πολιτικό κόμμα. Η λογική «αν απαγορεύσουν αυτούς αύριο έρχεται η σειρά μας» δεν στέκει γιατί οι απαγορεύσεις δεν είναι παρά ζήτημα κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών. Οι ναζιστικές οργανώσεις απειλούν την ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια. Είναι ο δολοφόνος αυτών που αντιστέκονται, αυτών που διαφέρουν. Καμιά ελευθερία στους εχθρούς της ελευθερίας.

Έχουν λεγκαλιστικές αυταπάτες όσοι θεωρούν ότι το κίνημα θα πρέπει να ασχοληθεί με τη δίκη της ΧΑ με στόχο την καταδίκη της;

Καμία εμπιστοσύνη δεν πρέπει να υπάρχει στην αστική δικαιοσύνη, καμιά αυταπάτη πως το κατεστημένο (πολιτειακό - δικαστικό) μπορεί να συντρίψει τους φασίστες. Αυτό δεν αποτελεί μια θέση που προκύπτει μόνο από την ιδεολογική αρχή περί μεροληψίας της δικαιοσύνης. Πολύ περισσότερο αποδεικνύεται και από την πραγματική ζωή. Χρόνια τώρα η ναζιστική ΧΑ απολάμβανε πλήρη ασυλία και ατιμωρησία. Ήταν η δράση του κινήματος και η εγχώρια και διεθνής κατακραυγή που ανάγκασαν την προηγούμενη κυβέρνηση να αρχίσει τις διώξεις. Το «πρόβλημα» ΧΑ δεν θα τελειώσει στις δικαστικές αίθουσες. Οι αθωωτικές αποφάσεις για τον Κασιδιάρη αποδεικνύουν εξάλλου ότι το να πέσουν οι Χρυσαυγίτες στα μαλακά δεν είναι ένα απίθανο σενάριο. Και τελικά τα υψηλά ποσοστά της ΧΑ, η δυνατότητά της να εκλέγει βουλευτές και η κινητοποίηση των ταγμάτων εφόδου παρά την κρίση της οργάνωσης δείχνουν πως η άνοδος του φασισμού ως ρεύμα στο δεξιό πολιτικό χώρο αλλά και σε τμήμα της κοινωνίας είναι υπαρκτό και πως η αντιμετώπισή του εξαρτάται από βαθιές κοινωνικές διεργασίες και συγκρούσεις. Το φασισμό μπορεί να τον τσακίσει μόνο ένα μαζικό, ριζοσπαστικό αντιφασιστικό κίνημα, βαθιά ριζωμένο στους αγώνες για ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη.

Ωστόσο η ΧΑ πρέπει να καταδικαστεί, και επειδή αυτό δεν είναι καθόλου δεδομένο, το αντιφασιστικό κίνημα οφείλει να είναι εκεί και να πιέζει σε αυτή την κατεύθυνση. Οι διώξεις κατάφεραν να δημιουργήσουν πολιτική και οργανωτική κρίση στη ΧΑ. Μια ενδεχόμενη αθώωση των στελεχών της ή μια μαλακή καταδίκη θα την κάνει να επανακτήσει το στοιχείο της νομιμότητας, θα τη βοηθήσει να βγει από την κρίση, θα την επανενισχύσει σημαντικά, θα στείλει τελικά το μήνυμα επιβράβευσης στα τάγματα εφόδου.

Η δίκη της ΧΑ θα διεξαχθεί σε μια ευνοϊκή για το κίνημα συγκυρία. Η δημιουργία κυβέρνησης με κορμό την Αριστερά είναι μια νέα συνθήκη που κατ' αρχάς δρα προς όφελος του δικού μας στρατοπέδου. Σήμερα μπορούμε από καλύτερη θέση να δώσουμε τη μάχη ενάντια στο φασισμό.

Να απαιτήσουμε από την κυβέρνηση την έναρξη μιας πραγματικής και ουσιαστικής κάθαρσης του κρατικού μηχανισμού από τους φασιστικούς πυρήνες.

Να πιέσουμε για τη διεξαγωγή μιας δίκης στην οποία η δημοσιότητα και η προστασία των μαρτύρων μας θα είναι εξασφαλισμένη.

Να οργανώσουμε την κινηματική μας παρουσία κατά τη διάρκεια της δίκης. Για να προστατευτούν τα θύματα των χρυσαυγιτών και οι αντιφασίστες που θα καταθέσουν, για να μη δώσουμε την ευκαιρία στους ναζί να οργανώσουν συγκεντρώσεις ηρωοποίησης των δολοφόνων.

Να ενισχύσουμε τον αντιφασιστικό αγώνα. Για να τσακίσουμε το φασισμό και το σύστημα που τον τρέφει.                    

Αγγελική Βαλσαμάκη

Θεματικές: