ΤΕΡΜΑ ΣΤΟΥΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΥΣ – ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ

  • Δημοσιεύτηκε: Πέμ, 19/02/2015 - 8:32μμ

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το αποτέλεσμα των πρόσφατων εκλογών αποτελεί μεγάλη νίκη όχι μόνο για τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και για την ευρύτερη Αριστερά, τα κινήματα, την κοινωνία συνολικά. Απαλλαχτήκαμε από την αντιλαϊκότερη και πιο ακροδεξιά κυβέρνηση των τελευταίων 40 χρόνων, η αίσθηση αξιοπρέπειας και το ηθικό των «από κάτω» εκτινάχτηκαν (πράγμα που φαίνεται από τις αυθόρμητες μαζικές συγκεντρώσεις, καθώς και τη μεγάλη υποστήριξη στην κυβέρνηση) ενώ η αριστερή νίκη στην Ελλάδα έχει δημιουργήσει πλατύ ρεύμα αλληλεγγύης και ελπίδας σε λαούς και κινήματα της Ευρώπης, και όχι μόνο.

            Ασφαλώς, δεν έχουμε

αυταπάτες ούτε για την αδιαλλαξία των «εταίρων» της ΕΕ (εξάλλου η ίδια η αρχιτεκτονική της ΕΕ την έχει προ πολλού καταστήσει όχι σπίτι, αλλά φυλακή των λαών) ούτε για τα αντικειμενικά και υποκειμενικά όρια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, ιδιαίτερα στο ζήτημα των διαπραγματεύσεων για το χρέος. Το ζήτημα είναι πρωτίστως πολιτικό και ο ωμός εκβιασμός της γερμανικής κυβέρνησης και των συμμάχων της στοχεύει αποκλειστικά στη συντριβή του αριστερού παραδείγματος στην Ελλάδα. Με αυτή την έννοια, η προεκλογική και μετεκλογική δέσμευση της κυβέρνησης «τέλος στα μνημόνια» πρέπει να τηρηθεί απαρέγκλητα. Πόσες άλλες θυσίες θα υποστούμε για το ευρώ; Η αριστερή πορεία είναι μονόδρομος για την κυβέρνηση, αλλιώς θα εκφυλιστεί και θα συντριβεί. Και αυτό σημαίνει πρακτικά πολιτικά μέτρα που δίνουν αμέσως σήμα στους «από κάτω» ότι τα πράγματα αλλάζουν, ότι Αριστερά και λιτότητα δεν συμβαδίζουν. Ο κατώτερος μισθός στα 751 ευρώ, η κατάργηση των μαζικών απολύσεων και η κατοχύρωση των συλλογικών συμβάσεων, η απρόσκοπτη και δωρεάν πρόσβαση όλων των κατοίκων της χώρας στην υγεία και την εκπαίδευση είναι μερικά από αυτά. Φυσικά, η «κοινωνική σωτηρία» δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς τις αναγκαίες ρήξεις με το κεφάλαιο, εγχώριο και διεθνές, με την ΕΕ και τα κυρίαρχα ΜΜΕ, δίχως την οργάνωση και την κινητοποίηση του λαϊκού παράγοντα.

            Τούτων δοθέντων, διαφωνούμε ριζικά με τις κυβερνητικές παλινωδίες στο ζήτημα των ιδιωτικοποιήσεων (ιδιαίτερα στην ουσιαστική διατήρηση του ΤΑΙΠΕΔ), καθώς και στη σκόπιμη ασάφεια για το ύψος των κατώτερων συντάξεων, τα επιδόματα ανεργίας, τη φορολόγηση του πλούτου και της Εκκλησίας κ.λπ. Ακόμα περισσότερο, απαιτούμε το άμεσο κλείσιμο όλων των κέντρων κράτησης προσφύγων και μεταναστών, την κατάργηση τώρα του νόμου για τις Φυλακές τύπου Γ’, των τρομονόμων και του κουκουλονόμου, τη διάλυση των ΜΑΤ, Δέλτα και Δίας. Δεν γίνεται αριστερή κυβέρνηση να συνυπάρχει με τόπους πλήρους εξαίρεσης δικαιωμάτων και πρακτικές κράτους έκτακτης ανάγκης. Η πρόταση Παυλόπουλου για Πρόεδρος της Δημοκρατίας επιτείνει την αίσθηση των καθεστωτικών ισορροπιών και της «εθνικής συναίνεσης» προς τα δεξιά, που ενισχύουν πολιτικά τη Δεξιά., η οποία λεηλάτησε την κοινωνία, και αφυδατώνουν ιδεολογικά και ηθικά την Αριστερά. Αυτό πρέπει να σταματήσει και πέρα από την πίεση του ευρύτερου κινήματος, ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ ως αυτοτελούς κόμματος μπορεί να αποδειχθεί σημαντικός, αλλιώς ο κίνδυνος της παρακολούθησης του κυβερνητικού έργου και της κρατικοποίησης απογειώνεται.

            Πιστεύουμε ότι ένα πλατύ και πολύμορφο κοινωνικοπολιτικό ρεύμα προωθητικής αντιπολίτευσης, μέσα από συσκέψεις, συνελεύσεις και κινητοποιήσεις στο δρόμο, για τοπικά (π.χ., Ελληνικό), θεματικά (π.χ., επαναλειτουργία της ΕΡΤ) ή και «κεντρικοπολττικά» ζητήματα (π.χ., ΤΑΙΠΕΔ), μπορεί να ωθεί τα πράγματα προς τα αριστερά, να αναβαθμίζει τη λαϊκή συμμετοχή και αυτοοργάνωση, να οικοδομεί τον εργατικό και κοινωνικό έλεγχο παντού, να διαμορφώνει τους αναγκαίους συσχετισμούς για την υπέρβαση του καπιταλισμού.

 

Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα

Κατηγορίες: